Arena Hakuro

Kain

{tyle, że on też jest szybki.}

- Może ruszysz swój leniwy zad? Twój ruch. - powiedział i..usiadł. Wyciągnął mały flakonik i wylał z niego zawartość na ziemię. Zmrużył oczy.

Sephira

[a masz pozwolenie od adminów na daną szybkość?]

-A ruszę. -mruknęła, podnosząc się. Zaczęła wolno, lecz pewnie iść w jego stronę. Zmierzyła wzrokiem wylaną maź, po chwili jednak ją przekraczając. Skoczyła na basiora, przewracając go.

Kain

{mam zgodę na wszystko, co robię.}

Ciecz, czy tam maź, nic nie zrobiła, oprócz tego że futro Sep zmieniło nieco barwę. {to nie jest eliksir, jbc. tylko woda z jeziora zmian. xP więc ona nadal chyba zmienia, nie? Jeżeli nie to nie bierz tego pod uwagę} Wyprostował łapy. Pazury wbiły się w jej pysk, a poduszeczki..wgryzły się w jej szyje. Dziwne, prawda?
Tylne pazury bez przeszkód rozerwały brzuch wilczycy, wchodząc głębiej, a przy tym zadając mnóstwo bólu. Bo kto by chciał mieć rozcięty brzuch bez znieczulenia?

Sephira

-Bu! -rozległ się głos zza basiora, a wadera, której przecinał brzuch, znikła jak bańka mydlana. Ta, która wyskoczyła zza basiora, wykorzystawszy element zaskoczenia i szoku, wgryzła się w krtań basiora, a że leżał, ogonem opletła jego tylne łapy, tak by nie mógł się wywinąć. W ścięgna przednich łap wbiła pazury, tak by przednie łapy także nie mogły jej nic zrobić. Nagle pojawiła się identyczna wadera, lecz ona tylko jakby nigdy nic, usiadła... na ogonie basiora, tak by on też nie miał pola do manewru. Prawdziwa Sep, pazurami tylnych łap wbiła się w brzuch wilka, przecinając śledzionę i uszkadzając różne tkanki. Kłami drążyła głębiej, przecinała tłuszcz, by dostać się do tętnicy. Gdy jej się to udało, zatrzymała się. -Rezygnujesz? -wysyczała przez kły, które tkwiły na tętnicy. Jeden ruch, a przebiłyby ją. To dopiero musiało boleć, przebite ścięgna u obydwu przednich łap, ogon zaciśnięty na tylnich kończynach, tak że krew nie docierała, rozcięta śledziona, i zmiażdżony pod ciężarem ogon....

Kain

Wilk syknął gniewnie. Nagle uśmiechnął się szyderczo. Nim Sep mogła zauważyć znalazła się..no właśnie gdzie? W jej wszystkie mięśnie wbiły się ostrza na linach, przez co nie mogła się ruszyć. W dodatku panowały 'tam' egipskie ciemności.

Wilk zmrużył oczy.

Azazello

Przyszedł tu powoli i zaczął rozciągać mięśnie. Walka - do tego był stworzony i nawet kulawa noga nie przeszkadzała mu w tym. W wielu watahach do których należał był Wojownikiem.

Dasty

Przybiegła tutaj smukła biała wilczyca. Stanęła przed wilkiem i uśmiechnęła się kątem pyska - Więc jedna zasada gdy ktoś nie może kontynuować walki mówi stop. - wyjaśniła i ukazując swe mięśnie przybierając pozycję wolnym i uważnym krokiem obchodziła go dookoła. Bacznie obserwowała każdy jego ruch.

Azazello

- Chyba nie liczysz że się poddam? - powiedział do nieznanej wilczycy i także zaczął ją obchodzić. Miał naprężony każdy mięsień, gotowy do ataku.

Dasty

- Pycha to wada kochanie. Przy okazji jestem Dasty...przyszły wojownik watahy Nocy. - warknęła do niego i skoczyła prześlizgując się pod jego pyskiem złapała za krtań i szurnęła nim po ziemi rzucając go tak, że jego ciało odbijało się od ziemi jak kamień aż spadło kilkanaście metrów dalej. Powróciła do dawnej pozycji.

Azazello

- Nie jestem pyszny. - powiedział. - Tak całkiem przy okazji jestem Azazello.. przyszły wojownik ej samej watahy. - powiedział i skoczył ku niej. Szybko do niej dotarł skoczył na nią i przygwoździł całym swym sporym ciężarem i tym razem on chwycił ją za krtań.

Dasty

Kopnęła go z całej siły tylnymi łapami odrzucając przed siebie i podniosła się energicznie. Lustrowała go wzrokiem i czekała na następny jego ruch. - Pokaż mi na co cię stać. - uśmiechnęła się.

Azazello

Warknął. Nareszcie odpowiednia rozrywka dla niego. Wylądował na czterech łapach co było godne zdziwienia. Zaczął znów okrążać waderę. W pewnej chwili skoczył na nią lecz w inny sposób tak by unieruchomić ją. Zwalił się na jej bok przewracając ją i unieruchomiając.

Dasty

Złapała go za idealnie teraz wyeksponowaną jak dla niej jego krtań i ścisnęła aż potoczyła się krew po jej białym futrze. Z każdym jego ruchem ściskała jeszcze bardziej i przy tym odcięła mu dopływ tlenu do płuc. Pazury wbiła w jego przednie i tylne łapy unieruchamiając je. O tak, wbiła swe pazurki tuż przy jego ścięgnach zaciskając i każdy ruch jego łapy spowodowałby, że przerwała by mu ścięgno w jednej z łap i wtedy sam by na siebie podpisał wyrok uniesprawniając jedną z łap.

Azazello

Wiedział co to ból. Wiedział też co to niesprawność jednej łapy nie ruszał więc łapy w którą Dasty wbiła swe pazury bo z dwiema okulałymi nogami nie mógłby ruszać się w ogóle. Dusiła go lecz nie stracił równowagi. Chwycił ją boleśnie za ucho z którego trysnęła krew. Jego szczęki zaciskały się coraz mocniej na jej uchu, tak jak jej szczęki na jego szyi.

Dasty

Nie zważała na to zacisnęła się tak mocno, że dolną szczęką dotykała górnej wręcz zduszając jego krtań. Tamowała nie tylko tlen, ale i dopływ krwi. - Jeszcze chwila dwie i padnie - myślała. Czuła jego puls na kłach jeden nietaktowny ruch jego lub jej błąd i zabiłaby go.

Azazello

Jeżeli myśli że się poddam grubo się myli. - pomyślał i zsunął stalowe szczęki z krwawiącego ucha Dasty wbijając je niżej bliżej szyi wadery i ścisnął jej skórę naprawdę mocno a uchwyt to on miał owszem stalowy.

Dasty

- Koniec tej zabawy - warknęła i odrzuciła go łapami rozrywając jego krtań po całej poziomej linij czyli tam gdzie trzymała ją kłami. Zyskała przez odrzucenie go też u siebie ranę acz była ona nie aż tak poważna jak ta, którą ona mu zrobiła, ponieważ ona dusiła ten obszar swymi kłami znacznie dłużej. Stanęła na równe łapy - Myślisz, że jako kobieta muszę przegrać? To się mylisz - mruknęła.
[masz pozwolenie od admina na stalowe szczęki jeśli nie to nie masz prawa posługiwać sie taką umiejętnością. ]

Azazello

- Wcale nie uważam że musisz przegrać! - powiedział a jego żółte ozy zaiskrzyły. Znów ją okrążać czekając na każdy jej ruch. Rana go bolała a chód był mniej miarowy lecz nie zwykł okazywać swej słabości nawet gdyby umierał z bólu.

/stalowe szczęki to metafora - po prostu mocny uścisk/

Dasty

[ jak tak to spoko, po prostu pilnuję tego na każdym koncie bo niektórzy wykorzystują niby metafory jako jakieś moce specjalne. ]
Skoczyła do góry i przelatując ponad nim złapała za jego tylną łapę kłami i wyniosła jego ciało do góry. Był ciężki i sprawiał jej nie lada ciężar, ale kręciła jego ciałem w powietrzu. W pysku trzymała dwie tylne łapy za ścięgna. Nagle rzuciła go o pobliskie drzewo krew trysnęła w powietrzu jak fontanna rozerwała mu ścięgna u obu tylnych łap. Stanęła dysząc.

Azazello

Zawył z bólu ale wkrótce jego wycie przerodziło się w wściekłość. Ne ruszał się z miejsca - nie był pewny czy mógł. Warczał na nią groźnie i obserwował każde jej posunięcie.