To co wam w duszy gra, czyli wasze wiersze i tym podobne.

Okasan

Tak i oto fragment tekstu z moich rozmaitych opowiada:
[...]Nieoczekiwanie smok uniósł ostrożnie skrzydło, co wywołało u mnie natychmiastowe reakcje. Odskoczyłem i skuliłem się na ziemi. Przez jakiś czas nic się nie wydarzyło. Powoli wstałem. Zobaczyłem szeroka ranę pod skrzydłem. Znowu podszedłem do smoka tym razem bardziej pewny siebie. Lekko dotknąłem rany. Zwierze wydało dziwny dźwięk, jak by jęk. Rana była dość głęboka. Odwróciłem się do Istoty i spojrzałem jej prosto w oczy.
- Co ci się stało? – Teoretycznie powiedziałem to do siebie. Ale praktycznie było inaczej.
- Leciałam nad zachodnią częścią lasów, kiedy zaczęto do mnie strzelać z łuków. – Smocze usta się poruszały. Jak to możliwe, że ON umie mówić.
- Czy t..t..to powiedziałeś smoku? – No co ? przecież niemożliwe. Zrobiłem kilka kroków w tył. Przed moimi oczami zaczęły pojawiać się czarne plamy. Myślałem że zemdleję. I tak było tylko że nie upadłem na twardą siemię tylko na miękki, chropowaty, smoczy ogon.[..]

Divati · Wysłany: Czw 16:43, 06 Mar 2014 Temat postu:

Fajne, wciągające, ciekawe :) Napisz coś jeszcze :)

Okasan · Wysłany: Czw 17:14, 06 Mar 2014 Temat postu:

No dobrze dalszy ciąg:
[..]- Majren! Majreeen!! – To nie głos mojej babci. Przecież nikt oprócz nas nie mieszka w pobliżu. Czuję coś ciepłego pod głową. I ktoś na mnie dmucha nawet ciepłym powietrzem o zapachu siarki… Siarki?! Natychmiast otworzyłem oczy. Leżałem na miękkiej trawie. Na czym leżała moja głowa? Rozejrzałem się wokoło. I przede mną ukazał się w pełnej okazałości Smok.
- Jak się czujesz? Nic ci nie jest? – A jednak, to nie był sen. TO COŚ mówi.
- Nie nic mi nie jest. Przyznam że jestem w sporym szoku. Jak to możliwe, że ty mówisz? I kim ty jesteś? – Musiałem to powiedzieć. Czy to nie jest trochę dziwne, że smok ląduje na odludziu w piękny, słoneczny i spokojny dzień? A w dodatku ranny?!
- Po pierwsze. Nie musisz się mnie bać. Nic ci nie zrobię .Po drugie. Jestem jedną z piątki ostatnich żyjących Smoczych Struży tej krainy. Każdy z nas ma swojego opiekuna i jeźdźca. Jestem w trakcie poszukiwania swojego podopiecznego. Ale niestety, kiedy leciałam nad lasem ludzie mnie zauważyli i zaczęli do mnie strzelać. – W tym momencie pokazała mi swoją ranę ciągle krwawiącą. – A mówię tak jak wy ludzie. Po prostu się z tym urodziłam. To nasz taki dar. – Patrzyłem się na nią z zainteresowaniem.
[...]

Elsa · Wysłany: Pią 22:49, 07 Mar 2014 Temat postu:

A oto i mój kawałek...
Nie wiem kim byłam, ani gdzie się urodziłam.
Pamięć o ogniu nigdy nie zgaśnie
Bo to ogień przeraża mnie właśnie
Nikt nic nie wiedział...
Nie miałam domu, bliskich, niczego.
Aż napotkałam Wilka pewnego..
On to wskazał mi drogę,
W razie potrzeby i ja mu pomogę.

Wiersz ten jest.... Kwintesencją wcześniejszego życia Elsy.

Divati · Wysłany: Sob 8:57, 08 Mar 2014 Temat postu:

Obie prace bardzo ładne ale Elsa, wydaje mi się, że powinnaś założyć osobny temat na swoje prace :)

Okasan · Wysłany: Sob 13:12, 08 Mar 2014 Temat postu:

Tutaj wszyscy mogą pisać swoje teksty. Nic nie szkodzi. ^^

Wheat · Wysłany: Pon 12:20, 31 Mar 2014 Temat postu:

Wydaje mi się, iż byłoby wygodniej, gdyby każdy z nas prezentował swojego autorstwa wytwory w osobnych tematach. Do tego przywykliśmy, w każdym razie - ja przywykłam. Ale nie po to stworzono udogodnienie, bym krytykowała, także ten, już sobie idę, przyszłam tylko podzielić się opinią. Trochę mnie po prostu zdumiał taki temat.