Zimny Wodospad...

Siomha Lorcan

Przechyliła delikatnie łeb, jakby się przyglądając wilczycy.
-Masz łaskotki?- spytała, wykonując ogonem charakterystyczne, jednoznaczne ruchy, czyli... machała końcem ogona tak, jakby chciała połaskotać Flake. Zbliżyła go ostrożnie do tylnej łapy wilczycy. Wyraz pyska miała niemal maniakalnie wesoły.

Debra

-Tej już się nie da. To najgorsza sytuacja w całym moim życiu... Na to nikt już nic nie poradzi.-jękneła Ferine i nasuneła okulary nieco wyżej.

Abigail

- Najgorsza sytuacja w całym życiu? Wow... No to rzeczywiście można mieć doła. Czy będę bardzo natrętna, jeśli spytam co takiego okropnego stało się w twoim życiu, że teraz ono się wali? - spytała z lekkich, pocieszającym uśmiechem odrywając wzrok od tamtej dwójki. Jeszcze i ona doła dostanie...

Debra

-No to tak: Muszę zamknąć to co najbardziej mnie w życiu pocieszało- mój sklep. Wilk którego kochałam oświadczył się mojej najlepszej przyjaciółce, a teraz ona mnie okłamuje, że tak nie było. Zgineła mi moja ostatnia pamiątka po Tamanim. Moja ukochana sowa zdechła. Coś jeszcze?-powiedziała.

Flake

- Ej! - pisnęła, a jej oczy się powiększyły. - Tylko nie łaskotki!
To, że Flake ma łaskotki to mało powiedziane... ona miała ogromne, wiele, megałaskotki. Zawsze, gdy ktoś chciał się pobawić, łaskocząc ją, ona męczyła się, jakby poddawana była niewilczym torturom.

Abigail

Abigail udawała, że nie słyszy krzyków Flake. O nie, ona się nie da!
- No, to na prawdę kiepsko... - przytaknęła. - Ale nie mów, że nie masz innych pozytywnych rzeczy w swoim życiu. Innych przyjaciół, czegoś, co sprawia, że jesteś szczęśliwsza? I dlaczego musisz zamknąć sklep? - spytała.

Siomha Lorcan

-Oj, przepraszam.- powiedziała trochę spłoszona.- Więc nie będzie łaskotek.- uśmiechnęła się promiennie. Teraz zamiast stać nad Flake, położyła się na jej brzuchu. Oczywiście wadera mogłaby w każdej chwili ją z siebie zrzucić, bo Siom była drobna i lekka. Cały czas patrzyła Flake w oczy.- Czemu nie lubisz łaskotek?

Karin

Karin podeszła do jednego z drzew i się pod nim wygodnie ułożyła. Głowa wilczycy spoczywała na jej łapach. Miała przymknięte oczy, ale nadal była aktywna. Poruszyła lekko końcówką ogona. Otworzyła oczy i spojrzała na dwie wilczyce. Nie, nie na Flake ani Siom, na Abigail i Ferine, co się mogło wydarzyć? Karin nie chciała się wtrącać, jeszcze by ochrzan dostała. Nie chciała tego.

Flake

- Jestem na nie zupełnie nieodporna - odpowiedziała, a kiedy Siomha zrobiła sobie z niej wygodne łóżeczko, zaśmiała się i stwierdziła. - Jesteś bardzo leciutka.
Przez chwilę miała chęć podroczyć się z wilczycą i dodać coś w stylu "a nie wyglądasz", ale się powstrzymała. Nie będzie złośliwa!

Siomha Lorcan

Zaśmiała się i kiwnęła łbem, zapamiętując tą wiadomość .
-A Ty bardzo wygodniutka.- stwierdziła. Gdzieś w podświadomości zaczynała mieć wrażenie, że zbytnio się spoufala z Flake... no i w bardzo dziwny sposób to robi. Jeszcze nigdy nie zachowywała się tak z jakakolwiek waderą. Jednak nie przejmowała się tym. Chciała czerpać z życia.

Flake

- Ach, widać ten tłuszczyk odłożony w zimę do czegoś się jednak przydaje... - odpowiedziała i zachichotała. Nie przeszkadzała jej taka bliskość Siomhy, a nawet wręcz przeciwnie. Mimo to zaczynało jej się robić trochę niewygodnie, więc powierciła się nieco.

Siomha Lorcan

Siomha czując, jak Flake się wierci, roześmiała się. Położyła się obok wadery, ale ciągle blisko.
-Gdzie Ty masz niby tłuszczyk, hę?- spytała.-Wyglądasz świetnie.- i była to prawda. W oczach Siom Flake była idealnej figury. Taka... kobieca. Tylko tak potrafiła to opisać.

Flake

Choć Siomha z niej zeszła, Flake nadal leżała na grzbiecie. W sumie to w tej pozycji było całkiem wygodnie. Jej sierść, choć wciąż gdzieniegdzie wilgotna, prawie całkowicie wyschła.
- Oj tam! - odrzekła ze śmiechem. - Można by było trochę schudnąć tu i ówdzie...

Siomha Lorcan

-Daj spokój, Flake! I uwierz mi, ze Ci nie słodzę. Po prostu mówię to, co widzę.- roześmiała się. Utkwiła wzrok w chmurach. Były takie ciekawe. Każda innego kształtu, co chwila się zmieniały, goniąc się non stop. Lubiła się tak wylegiwać.

Abigail

Abigail nie otrzymywała długo odpowiedzi od wilczycy, więc mimowolnie jej wzrok znów powędrował ku białej i żółtej waderze. A niech to. I jak tu być wytrwałym w swoim optymizmie? Uda jej się, uda. Przeniosło szybko spojrzenie na wodospad, w którym go utkwiła jednocześnie rozmyślając.

Flake

- Dobra, dobra. Niech ci będzie - odpowiedziała. Choć i tak wiedziała swoje! Zmierzyła Siomhę jeszcze jednym przyjaznym spojrzeniem i przewróciwszy się na bok, przodem do niej, rzekła. - Za to ty jesteś wyjątkowo zgrabniutka.

Karin

Podniosła się i podeszła do szarawej wilczycy, czekającej na odpowiedź okularnicy. Usiadła niedaleko i chwilę na nią patrzyła, kogoś jej przypominała. Ale możliwe, że to tylko i wyłącznie jej wyobraźnia, albo raczej jej myśli. Które czasami były głupie. Poruszyła przecząco łbem, no dobra.. przysiadła się. Może powinna się przedstawić? Ano właśnie, to jest myśl!
-Karin.- rzekła swoje imię i poruszyła ogonem.

Siomha Lorcan

Siomha również przewróciła się na bok, w stronę wilczycy. Czuła się trochę niezręcznie, ale o dziwo podobał się jej taki stan.
-To teraz powinnam powiedzieć coś w stylu:,,Nie, ja nie jestem gruba, to tylko to futro..."- powiedziała trochę przyciszonym tonem. Uśmiechnęła się do Flake, cały czas przyglądając jej się.

Abigail

Abigail odwróciła się w stronę młodej wilczycy. Obdarowała ją sympatycznym uśmiechem i również się przedstawiła:
- Abigail. - jej głos był ciepły, radosny. Nawet teraz, kiedy nie rozumiała co dzieje się w jej sercu. - Proszę, siadaj. - powiedziała widząc, że wadera wygląda na skrępowaną. Przynajmniej jeszcze jeden powód, by nie kierować wzroku w tamtą stronę.

Debra

-Sklep muszę zamknąć, z powodu iż nic na nim nie zarabiam, a jego utrzryamnie i czas który mu poświęcam za dużo mnie kosztuje.-powiedziała i znów padła na ziemie.