Arena Hakuro

Szasta

Przybył tutaj na wezwanie Cola. Spojrzał na Sep i Kaina uśmiechnął się,wprawdzie nie wiedział, że walczą. Podszedł do Cola - Słucham synu - spojrzał na drugiego wilka rzucając cień swej postury na nich obu.

Pein

- Więc ty jesteś Szasta. Przywódca Ohu, srebrny wojownik, tak? - spojrzał na Szastę. - chciałem z tobą potrenować. - dodał po chwili. - Ja zajmowałem się twoim synem. - dodał jeszcze. Dziwne, że młodszy wilk szkoli starszego, nie? Wprawdzie Tob był młodszy od Kaina.

Sephira

//...przeżywam szok kliniczny..

Nadal się uśmiechała. Zaczęła biec w stronę brata. Wolno, bo jej łapy nie były teraz zdolne do dużego wysiłku. Wprawdzie szybko się goiły, bo przecież miała płynny metal we krwi, dzięki któremu krew płynęła szybciej i w skutek tego szybciej się goiła... Gdy była niedaleko przewróciła się na bok i wskutek wcześniejszego rozpędzenia, "jechała po piasku", ostrza nadal były na jej karku. Gdy "dojechała" do brata ostrza wbiły się w jego przednie łapy, podcinając ścięgna. Wyciągnęła ostrza, które były całe we krwi i odskoczyła kawałek czekając na jego ruch...

Kain

Nagle znalazł się za nią. Wbił w jej bok tylne pazury, przednimi łapiąc ją za kark. Kłapmi złapał za jej szyję. Wilczyca zaczęła nagle słabnąć. {tu muszę to napisać.}

Sephira

Nagle ostrza znów się pojawiły, wbijając się w jego przednie łapy (reakcja na atak od tyłu.) i zaczęły ranić mu pysk. -Nie radzę atakować kręgosłupa i tych okolic, bo nie jestem w stanie kontrolować wyrastających ostrzy... -mruknęła i odskoczyła wyciągając w tej sposób zakrwawione ostrza. Nie chciała zbytnio zranić, w końcu to był jej brat. Ale to nie zmieniało faktu że duma nie pozwalała jej zrezygnować.

Cole

- Ty go uczyłeś - westchnął i odszedł dalej aby mogli pogadać. Patrzył na ojca i Tobiego, zamyślił się gdy patrzył na walke brata i siostry.

Kain

I tak była osłabiona. Krew kapała na ziemię. Wilk był..rozdrażniony. - Nawet nie wiesz, co właśnie zrobiłaś. - znalazł się obok niej. Jednakże zamiast na jej szyję wgryzł się w jej..pysk. Kilka kłów wbiło jej się w oko, niszcząc je a reszta w pysk i nos. Szarpanie nic by nie dało, bo wilczyca osłąbła na tyle, że nie mogła go zszarpać.

Sephira

Wydała z siebie głuchy warkot z bólu. Wystawiła pazury i wbiła je w klatkę piersiową basiora. Z całej siły. Po jej pazurach kapała krew. Gdy go na chwilę odepchnęła ostatkiem sił odskoczyła. Upadła na ziemię, krwawiąc z pyska. Próbowała ukryć cierpienie...

Kain

Warknął. - Chcesz nadal walczyć? - spytał. Bez słowa zaczął do niej podchodzić. Wąż znikł tak szybko jak się pojawił.

Szasta

- Więc pokaż mi co umiesz żebym mógł ocenić na jakim poziomie ma być szkolenie. - przyjął postawę i obserwował młodego wilka. Katem oka patrzył na córkę i syna acz byli wojownikami nie mógł im przerwać, - Tora się nie poddaję - przesłał Sep tą myśl.

Kain

Spojrzał na siostrę. - Lepiej się zastanów, bo nie wiem czy się powstrzymał. - potrzepał łbem na boki.

Szasta

Popatrzył za synem - dobry z ciebie wilk - pomyślał i podszedł do Sep. Zaprowadzę cie gdzieś gdzie po kilku godzinach będziesz całkowicie zdrowa - szepnął do niej.

Kain

{Wybacz, musiałam zmienić bo Sephira posta usunęła. To co teraz? xx}

Sephira

Nie poddawać się... -mruczała cicho, a jej ślepia błysnęły czerwienią. Wstała. -Tak. -powiedziała do brata pewna swojej decyzji. Ledwo trzymała się na łapach, ale nie dała po sobie poznać cierpienia. Warknęła i doskoczyła do brata wgryzając się w jego krtań,pazury wbiła w jego ścięgna, tak by nie mógł się ruszyć ani wyrwać. Krew kapała po jej pysku. Teraz nie była to tylko jej krew. Wgryzała się coraz bardziej. Zatrzymała się na tętnicy. Wilk nie miał pola do manewru, gdyby ruszył pyskiem, przebiłaby mu tętnicę, łapami też nie mógł nic zrobić, bo miała w nich swoje pazury.

Pein

- Jestem na podobnym poziomie co twój syn, jednak nie jestem tak szybki. Musimy właśnie o tym porozmawiać.. - powiedział. - Ja nie atakuję pierwszy. xP

Kain

Wten coś wbiło się w uszkodzone oko Sephiry, robiąc ogromny ból. Jednakże 'to' zaczęło wbijać się głębiej. Nagle i wilk zniknął, znalazł się za wilczycą. Cóż on jej wbijał w oko? Ogon?! warknął gniewnie. Skoczył na nią, rozszarpując tylnymi pazurami jej grzbiet i brzuch. Po chwili odskoczył, wcześniej uderzając ją także pazurem w drugie ślepię, także je uszkadzając.

Sephira

Gdy wbił się w grzbiet ostrza znów się pojawiły, rozcinając mu brzuch, aż do organów. Warczała. Miejsce bólu, zajęła teraz wzrastając w niej wściekłość. Zero litości. Przestała patrzeć na niego jak na brata, teraz widziała w nim tylko wroga, przeciwnika którego trzeba zniszczyć. Wyprostowała się na łapach. Kości już się zagoiły. Teraz znów była szybka, tak samo jak przed walką. Doskoczyła do brata pełna wściekłości. Przejechała mu pazurami po grzbiecie, robiąc głębokie rany aż do kręgosłupa. Odskoczyła. Teraz była szybka. Znów mogła biec z prędkością światła. Nagle znalazła się na końcu areny. Warczała ukazując kły.

//ja muszę na razie spadać, potem będę.

Kain

A on znów znalazł się za nią. Jego rany także już się goiły. Dość szybko. Złapał ją za ucho, nawet nie patrząc i szarpnął. Wypluł szczątki ucha po czym wbił kły w jej drugie ślepię. Znów wilczyca osłabła. Jego wcześniejsze rany od kolców już się zagoiły.

Sephira

Warknęła i wbiła pazury u obydwu łap w ślepia Kaina, wyłupując je. Odskoczyła i strzepała z pazurów wyłupione oczy. Dyszała. Ale czy z wyczerpania? Raczej z wściekłości... Ciekła z niej krew... Jej srebrzysta krew połączona z inną, zwykłą.

Kain

Jednakże on był szybszy. Odskoczył, nim ta mogła chociażby ruszyć jego ślepia. Skąd ta szybkość? - Widzę, że obydwoje mamy pewne zdolności, co siostro?! - warknął.