Misja Pradawnych Lasów Północnych

Shapira

niepotrzebne cierpienie, śmierc, zniszczenie, potłuczone jaja-to wszystko premkneło mi przed oczami-wzleciałam, poelciałam do lasu, tak żeby nikt mnie nie widział i zaryczałam głucho z całych płuc, ryk przesycało cierpienie i ból...

Wredny

W końcu wstałem i podszedłem do młodego wilka. - Przepraszam za napaść. Przyszliśmy tutaj za krukiem, który twierdził, że tutaj będziemy mogli coś odnaleźć.

Krik

idziemy z misją, właściwie nie wiemy jaką, idziemy w ślep, jesteśmy troche podeenerwowani, przepraszamy-nałożyłem nacisk na sylaba my-choc wiem że to nie powstrzyma bólu

Inna

Wilk spojrzał na kruka, o którym mówił Wredny. Uśmiechnął się lekko, zawołał drania po imieniu:
- Chodź tu Miszta! Tyle czasu Cię nie widziałem... Mówiłeś im coś jeszcze?

Kruk pokręcił głową, że nie. Wilk powziął temat:
- Można znaleźć skarb, Miszta dobrze Wam powiedział. Ale w obecnej sytuacji... Powinniście zrobić coś, by wynagrodzić cierpienie przywódcy. Nazywa się Nicon, ja jestem Sefor. Misztę poznaliście. Poczekajmy, aż się otrząśnie i pozbiera... a z Tobą już ok?- zapytał patrząc na Wrednego.

Wredny

Tak. - powiedziałem bez żadnego entuzjazmu w głosie - Jak mógłbym wynagrodzić to wodzowi? - zapytałem

Inna

Nicon...- wilk zwrócił się do większego, poklepał go po plecach i otarł łzy.
- Nicon, oni zrobią, co zechcesz. Wynagrodzić nie zdołają, ale zrobią, co zechcesz. Wiesz już, co mogą zrobić?

Nicon otrzepał się i nie patrząc na nikogo powiedział:
- Za wodospadem jest przejście przez grotę do lasu. Znajdźcie tam złote jajo, przynieście. Macie dokładnie 2 dni, co Was tam czeka, nie powiem, szukajcie po śladach smoka.

Skończył mówić i przeskakując po stopniach za wodospadem, pobiegł na górę, znikając z pola widzenia. Sefor powiedział:
- No, to już wiecie. Pójdę z nim, jest roztrzęsiony. I... uważajcie, to magiczny, niebezpieczny las. Hasło naszej Watahy to :

Każdy promień światła zniknie w Eteru tajemnicy,
na zawsze pozostanie ukryty, jak Eteru wojownicy.
Zewsząd będzie słychać śpiew,
Każdy wróg odczuje Eteru gniew.

Sam też pobiegł w górę za Przywódcą.

Wredny

Ruszyłem ku wodospadowi.

Vader

pobiegł za Wrednym patrząc smutnym wzrokiem na ciałą wilków

Wredny

Stanąłem przed wodospadem.

PS Czekam na komentarz Innej co tam zobaczyłem xD

Vader

stał obok Wrednego wpatrując się w to samo miejsce co on x]

Vayneilia

Stanął na cztery łapy obolały po upadku, wylizując ranę na łopatce. Po chwili ruszył za Wrednym i Vadere'm, lekko kulejąc.

Qedr

Stanąłem obok Wrednego i Vadera i patrzyłem się w to samo miejsce co oni x]

Shapira

uspokoiłam się troche, szłam przez las wyczułam coś w powietrzu

Shira

Stanęłam obok Wsyzstkich, rozglądając się.

Inna

Przed spadającą wodę widać było wyraźnie półki, po których przeszły wilki Eteru. Wbiegając w wodę stanęliście na nich. Obok tych "schodów" znajdowały się 2 wgłębienia,jedno mniejsze, drugi większe. To większe jeszcze się rozszerzało w głębi, mniejsze było cały czas tej samej szerokości.

Shira

Może podzielimy się na grupy?-zaproponowałam.

Wredny

Wskoczyłem na półkę skalną za wodospadem. Przyjrzałem się obu otworom. Starałem się coś wypatrzeć lub usłyszeć.

Vayneilia

- Hmmm, myślę że to dobry pomysł - zerknął na Shirę, później na resztę wilków - Oczywiście jeśli te otwory dokądkolwiek prowadzą.. - mruknął, podchodząc do bliżej do tego większego, i węsząc cicho.

Inna

Z mniejszego było czuć pływ powietrza, za to z większego dobiegał zapach świeżej zdobyczy.

Wredny

Ok. Więc jak się dzielimy? - zapytałem reszty