Wieś

Maxime

- Jestem Maloe i jestem nikim.
Oświadczyła z dumą mrużąc oczy Mal. Po chwili pacnęła brata by i on spojrzał na czerwono-futrzastą.
- A to jest mój brat Retes. Nie wiem kim on jest. Braciszku kim ty jesteś?
Spytała przyglądając się Retesowi uwążnie.

Legenda

Leg przeciągnęła się leniwie. Miała zamiar grzecznie odpowiedzieć zielonej wilczycy na jej pytanie jednak ugryzła się w język. Nie wypadało bowiem by Beta obrażał członków swojej watahy. Spojrzała na szczeniaki po czym przeniosła wzrok na czerwoną wilczycę. Skinęła jej delikatnie łbem.
- Ja jestem Legenda - mruknęła.

Retes

- Nie jesteś nikim, Maloe. - powiedział Retes. - Jesteś moją najlepszą siostrą i masz być z tego dumna! - oznajmił patrząc na czerwoną. - Wyglądasz jak pomidor. - powiedział zafascynowany kolorem wilczycy. W jego mniemaniu był to rzecz jasna komplement, ale ciekawe jak go Wheat odbierze.

Maxime

- Jestem dumna.
Oświadczyła przechadzając się wkoło i machając ogonem z lewej na prawą. O tak, była dumna... Ale z siebie.
- Co porobimy?
Spytała braciszka przysiadając chwilowo i patrząc na wilczycę, którą Retes nazwał pomidorem.
- A nie jak burak?
Zapytała go mrużąc o czy i wpatrując się w czerowny kolor jej futra.

Hiretsuna Shinigami

Basior sie* uśmiechnął**szyderczo na słowa szczeniaków,** że owy**** Wheat wygląda jak Pomidor czy burak. Spojrzał na Kiełbaskę.
- Co śnieżynko taka cicha jesteś? - spytał i sie* zasmiał wystawiając swój rozdwojony jaszczur*****y jęzor sycząc nim. Jak sie jęzor pojawił tak samo i zniknął szybko.

******

I teraz sześć rzeczy, które chcę Ci powiedzieć, kochana.
*Jesteś Polką? To pisz z polskimi literami-wszystkimi polskimi literami i zawsze!
**pilnuj spacji;
***przecinki też są ważne, bo bez nich niektóre zdania nabierają zupełnie innego, czasem bezsensownego znaczenia;
****Po to ludzie zaznaczają w profilu ,,samiec'' albo ,,samica'', żeby inni mogli rozróżnić ich płeć. Jeśli tego nie dostrzegłaś, Wheat jest waderą;
*****...smacznego;
******Kiedy wychodzisz, na końcu postu zawsze pisz ,,z/t'', lub ,,n.m.m.t'', jasne!?

Wściekły Whewanik

Legenda

Wilczyca przeciągnęła się leniwie po czym spojrzała na Ravena. Sinoniebieskie ślepie zmieniło kolor na bardziej.. Hm. Na mniej rażący [xd].
- Bo nie mam potrzeby by się odezwać - mruknęła stawiając uszy na sztorc.
Miała nadzieję, że zielona wilczyca o nieznanym jej imieniu więcej się tu nie pojawi, bo w innym wypadku, Leg mogłaby stracić nad sobą panowanie.

Viktoria

Nagle wokół wilków pojawiła się zielona chmura dymu. Z chmury wyłoniła się Viki.
- Witam państwa - zaśmiał się. Spojrzała na zebranych. Uuu, pojawił się wariat-Wheat. Viki spojrzała na swój szmaragd, który wisiał na jej szyi. Błyskotka zabłyszczała. O.o

Wheat

[A gdzie, tak na marginesie, albo i dalej, Sasome? O___O]

Wheat odwróciła się i zmarszczyła nos.
-Viktorio-Pani-Glorio, nie zanieczyszczaj środowiska. Którędy ci te obłoczki wychodzą?-Zaśmiała się złowieszczo i znów zerknęła na szczenięta. Pokiwała głową.
-Miło mi. E... co? Pomidor?-odpowiedziała pytaniem na to stwierdzenie i uniosła łapy, przyglądając się swojemu tułowiu. Dosłyszawszy kolejny komentarz, nie skrzywiła się, lecz zaśmiała.
-Takie stwierdzenia dowodzą, że masz bujną wyobraźnię.-powiedziała niby do jednego szczeniaka, ale do dwóch. Podeszła do młodego samca i potargała mu nieco czuprynę. Potem pochyliła się nad obydwojgiem i szepnęła.-A... jeśli można, kto was... no, wiecie... spłodził?-pierwsze pytanie, jakie przyszło na myśl naszej kochanej Szynce.

Retes

Retes nie za bardzo zwracał uwagę na Pomidorka, bowiem ujrzał ponownie zmorę jego życia.
- Co? Teraz robisz czary-mary i magią nas stąd wyciągniesz? - spytał mrużąc oczy. A niech tylko by spróbowała. - Czego jeszcze od nas chcesz? - spytał spokojnym, acz dość zimnym tonem.

Viktoria

[W Lecznicy, rzecz jasna z zabandażowaną czachą ;3]

Viki zastrzygła uchem. Phi, Wheat nie umie szeptać. Czarodziejka podeszła do Buraczka i powiedziała:
- Ja, moja droga, ja... Jednak Retes i Maloe się do tego nie przyznają - westchnęła. Klapnęła na swoich szanownych czterech literach. Z jej szmaragdowego oka poleciała łza. Zabłyszczała się, gdy dotarły do niej promienie słońca, by po chwili wsiąknąć w ziemie. Viki wykorzystała to, i aby wypróbować magię rzuciła zaklęcie.
- Hazten loreak* - szepnęła.

*Hazten loreak - rośnij kwiecie.

Wheat

[Kuziewka po raz drugi, jak szepczę, to szepczę, tak!? Nie możesz sobie decydować o tym, co umiem, a czego nie! Jeszcze jeden taki numer i strzelę Ci osta!]

Wheat zmarszczyła nos i podeszła do Viktorii.
-Nie pozwalam ci słuchać tego, czego nie chcę, byś słuchała. Wiesz, kogo podsłuchiwałaś? No?-mówiła, z każdym słowem w jej głosie wzbierała furia. Przybliżyła się tak, że wilczyce prawie stykały się nosami.

Retes

Retes wiedział, że matce może być smutno, ale nie obchodziło go to. W końcu jemu też było smutno, kiedy dowiedział się, że Viktoria jest gotowa poświęcić jego życie, że nie chce go, bo nie spytał, czy może wyjść z kolegami. Niech teraz zrozumie co mógł wtedy czuć.
- Nie zaimponujesz nam. - powiedział ponuro patrząc, jak Viktoria zabawia się swoimi czarami. Jakby miał teraz biec doń w podskokach, bo jest Magiem.

Viktoria

[Pffff, robisz wielką aferę o nic! Napisałaś, że szeptałaś - dobra, ale że nikt nie może tego usłyszeć prócz szczeniąt nie napisałaś, proste. Spokojnie mogłam Cię usłyszeć lub z pomocą czarów.]

- Nie interesuje mnie to. I tak jestem z innej Watahy. Seal ezpainak* - rzuciła w usta Wheat. Spojrzała na Retes'a. Uspokoiła się. Jako Mag musi być opanowana.
- Nie muszę Wam imponować. Za to za pomocą czarów mogę robić co chcę... Słyszeć co kto komu szepce, wyczarowywać jedzenie, a gdy użyję silniejszego zaklęcia - nawet chodzić po wodzie, proste - rzekła.

*Seal ezpainak - zaklej usta. Mówi chyba samo przez się.

Retes

- Nie obchodzi mnie to. - powiedział Retes i strzelił eleganckiego focha. - I tak nie wrócę. - dodał, chociaż na słowa 'chodzenie po wodzie' coś go w sercu ukłuło. A on tak bardzo chciałby umieć chodzić po wodzie... Ale nie, nie okaże tego przecież, ani trochę! Poprosi o coś innego Maga. Nie Viktorię, a tą Magiczkę, u której teraz mieszka!

Viktoria

Viki pokręciła łebkiem. Wzięła głęboki oddech i złapała Retes'a.
- Ret, słuchaj, przestań odzywać się do mnie jak do jakiejś wiedźmy lub czegoś gorszego. Jestem Twoją matką i żałuję tego co uczyniłam. Czy Ciebie emocje nigdy nie ponoszą? Jesteś takim alfą i omegą? Nie, nie jesteś. Za to jesteś moim synem i zawsze nim będziesz. Czy gdy razem się bawimy, czy gdy nie chcesz wracać do domu i uciekasz. Zawsze nim byłeś, jesteś i będziesz - mówiła wciąż spokojnie. Urgh, ona tego nie wytrzyma.

Retes

Jednak według Retesa Viktoria popełniła niewybaczalny błąd. Jeszcze sprawiała wrażenie, jakby uważała, że to on jest wszystkiemu winien. Mógł jej częściowo wybaczyć i nie dogadywać jej, ale na tym się zapewne skończy. Nadciągnęła zanadto zaufanie własnego syna.
- Zostaw mnie, po prostu. - powiedział spokojnie.

Maxime

I wtedy... Wiedźma-Viktoria! A więc sen stał się jawą! Maloe krzyknęła przeraźliwie głośno, rzucając się z zębami na ogon Viki.
- Żywcem mnie nie weźmiesz poczwaro!
Pisnęła wgryzając się w ogon macochy. Nie, w tej wersji snu Mal nie zostanie zjedzona... Za to los Viki został już przesądzony.

Retes

Lekki uśmiech się wdarł na pyszczek szczeniaka, kiedy dostrzegł zachowanie Viktorii.
- Hihihihi.... - zachichotał i począł niecierpliwie czekać, co też się stanie dalej. Może Viktoria urządzi Maloe kolejny 'niezwykle ciekawy i ważny w wychowaniu młodego wilka' wykład? Jego to już nie dotyczyło. Jego matką nie była Viktoria. Już nie.

Viktoria

Viki w końcu nie wytrzymała. Zaraz jej dzieci się popłaczą, wystraszą albo coś w tym stylu. Wzięła głęboki oddech.
- RETES! JESTEŚ MOIM SYNEM, CZY TEGO CHCESZ, CZY NIE! NIGD, ALE TO PRZENIGDY NIE ZOSTAWIĘ CIĘ W SPOKOJU! NIE ZOSTAWIĘ, NIE OPUSZCZĘ, ETC. TAK WIĘC MI PRZYKRO. I TAK - NIE BYŁOBY NAS TUTAJ GDYBYŚ NIE TY! TO PRZEZ CIEBIE SĄ TE WSZYSTKIE KŁÓTNIE! NA MALOE NIE JESTEM ZŁA I NIE BYŁAM - ONA CHCIAŁA TYLKO BYĆ Z TOBĄ! A TY, TY... JESTEŚ ŚWINIĄ, OT CO - wywrzeszczała, bo krzykiem tego nazwać się nie dało. Z jej szmaragdu wyleciała jakaś dziwna maź, coś w podobie do krwi. Viki złapała za błyskotkę i zaraz się uspokoiła. Po chwili do jej ogona uczepiła się Maloe. Czarodziejka szybkim i sprawnym ruchem machnęła ogonem i szczeniaka już nie było.

Maxime

Mal została odczepiona od ogona. Po chwili uciekła chowając się za brata. Wiedźma-Viktoria furia? Tego Maloe nie wiedziała na pewno schowała się całkowicie za bratem, modląc w duchu, żeby jakiś inny dorosły ich uratował albo zabrał...
- Niech przestanie... Uszy mnie bolą.
Szepnęła braciszkowi na ucho wręcz wkładając do niego cały pysk.