Centrum Miasta

Lee

Wytrzeszcz na basiora.
A temu to co? Wskazał na Speed'a ze lekkim, a raczej dużym zdziwieniem.

Yakari Sevile

burknął coś pod nosem.
-Chwili samotności nie można mieć
Spojrzał na Sky skwaszony, chciał porozmawiać z nią sam na sam.
-Wątpię..
Powiedziałem przybierając normalny *jeśli taki może być* wyraz pyska.

Sky

Rzuciła w Speed'a piłką od ping ponga, słysząc jego fałsz. :3
Przylepiła się bardziej do Pucha. Wtuliła pysk w jego sierść.
- Może gdzieś... Się przejdziemy? oO - burknęła pod nosem. Zignorowała Lee xD.

Lee

// Sky to mi nie odbierzesz >P //
Aczkolwiek ta kraina stała się dziwna, niektóre rzeczy się nie zmieniają... Lee. Podał łapę młodzieżowi, na którym wylegiwała się Sky.

Yakari Sevile

-El Paso..
Przedstawił się, nie czekając na odpowiedź, kiwnął łbem ruszając w stronę bursztynowego morza.

Lee

Ruszył za nimi... Co prawdy nikogo nie znał... ale no cóż, co ma do roboty? Może pozna nowe wilki? Ruszył za nimi dorównując krok El Paso.

Speed

- A to specjalna dedykacja dla Sky - powiedział i zaczął fałszować ile wlezie, nie zwracał uwagi na inne wilki, no może trochę na El Paso na którym Sky się znajdowała, ruszył za nimi aby bardziej wkurzyć wilczycę.

Lajra · Gość

Podeszła do Speed'a i obwąchała jego łapę.

Bridget · Gość

W dzień tu pełno ludzisków więc w nocy jest tu lepiej***
wybiegła

Szasta

Przybył tu na końcu ulicy mieszkał weterynarz, gdy podszedł do jego chaty dopadły go psy myśliwskie i zaczęły rozdzierać jego ciało jeszcze bardziej. Nie ruszał się żeby nie był uznany za agresywnego musiał czekać aż weterynarz wyjdzie, nie mógł wyć bo zlecieli by się również kłusownicy. Po 15 minutach wyszedł weterynarz i zobaczył jak jego psy rozdzierają ciało innego stworzenia, ale nie skojarzył mnie z wilkiem. Odgonił je choć przez ten czas musiałem dać się im torturować, obejrzał mnie i zaczął operację. Domyślił się co się stało,ale myślał, że to jego psy. Zoperował mnie i położył na stole - Wracaj do zdrowia poczciwa psino - myślał, że jestem psem. Czułem, że już nie umrę lecz ból nie odpuścił tego chciałem być całkiem sprawny i wciąż czuć ból, który mi będzie przypominał o tej walce. Zeskoczyłem ze stołu i wybiegłem.

Artemida

Wychudła wilczyca pojawiła się na jednej z dróg. Ciało odmawiało jej posłuszeństwa tak samo jak organy. Wypluła krew po czym ruszyła dalej, niewzruszona. Nic się dla niej nie liczyło. Jedno z aut nie wychamowało i przejechało wilczycę. Zamknęła oczy, leżąc na drodze. Samochód nawet się nie zatrzymał. Powoli umierała.

Beherit

Potężny wilk o rudawej sierści kroczył powoli brzegiem drogi. Jako rosłe i na dodatek skrzydlate stworzenie zawsze wzbudzał w ludziach paniczny strach, więc wtargnięcie od czasu do czasu na ludzkie tereny sprawiało mu przyjemność. Gdy Beherit dojrzał w oddali coś chudego i leżącego na skraju ulicy, przyspieszył nieco kroku. Kiedy był na tyle blisko by zauważyć, że to dorosła wilczyca, zatrzymał się, wahając przez chwilę. Po chwili ruszył jednak w jej stronę.

Kain

Wbiegł, skacząc po samochodach. Stanął obok ciała Artemidy, z rozpaczą w oczach.
Został sam.
Poczuł dziwne uczucie w sercu, nie żyła. Zamknął oczy po czym wziął wilczycę na grzbiet. Nie zakopie jej. W podziemiach jest ich cmentarz. znikł.

nmi

Kristal · Gość

Przybiegła, czaiła się kolo domów i korzystając z okazji wślizgnęła się do jednego przez otwarte okno.Byla w kuchni.Ukryła się pod stołem.Jecyś ludzie wlaśnie robili zupę-rosół.Kiedy tylko napelniona miska stanęła na stole Kristal pokazała się porwała miskę z zupą i wyskoczyła z domu.Pędziła ile wlezie, żeby uciec.Z domów zaczęli wychodzić myśliwi ze strzelbami, jednak jej już nie było.

Kitsune

Chowała się za starym magazynem. Bała sie pokazywać w środku miasta, jeszcz ludzie by jej coś zrobili. Skradała sie wzdłuż ściany, próbując dotrzeć do wycepki na rondzi. Było tam troche krzaków mogłaby sie tam schować. Kiedy prześliznęła sie obok magazynu musiała przejśc przez jezdnię. Dzwiwiła sie, co to za duże, głośne na kółkach. Żeby bezpiecznie przedośtac sie na druga stronę, wskoczyła do wóżka jakiejś pani, do dolnj kiszeni. ale co to! Kobieta przeszła obok wysepki, a Kitsu nie zdażyła wyskoczyć. Jednak zdecydowała się. Podjęła desperacki krok i wyskoczyła z wózka. Owa pani złapała sie za głowe widzac młodego {dla niej} psa wyskakującego z wózka. Wadera przebiegła pomiędzy samochodami robiąc niemałe zamieszanie. kierowcy zatrzymywali sie tamując ruch na rondzie i głośno przeklinali-ze złości i do siebie nawzajem. Ale Kitsune osiągneła swój cel - była już na wysepce, była bezpieczna.

Alliance

O zmroku miasto opustoszało wyraźnie, a na niebie pojawiła się różowa, niewyraźna plama, która wylądowała w zaułku. Yuki zeszła z ptaka. - To tutaj. To tutaj na prawdę można poczuć, że się żyje. - usiadła, rozglądając się po ścianach, na których widniało graffiti. - Dawno tu nie byłam. - powiedziała, nasłuchując, czy nie przychodzą tu jacyś przypadkowi ludzie.

Idalia

Ciemność rozświetlana jakby pomarańczowym blaskiem latarni ulicznych, opustoszałe ulice, ogrom budynków, piętrzących się zewsząd...
~ "Gdzie ja trafiłam?" ~ pomyślała Idalia, krocząc betonowym chodnikiem z wyraźną niepewnością. Każdy jej krok był delikatny, a wadera szła na ugiętych lekko łapach. Końce jej ogonów wiły się nieustannie, zdradzając poddenerwowanie. Tak to już jest, gdy ktoś, myśląc o niebieskich migdałach, udaje się na spacer w zupełnie obce tereny. Szaro-czarna wilczyca zbłądziła i ocknęła się z zamyślenia dopiero gdy mrok nocy rozświetliły latarnie. Była prawdziwie przerażona - jeszcze nigdy nie zapuściła się na tereny ludzi.

Assire

Assire przyszedł niepewnie. Nie wiedział znów gdzie jest. Naglę jego oczy ujrzały Idalię, a samiec poznał że jest na terenach ludzi. - Cześć - powiedział do wadery z uśmiechem, jednak jego głowa obracała się w różne strony obserwując okolicę. Ogon machał delikatnie rozświetlając okolicę.

Idalia

Zanim jeszcze Assire się odezwał, Idalia wyczuła jego obecność. Uszy postawione na sztorc od razu wychwyciły kroki, kiedy jeszcze wilk był daleko. Kiedy dostrzegła znajomego wilka, kamień spadł jej z serca. Sama nie była już tak bezbronna na ludzkim terytorium.
- Cześć - odpowiedziała i pospiesznym krokiem podeszła do przyjaciela, stając tuż obok niego.

Assire

Assire rozglądał się bardzo szybko. Samiec wydział pełno sklepów i jakiegoś hamburgera na ziemi. Assire podszedł do niego i obwąchał go. - To da się zjeść - powiedział po czym odkroił pazurem. Większą połowę podał Idalii, a mniejszą sam zjadł. Samiec uśmiechał się cały czas, lecz nie umiał zaznać spokoju. Cały czas myślał że jakiś człowiek przyjdzie.