Wieś

Hatake

Wbiegla w miejsce gdzie wczesniej siedzial wilk..:Nie ma go..: mruknela, chwile stala i patrzyla na ludzi, potem jednak wzruszyla ramionami :Chcialam podziekowac.. : szepnela do siebie, ale potem zrobila wazna mine i usiadl wzrod drzew nadal patrzac na wioske..
Znudzona ludzmi wybiegla.

Morir

Położył się pod baldachimem drzew, bacznie obserwując teren. Kaczki dawno już sobie poszły, jednak Morira kusił mały kurnik w najbliższym rogu gospodarstwa. Dochodziło go głośne gdakanie drobiu.
- Muszę upolować chociaż jedną - gorączkowo pomyślał. Jeszcze raz rozejrzał się wokoło, a gdy nie dostrzegł żadnej przeszkody, począł się skradać do kurnika w rytm marszu granego przez kiszki.
Po chwili wracał już z kurą w pysku, jednak dość pospiesznie, gdyż kury narobiły takiego hałasu, że z pewnością zaalarmowały wszystkich wieśniaków w okolicy.
Po najedzeniu się kurą, uradowany pobiegł nad morze, aby się wykąpać.

Monalisa

Przybiegła, schowała się za drzewem i zaczęła płakać, - "muszę coś zrobić" - burkneła sama do siebie i weszła na gospodarstwo, w poszukiwaniu przygód.
Nagle ujrzała biegnące w jej stronę psy, szybko zwróciła i zaczęła biec ile sił w nogach, spojrzała za siebie, ale one nadal biegły, nie miała już sił, zakręciła ostro i biegła przed siebie.Słyszała szczeki psów, za jej ogonem.

Kelir

Snujący się łapa za łapą, wciąż zamyślony, usłyszał gwałtowne ujadanie psów. Uniósł głowę, nastawił uszu i wbił wzrok w chaszcze, zza których dobiegało go wściekłe ujadanie. Psi jazgot zbliżał się. W końcu zza gałęzi wyskoczyła wilczyca, którą poznałby wszędzie, a za nią kilka wioskowych kundlów.
Zareagował instynktownie. Stanął na szeroko rozstawionych łapach, zjeżył sierść na karku i wyszczerzył zęby. Z jego gardła wydobywało się głuche warczenie.

Monalisa

Gdy wyskoczyła zza krzaków, ujrzała Kelira, zawróciła, Kelir stanął i czekał na psy"oszalał wilk"pobiegłam w jego stronę - czyś ty zgłupiał - ??spojrzała swoimi dużymi oczami na wilka, odwróciła się i leciał na nią pies, szybko skoczyła na niego i zaczęła go gryźć.Patrzyła na Kelira.

Kelir

Widząc, że wilczyca walczy z dorównującym jej wielkością psem i że drugi, rozszczekany, znajduje się coraz bliżej, rzucił się przed siebie i paroma susami dopadł do zwierzaka. Nie zwracał uwagi na bolesne ukąszenie w ucho. Wściekły, rozchylił paszczę i wbił się gwałtownie w gardło psa. Zacisnął szczęki z całej siły. Zwierzak wyrywał się przez moment, po czym znieruchomiał.
Skoczył do psa, z którym wciąż walczyła Mona. Zerwał go z jej karku mocnym szarpnięciem.
- Schowaj się gdzieś! - rozkazał, nim wbił się w kudłatą szyję. Kątem oka dostrzegł, że z naprzeciwka nadbiega kolejny kundel.

Szina

Przyszłam, ludzie byli dla mnie jak anioły śmierci. Bezmyślne, wykonujące czyjeś rozkazy, gardziłam nimi i umiałam sprawic, aby pozabijali sie nawzajem, co też mialam zaiar uczynic. Zlustrowałam wzrokiem obecne tu wilki

Monalisa

usłyszała rozkaz Kelira, nie posłuchała, skoczyła na nadbiegającego wilka i wczepiła mu się w szyję.
-wiem kiedy mam uciekać - spojrzała na wilka, odeszła pod drzewo i zaczęła oblizywać sobie łapę.

Kelir

- Stoi i przygląda się, kiedy wokoło szaleją wioskowe psy - warknął wściekle, dostrzegając stojącą za drzewem, obcą wilczycę.
Szarpnął psa, przydusił do ziemi i wbił kły w jego kark. Musiał wygrać, teraz nie bronił tylko siebie, ale i dwóch samic. Jeśli psy na nie skoczą, rozniosą je na strzępy.

Monalisa

Spojrzała na Kelira, - no chodź wreszcie - warknęła do wilka i do wilczycy. Skoczyła na następnego psa, i przegryzła mu szyję. zadowolona spojrzała dziko na Kelira

Szina

Stanełam pomiedzy psami, które, zdziwione tym zachowaniem zaczęły mnie okrązac, no przynajmniej częśc z nich. Zaczęłam udawac przerażona, gdy nagle jeden z nich skoczył na mnie. Gdy tylko wyskoczył przesunęłam sie na bok, pozwalając by tamten wylądował na swym pobratymcy rozszarpując mu przez przypadek gardło...

Kelir

Wciąż naprężony, z najeżoną sierścią, rozejrzał się wokoło. Las pobrzmiewał ciszą, psy leżały nieruchomo na ziemi. On sam czuł się bardzo dobrze, szczypało go tylko draśnięte ucho. Oblizał pysk, otrząsnął się, podszedł do Mony. Trącił ją łbem, spojrzał ciepło w oczy.
- Nic ci nie jest? - zapytał z troską.

Monalisa

Spojrzała na Kelira - nie, nic mi nie jest, a ty powinieneś dostać po uszach ode mnie - patrzyła na wilka z niezadowoleniem.
- cieszę się, że stanąłeś w mojej obronie, ale sma też bym se poradziła -

Szina

...trzy kolejne psy załatwiły się w taki sposób, trzeciemu roozerwałam gardło.To się zaczyna robic nudne-pomyślałam. Weszłam pomiędzy budynki ludzi, byłam podobna do psa, więc nikt nie zauważył różnicy

Kelir

- Ja? - oburzył się. - To ty kręciłaś się po ludzkich zabudowach. Po co? Gdybyś miała zamiar ukraść kurę, na pewno by cię nie nakryli. Więc to chyba ty powinnaś dostać po uszach. I te kundle przez ciebie omal nie urwały mi ucha - potrząsnął głową, zerkając na Monę z humorem.

Monalisa

Patrzyła na kelira, spojrzała w około i powiedział - kręciłam się bo chciałam odparła.

Kelir

Spoważniał, przestał się wygłupiać. Kąciki pyska mu opadły.
- Jesteś na mnie zła. Za to, co powiedziałem wcześniej? - mruknął cicho.

Monalisa

- nieodparła krótko i stanowczo.
Po czym wstała.

Kelir

Wahał się przez moment, po czym podszedł do niej i otarł się łbem o jej szyję. Uniósł głowę, liznął jej pysk i spojrzał prosto w oczy.
- No już, przestać się dąsać. Myślisz, że ryzykowałbym dla innej wilczycy? Taki leń jak ja? Nie chciałoby mi się łapą machnąć - wyszczerzył zęby.

Monalisa

- no chyba nie - uśmiechnęła się do niego, liznęła go po pysku, - lecę do swojego legowiska a ty?? - spytała Kelira.