Zimny Wodospad...

Debra

-No widzisz, że ci ciepło w środku to dobrze! Inaczej organy by ci zamarzły.-powiedziała i zaczeła wsłuchiwać się w piosenkę wilka.
-Moim zdaniem masz cudowny głos!-powiedziała uśmiechając się cwaniacko i zamykajac oczy.

Hiretsuna Shinigami

Kiedy basior skończył nic nie powiedział. Po chwili jednak spojrzał na nią.
- A jak tam z twoim wokalem? - spytał.
- Może i mam zimne serce ale organy mi nie zamarzną - powiedział z uśmiechem. Szczery uśmiech?! A to nowość...No cóż chyba długo nie zabawi w tym towarzystwie bo sie zrobi uczuciowy i mil a tego byśmy nie chcieli prawda?

Debra

-Ja tam nigdy nie śpiewałam. Nigdy nie sprawdzałam, jak brzmi mój śpiew.-powiedziała. Popatrzyła na Ravena. Na początku był inny. Teraz się zmienił. Czemu? Tego nie mogła powiedzieć. Ale pierwszy raz od dawna poczuła się lepiej.

Berenika

Shazz spojrzała na Ravena. No cóż. Trochę doznała innego uczucia przy nim. Czuła się bowiem ignorowana przez niego. Spojrzała na Nestle. Polubiła tą małą waderkę.
- Masz rodziców? - Zapytała.

[Brak veny]

Hiretsuna Shinigami

basior bez powodu uśmiechnąłsie szarmancko. Tak wiedziałze w najgorszym przypadku może sie zmienić ale po wyjściu z tąd i tak zrobi coś żeby znów być tym SOBĄ. Dokuczajacym i złym basiorem. A czemu? Bo taki jest jego przepis na życie. Spojrzał na Fer.
- No to spróbuj. Wiesz śpiew wychodzi sam z siebie. Pomyśl o czymś miłym lub nie a słowa same utworzą sie w piosenke. Naprzykład mógłbym teraz pomyśleć o przeżyciu z ludźmi i poprostu opowiedzieć ci w formie piosenki jak to było. - powiedział z klapnął paszczą. No fajnie zaraz mu może palma odbije?

Berenika

- Ja muszę iść. - Powiedziała do Nestle i opuściła nieco puchaty ogon
Machnęła jej trzy razy łapką i pooowoli zaczęła się oddalać. Jednak jeszcze nie wyszła. Z uniesionym dumnie łbem maszerowała coraz wolniej przed siebie. W końcu się zatrzymała. Zawróciła i usiadła na swoim miejscu, wachlując to co ma z tyłu ogonem. Nauczyła się tego dzięki Bariemu. Wywiesiła język i zaczeła dyszeć. Znów przybrała pozycję "tyłek wyżej głowy". Uśmiechnęła się do Nest. Dobrze jej było, że czarny basior ją ignoruje.

Flake

Siomha Lorcan

Siomha zamrugała kilka razy, ale się nie odsunęła. Jej biały pyszczek znów zapłonął rumieńcem. A jednak odwzajemniła uśmiech Flake. Sama nie wiedziała czemu, co się stało, ale nie potrafiła oderwać oczu od wilczycy. Czyżby się zmieniła? Raczej nie. Po prostu poszerzyła horyzonty.
Jeszcze nie ochłonęła od emocji, a zaraz przysunęła do Flake i odpowiedziała krótkim, ale czułym pocałunkiem. Później się odsunęła i przyglądała się blondynce z mniejszą obawą.

Flake

Flake się nie odzywała, choć jej uśmiech mówił chyba wystarczająco dużo - strach i niepewność, które były w nim tak długo widoczne, odeszły w niepamięć. Teraz ten uśmiech jawił się jako radosny i ciepły. Dwukolorowe- szaro-fioletowe oczy zaś wpatrywały się w niebieskie ślepka Siomhy.

Nestle

Otrząsnęłam się. Chyba musiałam się na dłużej zamyślić.
-No to ja... już się zbieram. Do zobaczenia! - krzyknęłam wesoło, zarzuciłam sobie plecak na plecy i zaczęłam maszerować w stronę gór.

Berenika

Shazza spojrzała na małą. No cóż. Najwyraźniej gdzieś szła. To i Shazzy musiała się zbierać. Powoli zaczęła maszerować w inną stronę. Była ciekawa, gdzie dotrze. Może w jakieś dawne miejsce? Zobaczy jeszcze. Nestle poszła, więc waderze bardzo to szło w niesmak. Powoli opuściła to miejsce, pozostawiając po sobie zapach.

zt.

Siomha Lorcan

Karin

A ona siedziała jak ta sierota, słuchając rozmów wilków. Gdy usłyszała o śpiewaniu coś jej się przypomniała, ona umiała śpiewać, i to bardzo dobrze.
-Ja znam ładną piosenkę, ale o życiu.
Powiedziała starając się przypomnieć słowa tej piosenki po chwili nabrała powietrza i zaczęła śpiewać:
-Życie otacza nas ciągle
jednak swą dumą możesz zniszczyć je,]
przeznaczenie swe mocno w ręce chwyć
wahając się tylko
marnujesz czas
Chodź wszystko ma swój kres..
gdy coś nowego zjawi się,
z całych swych sił mocno przytul mnie!
Nie pozwól bym straciła Cię..
Czy też czujesz mrok? Odrzuć go
poczuj to co w sercu masz
i całe ciepło które ja,
chcę Ci dać
Uczucia me rozprzestrzeniają się,
czy dotrą do ciebie?
Każdego dnia, chcę widzieć jak
pewnym siebie lecisz
jak ptak
bo jeśli ktoś chciałby skrzydła
skraść ci
wszystko co jest
straciłoby sens!
Słowa które płyną z ust mych,
potrafią sprawić by stał się cud.
Na widok twój me serce
zawsze drga!
Gdzieś wśród skrzydeł twych, wznoszą się
me wszystkie uczucia!
Gdy skończyła nabrała powietrza i machnęła ogonem, uśmiechnęła się do Ravena i Ferine.

Hiretsuna Shinigami

Basior sie zaśmiał.
- Także masz ładny głos - powiedział z lekkim uśmiechem.
- A tak potrafisz? - spytał. Zamknął na chwile oczy i przypomnialą mu sie dośc fajna piosenka. Zaczerpnął powietrza i zaśpiewał.

Debra

Ferine siedziała i uśmiechała się patrząc na śpiewającego wilka.
-Je jednak nie umiem śpiewać nadal.-powiedziała. Przysuneła się bliżej wilka i nadal się w niego wpatrywała. Czy to miłość? Ferine, której serce jest już połamane na miliony kawałków nie może odpowiedzieć...

Hiretsuna Shinigami

Basior spojrzał Fer w oczy.
- Oj napewno potrafisz...Każdy z nas ma w sobie coś ze śpiewaka - powiedział z ciepłym uśmiechem. Wow! jeszcze ciepł uśmiech? nie no ale sie narobiło... Po chwili lekko ją dotknął barkiem i sie uśmiechnął.

Debra

Ferine chwilę wpatrywała się w oczy Ravena i uśmiechneła się do niego ciepło.
-N-no dobrze...
We’re soaring, flying
There’s not a star in heaven
That we can’t reach
If we’re trying,
So we’re breaking free
You know the world can see us
In a way that’s different than who we are
Creating space between us
’Til we’re separate hearts
But your faith, it gives me strength
Strength to believe…-zaśpiewała spokojnie. Robiła to tylko ze względu na niego... Inaczej nigdy by nie zaśpiewała.

Mizu

No to teraz tak na marginesie i zupełnie w tajemnicy informując... Ktoś miał ochotę zepsuć tę jakże romantyczną chwilę i naprzykrzyć się zebranym w tym miejscu wilkom. Och... Ta niewinna, czarno-biała kulka nie miała co robić tak więc wędrowała po krainie szukając jakiegoś zajęcia... Zauważyła dwójkę, która... chyba się nudziła. Oczywiście według jej skromnego zdania.... Uśmiechnęła się chytrze i powoli, bezszelestnie podeszła do nich chowając się za jakimś małym kamykiem. Oczywiście nagle przypomniało jej się stwierdzenie "Jeśli ja kogoś nie widzę, to ten ktoś nie widzi mnie".

Hiretsuna Shinigami

Gdy ta śpiewała basior zamknął ślepia i wsłuchał się w melodie. Kiedy skończyła uśmiechnął sie nadal nie otwierajac ślepi.
- Widzisz? Warto było jako iż uszy moje dawno czegoś tak wspaniałego nie słyszały - powiedział słowami mędrca który go poniegdyś wychowywał. Dopiero po niedługiej chwili otworzył ślepia ktore znowu błysnęły na czerwono.
- Była trema prawda? Ale spiewać to potrafisz..serio - powiedział z lekkim uśmieszkiem cwaniaczka. Spojrzał za siebie jako iz wiatr wiał od tyłu w ich strone. Wystawił kły...Tak on potrafił zmienić swój nastrój w jednej sekundzie.
- Wyłaź! - warknąl nie odwracając łba.

Debra

-Dziękuje.-powiedziała i rozejrzała sie wokół.
-Ty też asz wspaniały głos. Mogłabym go słuchać cały dzień.-powiedziała machając ogonem i co jakiś czas zachaczając ogon Ravena i uśmiechając się do niego leciutko.