Dolina Eol - test Jasminy na Młodszego Szpiega

Jasmina

Dolina Eol to miejsce dawno opuszczone przez rasę homo sapiens i zapomniane przez diabła. Niegdyś mieszkali tutaj ludzie, jednak z czasem zniknęli oni z tego pięknego miejsca, pozostawiając je bez opieki, by samo zaczęło przekształcać się w to, czym jest teraz - piękną, dziką doliną, w której jedynymi pozostałościami po dawnych mieszkańcach są pojawiające się raz na jakiś czas ruiny niewielkich budynków, które służyły jako schronienie i dom ludziom. Teraz ściany zarośnięte zostały bluszczem, który coraz gęściej oplatał się na budowlach...

Jasmina pojawiła się w dolinie, w której miałby się odbyć jej pierwszy w życiu prawdziwy test - test na Młodszego Szpiega, na który tak długo już czekała... No, może i nie długo. Może w międzyczasie miliony razy zmieniała zdanie, jaką ścieżkę obrać, teraz jednak czuła, że wiedziała czego chce i że jest gotowa do podjęcia tego zadania - stała więc dumnie, z uśmiechem na twarzy, oczekując na swojego egzaminatora...

Assire

Po chwili na niebie pojawił się latający obiekt. Nie! To nie spodek kosmiczny. Assire fruwający an niebie szukał miejsca, w którym będzie przeprowadzać test młodej waderze. Po chwili wylądował na ziemi, uśmiechając się gdy zauważył jakąś samicę. Wyciągnął białą kartkę, na której wszystko było napisane. Bez niej nic by nie wiedział.
- Ty jesteś Jasmina? Witaj! Jestem Assire twój egzaminator. Będę Ci przeprowadzać test na młodszego szpiega, tak? Popraw mnie jak się pomyliłem - oznajmił uśmiechając się szeroko.

Jasmina

Jasmina szeroko uśmiechnęła się do Assire'ego.
- Nie pomyliłeś się, Beto - powiedziała spokojnym, miłym dla ucha głosem. Niegdyś niesamowicie pozytywna i pełna energii wilczyca teraz nieco się już uspokoiła. - Nazywam się Jasmina i pragnę zdawać na rangę Młodszego Szpiega w naszej watasze - uzupełniła.

Assire

|Przepraszam, że tak długo, ale przez te kilka dni byłam strasznie zajęta|

Assire uśmiechnął się. No! Nie pomylił się.; Trafił w dobre miejsce. Ma chyba dzisiaj szczęście. Zamachał swoim długim ogonem.
- A więc Jasmino... Dlaczego akurat ta ranga? - zapytał zaciekawiony. Podstawowe pytania muszą być. Nie ma zmiłuj się. Chyba każdy je lubi, nie? Zastrzygł prawym uchem, wpatrując się w waderę.

Jasmina

- Dlaczego? - wilczyca zamyśliła się. - Może zaczniemy od genezy, nim przejdę do moich własnych potrzeb - uśmiechnęła się szeroko, sadzając jednocześnie tyłek na ziemi i rozpoczynając wypowiedź: - Od dziecka byłam uważana za "tą głupiutką". Szczerze mówiąc wiedziałam, że nie należę do najinteligentniejszych, więc starałam się jak najbardziej polepszać wiedzę i umiejętność posługiwania się głową. Tak wyrobiła się we mnie ciekawość dla świata i chęć jak najlepszego ukazania się innym. Zawsze starałam się pomagać nawet obcym mi osobom i wykazywać w każdej sytuacji. Tak odkryłam, że pomaganie to to, co lubię najbardziej, a gdy mogę zrobić coś dobrego - staram się to robić. Może to brzmieć dziwnie i obcesowo, jednak dlatego też zgłosiłam się do szkółki dla wilków naszej watahy i teraz chcę przysłużyć się jako szpieg. Młodszy, tymczasem. Jest jeszcze jedna kwestia - samodoskonalenie. Chyba każdy pragnie osiągnąć od życia i siebie jak najwięcej, dlatego ja z przyjemnością prę się w górę - powiedziała, na koniec zamaszyście machając ogonem.

Assire

Assire wysłuchał ją uważnie i kiwnął głową. Zamachał ogonem, zastanawiając się nad kolejnym pytaniem.
- A więc powiedz mi teraz jakie cechy powinien mieć młodszy szpieg? - zapytał, powracając wzrokiem na waderę. Uśmiech na jego mordce, wskazywała na... szczęście? Radość z prowadzenia tego testu? Chyba tak. On zawsze się cieszył gdy prowadził testy.

Jasmina

- Szpieg, młodszy czy nie, powinien wyróżniać się sprytem i odwagą. Przede wszystkim musi mieć on takie cechy jak umiejętność ukrycia się, wyłapania odpowiednich informacji i szybkiego oddzielenia tego co ważne od tego, co zbędne. Powinien być wierny watasze w każdej sytuacji, poza tym jeszcze dobry szpieg ma następujące atuty: inteligencję, sprawność fizyczną, dystans do nieznanych osobników, dobrą orientację, pamięć do szczegółów i chęć dążenia coraz dalej. Kandydat na szpiega powinien wyróżniać się także silnym umysłem, nieskorym do złamania, by w razie zagrożenia nie wydał żadnych danych na temat swojej władzy. Poza tym, musi umieć współpracować w grupie, a w razie czego także wtapiać się w tło i ukrywać swoją tożsamość bez mrugnięcia okiem - zakończyła dumnie swoją wypowiedź.

Assire

Assire kiwnął jej głową, z wielkim uśmiechem, namalowanym na jego pysku. Zamachał swoim długim ogonem.
- Dobrze. A jakie z tych wymienionych cech, ty masz? - zapytał, trochę niechlujnie. Nie miał pomysłu na ułożenie tego zdania. W sumie tak jak userka. Jego ślepia zalśniły, a chłodny wiatr rozwiewał jego futro na karku. Zielonym jęzorem oblizał kły.

Jasmina

- Raczej nie czuję w sobie strachu, a nawet jeżeli, to staram się go przezwyciężyć. Mam dobrą pamięć i umiem szybko reagować w trudnych sytuacjach. Przez długi czas wyćwiczyłam sobie sprawność fizyczną i niełatwo jest mnie złamać, bowiem poza rodziną oddana jestem wyłącznie swojej watasze - powiedziała wilczyca spokojnie. - Umiem współpracować w grupie, ponoć dobrze mi idzie gra aktorska i potrafię wtopić się też w tło

Assire

Po jej wypowiedzi, zaczął zastanawiać się nad kolejnym pytaniem. Nie umiał nic wymyślić. Jeszcze nigdy nie robił testu na młodszego szpiega. Zamachał powoli ogonem i zastanawiał się cały czas.
- Okej. Hmmmm. A więc wyobraź sobie:
Wieczór, pada deszcz, a ziemny wiatr się wzmaga. Masz iść do jakiegoś miejsca i szpiegować. Tak by cię nie zauważono i tak byś wyciągnęła jak najwięcej informacji. Prosta droga, jednak po dojściu na straży czyhają dwa wilki, jak prześlizgniesz się między nimi? - opowiedział ładnie i zapytał. Samiec miał pomysł na dalsze przeprowadzenie tego testu.

Jasmina

Jasmina zastanowiła się.
- Wszystko zależałoby od miejsca, w jakim znajdowałoby się przejście i czy teren byłby jakoś inaczej odgrodzony. Jeżeli znajdowalibyśmy się w lesie nie widzę przeszkód przed prześlizgnięciem się między drzewami i krzakami. Jeżeli zaś miejsce to by było ogrodzone, przejście obok strażników jest nieuniknione. W tym momencie można zwabić jednego z nich jakimś hałasem lub czymś zwracającym uwagę - drugi na pewno zostanie na warcie. Dlatego też pierwszego ze strażników powinnam w jakiś sposób "przejąć". Nie sądzę, bym miała szansę w bezpośredniej walce, która i tak zrobiłaby za dużo zamieszania. Zdałabym się raczej na spryt, umiejętność robienia pułapek i efekt zaskoczenia. Gdy strażnik byłby już złapany, powinno się go zakneblować no i cóż - związać i zostawić w krzakach. Wkrótce najpewniej drugi wyruszyłby z miejsca swojego czatowania i poszedł szukać kompana - wtedy ja wślizgnęłabym się szybko przez bramę. Gorzej, jeżeli na przykład wezwano by straże - dlatego też moim głównym zadaniem byłoby czujne obserwowanie obu wilków - powiedziała, co wiedziała.

Assire

Kiwnął głową, uśmiechając się wesoło.
- Dobra obeszłaś straż, a teraz idziesz dalej. Widzisz jakiś duży plac, na którym jest jeden duży kamień i jakieś dwa małe krzaki. Jest tam duże zgromadzenie wilków. Przypominam, że masz wyciągnąć informacje. Widocznie właśnie twoim zadaniem było to zebranie. Jak się schowasz tak by wszystko usłyszeć? - oznajmił patrząc się na waderę. Nic lepszego nie umiał wymyślić. Musi popracować nad swoimi pytaniami.

Jasmina

- Zdecydowanie wybiorę schowanie się za kamieniem, ponieważ jest on duży i uniknę ryzyka wypatrzenia, jeżeli krzaki nie są zbyt gęste, czy też zaszeleszczenia w razie wypadku. Oczywiście będę w pełnej gotowości do ucieczki, kiedy tylko zobaczę coś niepokojącego. Nie będę czekać do ostatniej chwili, gdyż groziłoby to ryzykiem złapania - odpowiedziała Jazz spokojnie.

Assire

- A co zrobisz z zapachem? - zapytał, zwalniając obroty ogonem. Położył się na ziemi, lecz cały czas wpatrując się w wilczycę. Był bardzo ciekawe jej odpowiedzi, a wskazywał na to ten uśmiech. Zastrzygł jednym uchem. Jak zwykle mierzył ją jednym okiem, ponieważ drugiego nie miał. Ach. Zawsze zapominam o tym wspomnieć.

Jasmina

- Zapach bardzo łatwo można zamaskować, na przykład błotem. Znajdzie się jakieś bajorko i elegancko wytapla, to powinno być dobrze - uśmiechnęła się automatycznie, widząc uśmiech Bety. Taki już miała odruch bezwarunkowy, by wszystkie te uśmiechy odwzajemniać. - A jeżeli ktoś nie wierzy w dary natury, można odwiedzić szamana lub maga - oni na pewno mają sposób na zapach, czyż nie? - spytała.

Assire

Znów kiwnął jej głową i zamachał ogonkiem wesoło. Oblizał swoje kły.
- Bardzo dobrze. Twoje wszystkie odpowiedzi są bardzo ładne. A teraz... Czasami może się zdarzyć, że ktoś cię przechytrzy. No bo, ponieważ każdy nie jest ideałem. I jesteś uwięziona w jakieś ciemnej jamie. Pilnuje cię jeden wilk. Co zamierzałabyś zrobić? Poddać się i wyjawić wszystko? Opracowywać plan ucieczki i uciec, chodź z wielkim trudem, ponieważ nie wież gdzie jesteś oraz ilu jest na zewnątrz, czy poddałabyś się torturom, lecz nie wyjawiła prawdy? - zapytał. Pytania może był proste, ale to co teraz odpowie, będzie decydoować o kolejnym zadanym pytaniu.

Jasmina

- Skoro i tak nie mam nic do stracenia to opracowałabym plan ucieczki. Oczywiście nie gwałtownie, a stopniowo dokonywałabym obserwacji i sprawdzenia terenu, żeby uniknąć przykrych niespodzianek. Gdyby udało mi się uciec, pierwsze co bym zrobiła to oddalenie się od miejsca całego zdarzenia na stosowną odległość, potem zaś dopiero bym spróbowała określić, gdzie się znajduje - powiedziała spokojnie wilczyca. - Jeżeli zaś ucieczka by się nie udała, to nie zdradziłabym nic, a przede wszystkim nigdy nie przyznałabym się, że jestem szpiegiem, nie zdradziłabym do jakiej watahy należę i jak się nazywam - zakończyła.

Assire

- Bardzo dobrze! Otóż zostajesz naszym młodszym szpiegiem! Zdałaś! - oznajmił uśmiechając się. Podszedł do niej i poczochrał jej czuprynę.
- Gratuluję - powiedział i trochę się oddalił. Na jego grzbiecie, pojawiły się czarny skrzydła i odleciał w siną dal. Tam gdzie mu ciepło, tam będzie najlepiej.

zt.

Jasmina

Już? Tak szybko? - zdziwiła się Jasmina. Jednak uśmiechnęła się szeroko, ukazując dwa rzędy uroczych, białych ząbków.
- Dziękuję - powiedziała wyraźnie z siebie zadowolona, po czym odprowadziwszy wzrokiem Assire'a również oddaliła się w swoją stronę - gdzieś, gdzie tylko ona wie.

zt.