Dziwne wiersze dziwnej osoby

Krik

Wiersz który napisałam z dwie minuty temu:

"Czarna Anielica"

To ona, Anielica czarna jak noc
Piękna, gdy niszczy cię na zawsze
Jej zimne spojrzenie przeszywa Cię
Gdy czekasz na ostatnie chwile przed jej ciosem

To ona sprawia, że twe ciało drży
To Ona budzi w tobie strach
To ona w najgorszych koszmarach się śni
To ona wróży Ci z kart

To ona w twym świecie się kryje
Jako twoja znajoma, kumpela
Aż błyśnie stal, zamkną się drzwi
Gdy ulecą twoje wspomnienia

To ona, Demonica śmierci
Gra Szamankę w twych snach
W życiu twoim zgrywa dziewczę
I śmieje Ci się prosto w twarz

I tak do czasu, aż się objawi
Aż ujawni swe oblicze piekielne
Gdy przez noc spłynie, w ciszy i mroku
I swym spojrzeniem zabiję weń nadzieję

Lecz na nic myślenie o tej dziewczynie
Tak skrytej, tak pięknej wśród nas
Bo noc przecina jako demonica,
Księżyca zasłaniając blask

Lecz nie łkaj, gdy na twój próg zleci
Nie płacz, gdy serce twe ogarnie chłód, chłód jej spojrzenia
Nie drżyj, gdy wyciągnie swój miecz
By zniszczyć Ciebie i twoje wspomnienia... .

"Wiersz Bez Tytułu"

Kim jestem ja, która stąpa po ziemi
Jeśli nie jedynie bożym stworzeniem
Wierzyc w coś mam, to w jedynego
Na tej podstawie nie dociekać już niczego
Bo jeśli wierzę w te przeklęte, pośmiertne życie
Czemu nie ma być mi w nim znakomicie?
Dlaczego nie wierzyć mam w raj na ziemi
Z którego zostało wypędzone Adama Plemię?
Jeśli nie wierzyć mam w cud Edenu
To czemu mam w coś wierzyć, samemu?

I jak?

Boozer

To nie wiersz, a poemat ;]

Krik

czy ja wiem?

Karenaj

Dwa wiersz, dawno nie pisałam, nie miałam czasu, ale to coś nowego;]

Ta inna

Kim ona jest, ta wyrwana ze snu?
Kim jest ta, co nie zawsze jest tu?
Kim jest dziewczyna, co na deszczu stoi?
Kim jest ta, co nigdy nie broi?

Czy wierzysz, że jest taka jak ty,
Że co dzień ma nowe, szalone sny?
Czy może znów się poddasz strachowi,
Co wmawia, że ona nad twym grobem postoi?

Cóż ona znaczy dla Ciebie,
Gdy stoi w deszczu w miejscu,
Gdy w przestrzeń patrzy ponuro,
By w końcu ujrzeć świata piękno?

Wiele osób widzi ją inną,
Tą, co rozmawia z duchami.
Lecz ona kocha piękno
I szuka go całymi dniami.

Czy widzi duchy?
Cóż, Ja Ci nie powiem,
Nie mnie widzieć te rzeczy.
A jeśli nawet, cóż z tego przyjdzie, to przecie Boga rzeczy!

Kaleka

Królu, kim jesteś, By lód swój oceniać
Człecze, kim jesteś, by bez skazy być
A kim jesteś ty, zwykła kaleko, by świat zniszczyć mi

By otworzyć mi oczy, po latach snu
By zostać, jedyną przyjaciółką
Kim jesteś kaleko, bym Cię pokochał

I porzucił bez słów,
Bym przez Ciebie patrzeć zaczął
Na świat inaczej, niż wszyscy

Bym zrozumiał w końcu tę prostą zasadę
Że bez Ciebie nie mogę żyć
Lecz tu z tobą, też nie mogę być... .