Jaskinia Hiretsuny ^ ^

Annica

Annica leżała, niemal nieprzytomna. Słyszała przytłumione głosy, czuła na sobie lekkie drżenie, gdy ją dotknięto. Nikt nigdy jej nie dotknął.. Nic dziwnego, była kulą gazową. Wciąż emanowała jasnym światłem, jej długi ogon wił się po ziemi, mimo że Elena ją podniosła.
Nie miała sił otworzyc oczki. W odpowiedzi, że nie jest nieżywa, bo jej ciało było zimne, jej uszko drgnęło ledwo widocznie, nosek się poruszył. Ależ ta ziemia dziwnie pachnie! Niebo pachnie tak czysto, niczym nie zmącone..

Akinori

Akinori drgnął i popatrzył na bijące światło z jeszcze większym zaciekawieniem, po chwili jednak ''brak'' rozumu wygrał. Basior przyłożył swój nos do zimnego noska owej postaci. Patrzył w jej zamknięte oczy z wielkim zapałem, byle by je otworzyła...

Deebie

Na dźwięk "BUM" wadera szybko wybiegła z jaskini, w nadziei, że to piłka wybuchła prosto w pysk Akinori'ego. Jakiż to smutek ją ogarną, gdy zobaczyła jedynie białą wilczycę, którą trzymała Elena. Zaraz... dlaczego to szczenie błyszczy? Wadera podeszła do niego i odepchnęła młodszego 'brata'.
- Eleno - bo matkę swoją ma - co to jest? Masz kolejne dziecko? - zadrwiła.

Akinori

//Jak ty go odepchnęłaś skoro Elena ''trzymała'' Akinori'ego ogonem??//

Wilczek runął na ziemię, albowiem jego 'siostra' postanowiła podrwić sobie z jego mamy... Ahh, jaka ona była podła, no cóż. Nawet co poniektóre demony mają piątą klepkę i by tego nie zrobiły, widać jednak, że są i tacy którzy gardzą młodszymi od siebie.
Akinori zmarszczył pysk i warknął cicho na Deebie.
Ej!!!-krzyknął na nią oburzony i podbiegł do niej. Miał ochotę ją dziabnąć swymi małymi kiełkami, jednak wiedział, że jest silniejsza i mogłoby się to dla niego nie za dobrze skończyć. Wilczek przeszedł więc koło niej ignorując ją. Po co miałby się odzywać do ''głupszych'' i starszych? Podszedł do mamy i wdrapał się na jej plecy, oglądają z wielkim zaciekawieniem małą istotę. Ciekawe czy się przebudzi!

Deebie

Nie da się tak mocno trzymać ogonem. No, demon może. :3

Deebie spojrzał na Akinori'ego. Niech se warczy. Kiedyś dorośnie i zobaczy co to znaczy warczeć na demona. A D. do głupich nie należy. To A. przyszedł na świat. Muah. Jest sprytną i inteligentną wilczycą.
Dobra.
Deebie wróciła do jaskini i spojrzał na Hiretsune.
- Na Twoim terenie "coś" wylądowało. Błyszczy, czy tam świeci, i wygląda jak wilk. Elenie chyba się spodobało... - parsknęła. Podeszłą do brata. Jedynego i tego, którego kocha najmocniej. - Stary, zasnąłeś? To nie czas by spać - uśmiechnęła się.

Akinori

Akinori zignorował wilczycę, podziwiając nadal małe stworzenie. Szczerze, to chyba nikt go na tym świecie nie kochał oprócz rodziców... Przybrane rodzeństwo też go nie lubiło, biedny. Jęknął cicho i popatrzył z zachwytem na świecącą istotkę.

Elena

Elena przeniosła swoje spokojne spojrzenie na Deebie i przemówiła delikatnym głosem.
- Deebie. Ta istota spadła z nieba. Zakładam, że nie ma tu nikogo, więc zaopiekuję się... tą gwiazdeczką jak swoim dzieckiem. Zrozumiesz jak sama urodzisz dziecko. - odparła i uśmiechnęła się do Akinoriego.
- Zobacz tylko. Może będziesz miał rodzeństwo w swoim wieku? - tym razem wstała ostrożnie by jej synek nie spadł z jej grzbietu i z obojgiem weszła do jaskini. Usiadła tuż obok Hiretsuny poczęła wzrokiem szukać jakiegoś koca. W końcu natrafiła na zwierzęce skóry i chwyciwszy jedną ogonem przysunęła do siebie, po czym owinęła nią Annicę.

Hiretsuna Shinigami

Pisiać bezemnie? Nuuuuu T.T karci elcie Akinoriego Anni i Deebie paluszkiem xD

Basior pojawił się obok Elci.
- Och... Cóż za dziwne stworzenie. Kilkaset lat temu były różnego rodzaju opowieści, mity i legendy o stworzeniach z nieba. Nie wiem czemu ale zdaje mi się że jest to gwiezdne dziecko samej matki gwiezdnej. - mruknął. No cóż basior zył długo długo a legend, mitów i opowieści słyszał sporo. Od strasznych czarnoksiężników po mityczne stwory przez bogó róznorakiego pochodzenia. Wilk otoczył małą swą mgłą jednak tak aby miała stały dostęp do powietrza. Mgła poczęła delikatnie ogrzewać ciałko Anni.

Elena

Alfa przeniosła spojrzenie na swego partnera.
- Hirciu, powiedz co o nich wiesz. Może będziemy mogli tą istotkę przygarnąć? Jest taka urocza... - powiedziała ponownie zerkając na błyszczące dziecię niebios. Była całkowicie oczarowana maleństwem. Jej pazury zaczęły błyszczeć i ku zdziwieniu wojowniczki miały bardzo podobny blask. Różnica polegała na tym, że szczenię błyszczało a pazury się świeciły na biało.

Annica

Annica, czując cieplo, pisnęla. W niebie bylo tak zimno, tak zimno.. Tym bardziej, że narodzila się w pólnocnej części nieba. Stąd to dlugie futro.
Wierzgnęla krótko malymi, krótkimi lapkami, a futro na nich zafalowalo. Tak samo machnęla końcem ogona, po czym odwrocila pyszczek w stronę najbliższego źródla ciepla - Eleny, a zaraz potem uchylila ślepia.
Co można bylo ujrzec? Blękitne, jasne, niemalże przejrzyste oczka, wielkie, blyszczące niczym rozgwieżdżony firmament, odziane firanką, już w szczenięcych, a raczej oseskowych chwilach, bardzo dlugich rzęs. Pisnęla raz jeszcze, przygladając się kolorowym plamom, bo jej oczy dopiero przyzwyczajaly się do ostrych konturów.

Deebie

Deebie spojrzała jeszcze raz na szczeniaka.
- Patrz, bracie. Kolejne szczeniak chce nas wygryźć z rodziny... Już nikt o nas nie pamięta - warknęła. Chyba nie lubi już dwóch osób ze swojej rodziny. Akinori i... to coś co trzyma Elena jest na jej czarnej liście.

Akinori

Akinori uśmiechnął się do rodziców. Fajnie byłoby mieć siostrę rówieśniczkę!
Łał! Ale ona jest fajna-pisnął i zsunął się z pleców mamy. Tym razem spadł na cztery łapy. Wilczek patrzył z dołu na istotkę. Miała takie długie i lśniące futro.. Basior przysiadł koło taty bacznie przyglądając się futrzanej kulce.

Elena

Biała odwróciła łeb w stronę córki Hiretsuny, kiedy usłyszała jej słowa.
- Deebie, rozumiem, że sytuacja jej dla ciebie trudna. Perspektywa tak dużej, może powiększającej się rodziny jest nieciekawa, ale tak się stało. Może łatwiej by było nam wszystkim, gdybyś chociaż spróbowała polubić rodzeństwo? Rozumiem, że nie uśmiecha ci się to, ale może dasz radę ich stolerować? Kto wie? Może kiedyś przyda ci się ta znajomość, albo będziesz żałowała pewnych zachowań? - powiedziała spokojnym tonem patrząc prosto w oczy demonicy. Po tym przeniosła łagodne spojrzenie na Annicę i wprost nie mogła oderwać oczu od cudnych ślepek szczeniątka.

Hiretsuna Shinigami

Basior trzepnął uchem.
- Elcia ma racje Deebie. Zupełną rację. Jednak zawsze będziecie naszą rodziną, i tak, i tak. - mruknął z uśmiechem. Spojrzał na Elenę.
- Chyba nie myślisz że zostawimy tą istotkę od tak niech sobie sama poradzi? Oczywiście że możemy ją przygarnąć. - oznajmił z delikatnym uśmiechem.

Annica

Szczeniak przysłuchiwał się rozmowie. Mama Elena, tata Hiretsuna. Są takimi, jakich widziała z nieba, ale z tej perspektywy wydawali jej się bliżsi psychicznie, jak i fizycznie, co jest oczywiste. Widocznie ma też rodzeństwo, dośc nietypowe. Zazdrosna demonica i jej rówieśnik, który cieszy się ze wszystkiego. Jak to szczenię.
Otworzyła pyszczek i kaszlnęła, bo używane po raz pierwszy struny głosowe zapiekły ją znacznie, nawet, jeśli miała dopiero zamiar ich użyc - naciągnęły się i dały niemiłe odczucie. Dlatego zamknęła kufę, zaniechając dalszych błądzeń w odezwaniu się. Przyglądała się tylko im z zaciekawieniem.

Akinori

Akinori uśmiechnął się delikatnie, jednak zaraz przyszły mu na myśl dziwne rzeczy co się by mogło wydarzyć. Jęknął cicho i położył uszy po sobie po czym pognał w jakiś kąt. Zaczął rozmyślać dalej w skupieniu i ciszy. Po chwili podniósł jedną brew i zerknął na rodziców i małą istotkę, która najprawdopodobniej z rozważań Akinori'ego pozostanie z nimi. Zmrużył ślepia i popatrzył na przyszywane rodzeństwo. Hmm, oni to mieli życie! Byli już dorośli, nie to co ona. Krasnal jakiś! Wilczek przekręcił pytająco łepetynę i powolnym krokiem podszedł do rodziców patrząc w ziemię. Usiadł.

Elena

Elena odsłoniła delikatnie łapą grzywkę szczenięcia i patrzyła na nie z uwagą.
- Ciekawe jak to maleństwo ma na imię. - wprowadziła się w stan zadumy, który naruszyło urodzone dziecko Eleny. Przeniosła na niego spojrzenie i gdy malec powrócił na swe miejsce postanowiła się odezwać.
- Akinori, co się dzieje drogie dziecko? - zapytała gładząc synka po łebku. Trochę ją zdziwiło jego zachowanie, tym bardziej, że konkretnej przyczyny nie widziała.

Akinori

Akinori uniósł pyszczek do góry i uśmiechnął się niepewnie.
Nic mamo, nic.-powiedział i popatrzył na małą istotkę. Hmm, może będzie się z nią fajnie bawić? Może... Nikt nie wie jaka na prawdę jest. Akinori miał szczerą nadzieję, że jest miła. Tak jak on. Wilczek podszedł do mamy i przytulił się do jej boku, nie spuszczając oczu z białej kulki.

Annica

A owa istotka zamrugała szybko oczami, wręcz falując nienaturalnie długimi rzęsami. Fakt, była urocza. I przyglądała się tylko, milczała.
W pewnym momencie zsunęła się z łap Eleny i pacnęła mocno o ziemię na łebek, choc w jej oczach nie zakręciła się ani jedna łezka. Przekręciła się najpierw na plecy, a potem na bok, aż w końcu lekko zaparła się przednimi łapami i zamrugała od nowa szybko, gdy długa grzywka zapragnęła wpaśc jej w oczy. To jednak nie pomogło, więc wykonała bliżej nieoczekiwany mach łapką, by odeprzec irytujący atak włosów na patrzałki. Nie udało się. Jedyne co zrobiła, to zachwiała się mocno, tracąc na chwilę równowagę.

Akinori

Akinori uśmiechnął się i podszedł do leżącej na ziemi kulki. Widział, że straciła równowagę więc ją 'złapał'. Było mu co prawda niewygodnie, ale nie chciał by się jej coś stało. Zauważył też, że grzywa wciąż jej dokucza, więc odgarnął ją nosem.