Jaskinia Samuela

Zoe

-Dobrze.-powiedziała.-Jednak w urodziny chyba wypiję trzy litry tego cudeńka, by zapomnieć o życiu.-powiedziała i wyszła w podskokach z uśmiechem na pyszczku.-Pa!-krzyknęła.

zt.

Samuerian

Samuel rzucił wcześniej zaklęcie chroniące na jaskinię, więc teraz mógł spokojnie udać się... dalej. Wilk przeciągnął się, ziewnął i nucąc pod nosem pewną znaną melodię ruszył przed siebie. Może wpadnie do kogoś w odwiedziny? W końcu Zoe ma dziś urodziny, trzeba złożyć jej życzenia.

zt.

Samuel pojawił się tutaj ponownie. Miał nadzieję, że Farumy się nie zgubiła. Zaraz przystąpił do działania. Na stoliku wyczarował bezpieczny ogień i począł gotować składniki, co jakiś czas rzucając okiem na księgę eliksirów od Kaji Meyit. Był to wyraźnie trudny wywar, zawierający wiele zaklęć i składników, których posiadał on w małych ilościach. Kiedy ugotował eliksir, postawił go do ostudzenia. Miał formę zielonego gluta, ale powinien być skuteczny.

Buffy

Farumy powoli przyszła tu za Sammy'm. Jednym okiem, delikatnie rozejrzała się po jaskini. Delikatnie dlatego iż szczątki jej oczu, jak się można domyślić - bolały. Podeszła bliżej basiora po czym przysiadła i coraz bardziej się niecierpliwić - Ona chce swoje oczy~!

Samuerian

- Spokojnie... - powiedział z uśmiechem Samuel. - Nie powinno boleć. Przynajmniej nic o bólu tu nie piszą... - dodał ostatni raz zerkając do księgi. - No, dobra. Zaczynamy. Tylko się nie ruszaj... - powiedział precyzyjnie nakładając zieloną maź na pokaleczone oczy Farumy. Eliksir był bardzo silny i jeden błędny ruch mógł wszystko zepsuć. Wadera powinna poczuć chłód w miejscu, gdzie maść dotknęła ciała. - Sana Vulnera Reddere Salutem, Fer Luminibus Captam. - powiedział łacińską formułkę. Ulecz rany, przywróć zdrowie, oddaj wzrok, który został zabrany. Maź zaczęła lekko świecić... Teraz pozostało czekać. - Na razie idzie dobrze...

Buffy

Wadera poczuła lekki chłód w miejscu nałożenia maści. Było dokładnie tak jak mówił Samuel. Wilczyca poczęła energicznie machać swym długim, puszystym ogonem. Nie mogła się doczekać ... ale czy się uda? Czy Far znów będzie mogła widzieć?

//Narazie idę, będę potem ... :/ \\

Samuerian

Samuel lekkim ruchem zdjął maść z oczu Farumy. Wyglądało o wiele lepiej, a nawet bardzo dobrze. Jednak to niebieska wilczyca musiała ocenić, czy widzi... Czy czuje jakiś ból. Na przykład Sammy odczuwał straszny ból głowy. I zmęczenie. Procedura kosztowała go wiele cennej energii, ale chyba było warto. Pomóc zawsze będzie gotów.
- I jak? - spytał niemniej przejęty jak wilczyca.

Buffy

Wilczyca w prawdzie nie do końca, ale widziała.
- Dziękuuuuuuuuuuuuuje~! - Krzyczała i z radości rzuciła się na Sammego.
- Bardzo ci dziękuje~! - Powtarzała w kółko. Znów mogła cieszyć się umiejętnością widzenia. Rozejrzała się po pokoju, był bardzo ładny - przynajmniej tak stwierdziła.
- Może wrócimy nad morze? Spytała z entuzjazmem. Chciała je ujrzeć.

Edit:

Wraz z Sammym udała się na "Przylądek dobrej nadzieji" ;3
z.t

Samuerian

- Pewnie. - powiedział ze słabym uśmiechem Samuel. Brakowało mu energii... Wyjął szafir od Kaji. Od razu lepiej. Nabrał z niego odrobinę energii. Przecież nie chciał całej zmarnować. - Chodźmy. - dodał już żywiej i powolnym krokiem ruszył w stronę morza. Może teraz pokazać Far jakieś inne miejsce niż Falochrony?

zt. - Przylądek Dobrej Nadziei

Debra

Ferine stała przed domem Samuela. Bała się mu powiedzieć prawdy. Przeprosić go, za swoje kłamstwo. Ale nie mogła. Łzy zaczęły spływać po jej policzkach, a ona nadal stała i wpatrywała się w ten dom. Odwróciła się na pięcie i poszła sobie.

zt.

Samuerian

Samuel pojawił się w swoim legowisku. Ojej, dawno tu nie był... Zdjął czar chroniący wejście do środka i zaraz był w jaskini. Hmm... Rzeczywiście, nieco to wszystko zapuszczone. Wysilił umysł, aby przypomnieć sobie odpowiednie zaklęcie.
- Passim mundi pulvere promeruit! - powiedział w końcu i zaraz wszelkie kurze i pajęczyny zniknęły i w jaskini panował porządeczek.

Scarlett

Scarlett przybiegła do legowiska Alfy. Nadal była pokrawiona.
-Drogi Alfo! Dowiedziałam się wielu rzeczy na obradzie owdy! Mam ważne informacje dotyczące tamtej watahy!-wykrzyczła, podnosząc poranione łapy.

Samuerian

Samuel odwrócił się nieco zdziwiony. No, nie spodziewał się gości. Mógł chociaż kupić jakieś ciasteczka.
- Doprawdy? - spytał nieco zaskoczony. Zaraz jednak na jego twarz wpłynęło niezadowolenie. Rozmawiał z Carly, przeprosił ją. - Wiesz... Nie jestem pewien, co do tego czy dobrze postąpiłem przyznając ci rangę Szpiega. Od tej chwili proszę cię, abyś nie robiła nic związanego z tą posadą bez mojego wyraźnego polecenia. Masz także odnaleźć Alfę Wody i osobiście przeprosić ją za wtargnięcie na jej tereny i przerwanie obrady. Nie chcemy przecież, żeby wywołała nam wojnę? - powiedział zaraz. - Jeszcze się zastanowię, co do pozostawienia cię na stanowisku Szpiega, na razie idź do Carly. - powiedział. - A ja się pożegnam... Jeżeli jednak informacje, które znalazłaś były takie ważne, możesz pozostawić raport na stole. Kto wie... - dodał i oddalił się powoli. Jeżeli jednak Scarlett wie coś ważnego, to może zadecydować o jej stanowisku.

zt.

Scarlett

Scarlett wpatrywała się w drzwi. Po co słuchała Toda? On ją okłamał i teraz straci stanowisko. Chyba nie zasługuje na Szpiega, skoro dała się wrobić młodszemu szpiegowi. Ale ona go znała. On jest z nocy. Porozmawia z nim. Wyszła.

zt.

werawolf

po cichu podeszla do nieznajomych

Elena

//emmm regulamin sie kłania, ilość słów w poście.//

Powoli zjawiła się w jaskini swego alfy. Musiała załatwić tą sprawę jak najszybciej. Bestialski atak na Agresję ze strony wiatru. Nie można tego tak po prostu zostawić, nie po to została stworzona rada i nie po to została dowódcą wojowników, żeby puszczać płazem zmasakrowanie członka swojej watahy. Nie widząc w środku Samuela usiadła w wejściu oczekując na jego przybycie.

Samuerian

Samuel pojawił się w swojej jaskini, zaraz po Elenie.
- Słucham, jaka to sprawa? - spytał szybko, siadając na przeciwko wadery. Skoro to była na tyle poważna rzecz, że nie mogła o tym powiedzieć na zebraniu wilk się nieco zaniepokoił. Wbił czujne spojrzenie w Wojowniczkę.

Elena

- Widzisz, byłam kilka dni temu w Lecznicy i dowiedziałam się, że jeden z wojowników wiatru poturbował naszego wilka a mianowicie Agresję. - powiedziała poważnie. - Nie wiem dokładnie co między nimi zaszło, ale po prostu była w tragicznym stanie. Nie mogła się podnieść a całe jej ciało... powiem krótko, łatwiej by mi było wymienić miejsca, gdzie nie było bandaża. Nie można tego puścić płazem, nie sądzisz? Tak nie postępuje wojownik... tylko morderca. Z tego co widziałam ledwo musiała ujść z życiem. - wyjaśniła wszystko samcowi i czekała na jego reakcję.

Samuerian

Samuela wyraźnie zmartwiła wiadomość, którą przekazała mu Elena.
- Nie będziemy na razie wyciągać poważnych konsekwencji... Wysłałbym na zwiad jakiegoś szpiega, ale... Oczywiście nie mamy żadnego aktywnego. - wilk pokręcił głową zniesmaczony. Gdzie się podziewała ta Ines? - Jeżeli mogłabyś dowiedzieć się czegoś... - zwrócił się do wilczycy po chwili namysłu. Tylko ją darzył takim zaufaniem, żeby powierzyć to zadanie. - Postaram ci się to jakoś później wynagrodzić. Masz moje słowo. - położył łapę na sercu.

Elena

- Spokojnie alfo. Postaram się czegoś dowiedzieć... Może porozmawiam z Assire'em? W sensie zapytam czy coś o tym mu wiadomo. Potem popytam dobrych znajomych z wiatru czy coś o tym im wiadomo... Nie wiedzą, że należę do rady ani też nie wiedzą, że jestem dowódcą wojowników. Tylko o tym, że jestem wojowniczką, to ułatwia sprawę, im mniej wiedzą tym lepiej. A jeśli to nie da nam odpowiednich informacji pobawię się w szpiega. Możesz mi zaufać, będę ostrożna. - odparła El - Jeśli czegoś się dowiem, natychmiast cię o tym poinformuję. - dodała i uśmiechnęła się ciepło.

Samuerian

- Dziękuję, Eleno. - powiedział Samuel. - Jeżeli się czegoś dowiesz, to przyjdź do mojej jaskini. - dodał z uśmiechem. - Jeżeli mnie nie zastaniesz to poczekaj chwilę, powinienem wkrótce po tym się pojawić. - rzekł tajemniczym tonem. Już miał w głowie niezły pomysł na takie sytuacje. - Vocat Clipeum. - rzucił zaklęcie w stronę wejścia do jaskini. Teraz, ktokolwiek przekroczy próg jego legowiska, automatycznie powiadomi o tym Samuela.