Wioska

Morir

- Różowa? - Morir nie był pewien, czy brać to na poważnie, czy jako żart - A śmiej się, śmiej - puścił do niej oko - Prawie dorosła, czy prawie inna?

Orussis

Prawie... normalna - wytknęła do niego roshoffy jęzor xD - Byłam kiedyś różowa, poważnie! Bo ja pochodziłam z rodziny kolorowych wilków. - uśmiechnęła się - moją rodzinę zabili, a ja przeżyłam bo jako jedyna byłam różowa... no i moja siostra... tylko nie wiem gdzie ona jest. - potrzepała głową. - Może pójdziemy gdzieś indziej? - spytała, chcąc zmienić temat.

Morir

Wpatrzył się w Oru$$. Czuł, że zaczął lubić wilczyce, choć dopiero co się poznali.
- Jasne, tylko gdzie? Jezioro, Polana i Morze są zatłoczone...masz jakieś ulubione miejsce? - zapytał ciekawy wilk

Orussis

Ulubione miejsce? - zamyśliła się. Czuła na sobie jego wzrok. - Urwisko, albo polana... - mimo woli uśmiechnęła się.

Morir

- Hmm... - zamyślił się - Może być polana, chociaż urwisko też brzmi fajnie
Przekręcił głowę na bok, czekał na reakcję Or. - A tak przy okazji, czemu chcesz iść gdzieś indziej ze mną? - przypatrywał się uważnie obliczu wilczycy - Napewno znalazłabyś lepsze zajęcia, niż zadawanie się z młodym wilkiem, takim jak ja

Orussis

Popatrzyła na niego lecz zaraz odwróciła łeb. - Bo... tak o.. - ponownie naszły ją wspomnienia - wcześniej zadawałam się z `Doświadczonym Wilkiem`. Pseudonormalnym staruchem... i nadal się z nim zadaje - wyszczerzyła się. No to co... kto pierwszy na urwisku? - spytała, spojrzała mu w oczy i biegiem puściła się na urwisko.

Morir

Popatrzył za oddalającą się szybko Or. A potem niewiele już myśląc, biegł w ślad za nią w kierunku urwiska.

Euforia

Przystanęła. Popatrzyła na wilki w oddali i pokręciła z niedowierzaniem łbem.
-Tacy głupi, czy niedorozwinięci?

Kira

- Głupi. - niewyraźny świst chłodnego wiatru. Łypnęła na wilki. Na jej obliczu malował się nadzwyczaj rozbawiony uśmiech, jakby z cieniem ironii.
Mętnymi oczyma śledziła każde większe poruszenie w okolicy. Charakterystyczny, obłędny chichot.
- Doprawdy, niektórzy mnie zadziwiają... - dodała nadzwyczaj melodyjnym, jednak nadal zachrypniętym głosem.

Euforia

Nie zdziwiła się. Czuła, że nie jest tu sama, nie licząc tych niezbyt rozgarniętych.
-Ciekawe, jak szybko się przekonają o skutkach swojej inteligencji...- powiedziała dobitnie, sama lustrując okolicę. Była głodna.

Gość

Wiatr zerwał się bardziej, ale po chwili nastała cisza. W którą stronę się udasz? Północ i Wschód skrywały się w cieniu, ciszy - a Południe i Zachód błyszczały od lamp i okrzyków ludzi. Widocznie musiało być jakiejś święto.

Euforia

Gwar pochodzący z wioski zaniepokoił ją. Cofnęła się zaledwie o krok, lecz spojrzała czujnie na Kirę. Nie miała zamiaru spotykać ludzi tu, gdzie mieli znaczącą przewagę.

Kira

- Widzę cień strachu w Twoich oczach... - stwierdziła półszeptem, przenikliwie badając ślepia Euforii. Zerknęła z ukosa w stronę źródeł światła. Spuściła nieznacznie głowę, co dawało efekt 'spojrzenia spode łba'.
- Jakież to denne. - mowa oczywiście o ludziach. Niebezpieczna iskra, nie zwiastująca niczego dobrego.

Euforia

- Nie jestem na tyle głupia, żeby się nie zaniepokoić. Ja wciąż żyję i chcę zachować narazie ten stan- mruknęła złowrogo. Patrzyła nie na wioskę, lecz w stronę przeciwną. Domyśliła się, że ludzie z zewnątrz, spoza wioski będą ciągnęli na zabawę.

Kira

Na wrogi ton odpowiedziała jedynie rozbawionym spojrzeniem.
W oczach zabłysnął ledwo widoczny, wesoły ognik.
- Na razie... - powtórzyła, cały czas obserwując. Przekrzywiła łeb lekko na bok. Wykrzywiła się w nieokreślonym grymasie.
- Widziałaś gdzieś Inną może? - wysiliła się na obojętny ton, spoglądając gdzieś w przestrzeń.
- Ciekawe, gdzie się włóczy... - czyli Kirę ogarnęła wszechobecna nuda.

Desmond

Przyszedł wolnym krokiem z nastawionymi uszami. Schował sie gdzies w cieniu. Dostrzegł nieznane mu Wadery, patrzył na nie niebieskimi oczami.

Kira

Łypnęła kątem oka na nieznajomego. Pysk Kiry mimowolnie się otworzył. Skądś go kojarzyła, ale...
Uniosła głowę nieznacznie do góry, mierząc badawczo owego wilka. Jakoś chłodno jej się zrobiło na duszy. Oblicze Demona, jak niemal zawsze zresztą - obojętne na wszystko. Jednak teraz pozwoliła sobie na nikłą nutę zaciekawienia.

Desmond

Przez chwiel patrzył na Wadere, jego oczy błyskały niebieskim kolorem. Powoli podszedł do niej.
- Desmond- powiedział, usiadł przed nią. Jego głos brzmiał spokojno, jak szum wody.

Kira

Żachnęła się w jego stronę. Czuła pewien dyskomfort, związany z rozwiewaną przez silne podmuchy sylwetką.
Przeklęła ukradkiem. Cholerny świat, który ma swoje prawa. Oddałaby wszystko, żeby powrócić jako żywa.
Momentalnie utkwiła swoje ślepia w tajemniczych oczach Desmond' - nie chciała stracić kontaktu wzrokowego.
- Kira. - odrzekła, pewna siebie. Przynajmniej na razie.

Desmond

Patrzył na Wadere, czujnym wzrokiem. Wkoncy była z innej Watahy nie wiedział co zrobi. Patrzył na nią przez jakiś czas. Po chwili odwrócił wzrok. Patrzy na jakis budynek.. xd