Ulica koło lasu

Layne

- Przykro mi... - powiedziała ale nadal była wesoła, tak jakby nie mogła okazywać innych uczuć - A miałaś dużą rodzinę? - zapytała ciekawsko.

Yumi

-Tobie? To mi powinno być przykro. Moja chyba... - przełknęła ślinę. - ...żyje. Najbardziej to mi szczerze brakuje przyjaciela. - Przyznała. Tak, tęskniła za nim i to bardzo. Ale on tam został. Nie wyruszył z nią. - Nie wiem czy była duża. Miałam mamę, tatę i siostrę. Oraz przyjaciela, z którym traktowaliśmy się jak rodzeństwo. Był mi bliższy niż siostra. A nawet niż rodzice. - Yumi bardzo otworzyła sie przed Lay. Nigdy nikomu o tym nie mówiła. Nie umiała... A Lay jakoś dobrze na nią wpływała.

Layne

Layne słuchała co Yumi mówiła - Ja mogę być twoją przyjaciółką... - powiedziała i zrobiła słodką minę. Gdzieś głębiej w mieście, zabłyszczało coś kolorowego, Layne wstała i zaczęła się na to gapić.

Yumi

-Jeju... To słodkie... - Nie dokończyła bo jej uwagę przykuło coś kolorowego. Yumi przekrzywiła łeb. Zawsze tak robiła jak nie wiedziała o co chodzi albo nad czymś intensywnie myślała. - Co to jest? - Zapytała. To coś świeciło jej w oczy.

Layne

Zanim Layne usłyszała pytanie Yumi, wyskoczyła z krzaków i zaczęła biec w stronę tego kolorowego czegoś - No, chodź! - zawołała i zniknęła za samochodem.

Yumi

Zauważyła, że mała znika za krzakami. Wysunęła zza nich głowę. Pod samochodem widziała tylko biegnące, niebieskie łapki. Uderzyła się łapą w głowę. - No to zobaczymy co zacznie się dziać. - Powiedziała i szybko ruszyła za małą. Będąc obok czegokolwiek ludzkiego, omijała to szerokim łukiem. Wszystko ją brzydziło w tym miejscu. A miała do tego powody. Szukała po słuchu Lay. W końcu do niej dobiegła.

Layne

Layne zatrzymała się przy dużym czerwonym, namiocie. W środku roiło się od ludzi, Layne podeszła trochę bliżej tego kolorowego czegoś co było przywiązane do namiotu, to były balony. Layne była zachwycona kolorami balonów i zaczęła się wdrapywać na namiot, rozwalając materiał na bokach. Po chwilce była na górze, złapała w pyszczek parę baloników i zeskoczyła stamtąd.

Yumi

Spojrzała na czerwony namiot. Z jego środka słyszała różne, dziwne dźwięki. Spojrzałam na Lay. - Layne! Co ty robisz?! Złaź stamtąd! - Krzyknęła szeptem (:lol2:) na małą. Po chwili usłyszała krzyk z namiotu. Tak... To byli ludzie. Nagle zamek namiotu się otworzył a z niego zaczęło coś lub ktoś wychodzić. Yumi wystraszona szybko złapała Layne zębami za kark i zaczęła biec. Ktoś ją gonił, krzycząc, wrzeszcząc. Lecz po chwili Yumi ze szczeniakiem zniknęły pomiędzy drzewami. Balonikom si,ę chyba nic nie stało... - Fiu... - Odetchnęła. - Ale było fajnie!

Layne

- No, fajnie było! - powiedziała i się zaśmiała - Ale czemu mnie stamtąd zabrałaś? Ja chciałam jeszcze pójść po więcej baloników... - dodała przywiązując sobie dwa balony do ogona - Gumiś chce? - zapytała się trzymając jeden balonik tuż przed nosem Yumi.

Yumi

-Ponieważ mogło nam się coś stać. - Powiedziała trochę dysząc. - Nie widziałaś tego co nas goniło? No mogłaś nie widzieć. Ale z nimi nie należy zadzierać. - Spojrzała w stronę namiotu. Obok niego stało dwóch mężczyzn rozglądających się dookoła. Yumi usiadła. - No.. Już wszystko dobrze. - Jej wzrok padł na balonik. - Nieee... Dziękuję. Weź sobie wszystkie.

Layne

- Nic by się nie stało... - powiedziała pewnym głosem z nutką śmiechu - A czemu nie chcesz balonika? - zapytała gapiąc się na balona z tęczą.

Yumi

-Nie mówię, że nie chcę, tylko żebyś go wzięła. Będziesz miała większą frajdę. - Powiedziała od czasu do czasu zerkając na ludzi. Patrzała na nich zimnym wzrokiem z nutką agresywności. Spojrzała na Lay. - Uwierz. Oni nie są dobrymi istotami. - Zaczęła. - Potrafią o wiele więcej niż my. - Ziewnęła, w gdy mężczyźni zniknęli z pola jej widzenia ona się położyła. I spojrzała na Lay. Uświadomiła sobie jakich zagrożeń szczeniaki są nieświadome. Jakoś powinno je się w to wtajemniczać.

Sharera

Poszłam tam, aby się rozejrzeć.Nie miałam co robić, pomyślałam , że znajdę swoją przyjaciółkę, ponieważ nie miałam, żadnej więc szukałam.

Yumi

Do jej nozdrzy doszedł jakiś zapach. Nieznany ale podobny do wielu. Yumi wiedziała, że w to miejsce przyszło jakieś zwierze. A dokładniej wilk. Nie! Nie wilk... wilczyca. Od razu wytężyła słuch. Musiała wiedzieć co robi osoba będąca w tym miejscu. Czy nie jest żadnym zagrożeniem dla niej i Lay. Jak na razie leżała i oddychała bardzo cicho. Łapą pokazała Layne, żeby też spowolniła trochę oddech i żeby sie nie odzywała.

Sharera

Bałam się trochę, ponieważ było tam cicho, aż dreszcze mi przechodziły po plecach. Chciałam już z stamtąd iść ale nie wiedziałam gdzie jest wyjście.Zaczęłam płakać i schowałam się w jakiś kąt.

DragonWolf

Zobaczyłem wilczycę i podbiegłem do niej:
-Jestem dragonWolf a ty?-spytał niebieską wilczycę.
Wyraźnie zainteresowany wilczycą usiadł koło niej.

Layne

Layne na znak Yumi zwolniła oddech i się wolno i ostrożnie [żeby nie hałasować] położyła. - Co to? - zapytała cichym głosem, jak usłyszał płacz. Podniosła na chwilkę głowę ~ Może coś zobaczę ~ pomyślała rozglądając się.

Yumi

-Ciii... - Szeptała. - Nie wiem co ani kto. Wiem tylko, że są tam wilki. Ale ich chyba nie znam. - Powęszyła chwilę. Spojrzała na Lay. Westchnęła. Dobra... Niech się mała uczy. Będzie dobrze. Jakby co to to są tylko wilki. Tak samo jak Yumi.

Kolto

przyszedłem z wolna i zacząłem sie gapić na wilczyce;O

Sharera

-Nic mi nie jest-powiedziałam ze strachem w głosie.Po chwili dodałam.
-Trochę się boję-powiedziałam patrząc na wilka i czekałam na odpowiedź.