Wieś

Eye

Ja już nie mam rodziców - Powiedział stanowczym tonem. Na chwilkę przysiadł, po czym zaczął bawić się sam ze sobą w chowanego. Uwierzcie - wyglądało to naprawdę bardzo dziwnie. Mały już trochę się męcząc zwolnił kroku, wywalił swój jęzor ukazując czerwone oko. Jego druga bardziej zębata buzia uśmiechnęła się szeroko - Eye nie miał nad nią panowanie. Nagle paszcza zaczęła próbować wydać z siebie jakiś dźwięk - Mały basiorek poczuł dreszcze na jego nadal małym ciałku.

Willow

- No cóż, to przykre.
Wcale nie zamierzała przepraszać za to pytanie. Przez chwilę gapiła się na swoje łapy, po czym zdobyła się na głęboko filozoficzny komentarz:
- Fajne oczy.

Szina

Wilczyca była zdziwiona, jednak nie zdążyła zareagować, a wilczek już wrócił. Natomiast gdy spadł z drzewa natychmiast poderwał się z ziemi i potruchtała do niego.
- Nic Ci się nie stało? - spytała, a jej głos był przepełniony zdumieniem. Właściwie dopiero teraz dostrzegła "drugie usta" chłopaka. Będzie musiała się go wypytać skąd w nim takie... zmiany.

Wheat

Wheat zaczął się niecierpliwić, niczego konkretnego bowiem nie wywęszył. Łypnął na samczyka.
-Wyniuchałeś już coś poza trawą?-zapytał, nieco nonszalancko. Wciąż jeszcze węszył, ale czuł jedynie zające.
-No cóż, jeśli nie, musi ci wystarczyć potrawka z zająca... królika... nie wiem, coś z tych dań.

Retes

Retes w istocie poczuł jakieś zwierzę. Zając. Co większego pasowałoby na pierwszy raz? Przecież to tylko szczeniak. Wilczek spojrzał uważnie na Wheat'a i powędrował powoli tropem zwierzęcia nie odrywając przy tym nosa od ziemi. Podobało mu się to! Miał nadzieję, iż szarak znajduje się gdzieś niedaleko.

Viktoria

Viki westchnęła. Spokojnym, acz sama wadera nie była spokojna, krokiem podeszła do Wheat'a.
- Wheat - odsunęła go na bok, tak aby Retes nie usłyszał.
- Wiem, że on mnie nie akceptuje, a ja nie chcę używać na niego magii. No ale ja chciałabym być tą osobą, która nauczy go polować. Teraz mówię spokojni i proszę, ale jeśli się do tego nie zastosujesz ja posłużę się magią - wypięła pierś i rzuciła krótkie spojrzenie maluchowi.

Retes

Retes rzucił niezadowolone spojrzenie Viktorii. Straszyła mu zwierzynę i nauczyciela! Okropieństwo. Nie dając się rozkojarzyć wciąż podążał za tropem szaraka. Dotarł do niewielkiego domu, za którym... Tak, jest! Mały, ale przyjemny zajączek. Szczeniak począł skradać się za nim, a w końcu skoczył! Długo zwierzak nie pożył, zginął w szczęce szczeniaka. Dobrze, że był mały. Szczeniak wziął zdobycz na plecy i zaniósł do Whaet'a.
- Dziękuję. Jesteś NAJLEPSZYM nauczycielem polowań. - powiedział niby nie zauważając Viktorii.

Alliance

Wtem obok kurnika pojawiła się ciemna mgła. Ciemna wilczyca z chichotem wytępiła kilka kur jednym cięciem kłów, delektując się tryskającą zeń krwią. Tyle tu szczeniaków.. Aż ślinka cieknie! Głupie, głupie, głupie prawa dziecka! Oblizała pysk ze słodkiej posoki i usiadła, odrzucając ciemną grzywę z czerwonych, pustych, świecących ślepii..

Eye

W ogóle nie bojąc się wadery, podszedł do niej szybkim krokiem.
-Chotto - Przywitał się w jego ulubionym języku. Następnie począł skakać z kamyków na kłody. Chciał w ten sposób pokazać że nie boi się miejsc takich jak to. Eye w ogóle nie znał uczucia strachu lecz gdy jego druga paszcza znów usiłowała coś powiedzieć lekko się wzdrygnął.

Alliance

- Konnichiwa - rzekła, mrużąc ślepia. Oblizała się długim jęzorem, a konkretniej swoje długie, ostre kły. Ogon ją wręcz świerzbił, by pochwycić oczastego szczeniaka i zakończyć jego żywot kłapnięciem kłów, by jego młoda krew rozpłynęła się po gardle, by kończyny walały się tu i tam.. Mmm. Jęzor ponownie wykonał swoje koło po kłach demonicy.

Eye

Lekceważącym spojrzeniem powiedział jej:
- Co robi tu taka "groźna" osoba? - Odpowiedź wcale go nie interesowała....ciekawsze były jej kły...sam by takie chciał. Szczerze Eye kochał wyzwania więc nie przeszkadzało by mu gdyby Yuki zaczęła go gonić w poszukiwaniu kogoś na kim mogła by wtopić swoje kły... o nie! Eye tak łatwo by się nie poddał... nie uciekałby lecz...walczył. Tak to małe ciałko myślało że dorównuje sile potężnemu demonowi...

Alliance

- Stoi i patrzy na swój smakowity kąsek - oblizała się po raz kolejny, po czym zaczęła okrążać szczeniaka. Jej wzrok mówił "upiec czy ugotować?". Choć Eye mógł zobaczyć jej czerwone ślepia tylko przelotem, bo zaraz te chowane były pod pasmem ciemnych włosów.

Eye

Eye doskonale widział oczy Yuki. Zawdzięczał to dużej ilości "oczodołów" na prawie całym ciele. Lekko zakręciło mu się w głowie gdy wadera go okrążyła. Uśmiechnął się tylko i wyskoczył z "ręgu" tworzonego przez wilczyce. Zaśmiał się szyderczo i czekał na kolejny ruch Yuki.

Alliance

W biegu szczeniaka wtem długi ogon owinął się wokół jego łap i mocno zacisnął, unosząc szczeniaka do góry nogami. - Nie ładnie tak uciekać - zachichotała Yuki, strzepując uchem. Oblizała się ponownie. Teraz szczeniak był bezbronny, a tylko od łaski demonicy zależało, czy wyjdzie z tego bez zadrapania.

Eye

Eye nie bał demonicy. Spojrzał jej wyzywająco w oczy.
- Ładnie to tak bić młodszych - Zaśmiał się, choć Yuki jeszcze nic mu nie zrobiła.
Spojrzał jej gląboko w oczy łobuzerskim spojrzeniem po cichu przygotowując swoją tajną broń. Cuż umieszczona jest ona w dość dziwnym miejscu ale na demona też powinna zadziałać.

Alliance

//cóż, a nie cuż.

- Ja cię dopiero mogę zacząć bić - mlasnęła leniwie jęzorem. Nie bała się szczeniaka. W końcu - to tylko szczeniak. Strzepnęła uchem, a jej ogon zachybotał się lekko na boki, wciąż ściskając mocno wszystkie cztery łapki oczastej istotki.

Wheat

[Viki, nie wiesz, że jestem samcem, tiak? >xp]

Wilk zaśmiał się, widząc uciechę szczeniaka. Łypnął złowrogo na Viktorię.
-Magii? No i co? Nie jara mnie takie wymachiwanie pałeczką czy nie pałeczką, żeby rozwiązać swoje problemy albo grać komuś na nerwach.-powiedział, wstał i podszedł do malucha.
-Już wróciłem... ładna sztuka. Nieźle ci poszło jak na pierwszy raz...-wyciągnął z plecaka laleczkę voodoo, która po ostatnich zabiegach nieziemsko przypominała Magiczkę od ośmiu boleści i wręczył ją szczeniątku.-trzymaj. To taki prezencik.-jeszcze raz sięgnął do plecaka i wyjął zeń zestaw małego egzekutora, który zawierał kilkanaście igieł, odłamki szkła, mini-toporek i różne takie.-I jeszcze bonusik, żebyś miał czym się wyżywać. Kogo ci to przypomina?-zapytał z przekąsem, wskazując na elegancką, prawie nieuszkodzoną słomianą laleczkę.
-Masz jeszcze ochotę coś upolować?-zapytał, wypinając pierś na znak, iż jest gotów na kolejne polowanie.

Retes

Retes przyjął prezent i dobrze przyjrzał się laleczce. Następnie skierował wzrok na Viktorię. Uderzające podobieństwo. Szczeniak uśmiechnął się wrednie i schował podarunki.
- Dziękuję. - powiedział z wdzięcznością. Nie był pewien, czy voodoo pozostanie w całości jeszcze długo. Raczej dziś wieczorem nadejdzie jej koniec.

Wheat

Wilk zaśmiał się.
-Zrozumiałeś, co? No, kolejne polowanie, czy koniec? Bo ja bardzo chętnie bym coś...-znów zawirował świat. Motocykle spadły na niższą półkę, górowały plotki i piżama-party.-Zrobiła.-dokończyła już wilczyca, nieco oszołomiona.

Retes

Ach, więc znów jest kobietą!
- Jasne! - powiedział na pytanie dotyczące polowania. Spodobało mu się, ale i tak chciał zostać Wojownikiem, nie Łowcą. Tylko najpierw Legenda musiałaby go czegoś nauczyć. Nie chciał przystępować do testu bez żadnego przygotowania.