Kawiarenka - Biszkoptowa Oaza.

Renna

- Skoro tak, to będziemy trwać tak całą noc? Czy może czymś, czymkolwiek to przerwiesz? - spytała cwanie.
Tak. Mógł to przerwać czymkolwiek chciał. Byleby przerwać. Jakiś przerywnik. Szkoda, że nie mogła się teraz napić kawy. Ale trudno. Musiała dalej walczyć. Nie podda się. Mogli nawet nie przerywać pojedynku, byleby robić też coś innego w trakcie. Uniosła brew.
- A tak potrafisz? - wyszeptała.

Shire

Shire podniósł brwi bez odwracania wzroku od oczu Renny.
- Potrafię. - powiedział z uśmiechem, a następnie śmiesznie zmarszczył nos i zastrzygł uchem. - Hmm... dobra była ta kawa, nie... a nie... tobie chyba jeszcze trochę zostało... - mruknął cicho rozbawionym tonem. Musiał znaleźć jakiś sposób, by złamać wilczycę.

Renna

- Ale nie brwi. Brew. Zostało... No dawaj, dawaj. Przerwij to...Wiem, że tego chcesz ...Uuu- zawyła cicho, niczym wiedźma.
Była bliska przegranej, ale zrezygnowała. Przełknęła ślinę. Na Rennę dobrze działało towarzystwo Shire'a, w końcu był jej przyjacielem, ale nie aż tak bliskie. Nie poddawała się. Da radę.

Shire

Shire zauważył w zachowaniu Renny pewne napięcie, ale on pozostał spokojny i opanowany. Jego uśmiech nie schodził z pyska, a nawet się coraz bardziej powiększał.
- Chcę? - rzekł - Ależ skąd.

Renna

- Chcesz... Zrób tooo...Dostaniesz tooo...Jeśli tylko zeecheesz - znów cicho zawyła.
Nie wiedziała o nikim i nie widziała nikogo poza swoim ,,przeciwnikiem". Zebrani tutaj mogli pomyśleć, że te dwie osoby postradały zmysły. Renna nadal była oparta na swych smukłych łapach.

KokuRai

Koku patrzyła na dwójkę walczących ze sobą. Samica uśmiechnęła się i nadal na nich patrzyła pijąc swoją kawę. Zamachała ogonem, a następnie położyła łeb na blacie, gdy skończyła kawę. Koku wstała i zaniosła swoje naczynie do kuchni, a następnie je umyła. po chwili wyszła i usiała. Położyła łeb na blacie i patrzyła byle gdzie.

Shire

- Chcę too... dostanę to... - powtórzył Shire naśladując ton głosu Renny. - Dostanę coo..? - spytał z uśmiechem. Oj, chyba ta bitwa na spojrzenia szybko się nie zakończy. A już na pewno nie za pośrednictwem Shire'a.

Renna

- Tooo, czeegoo zeechceesz. Teeraz. W teej chwiili...Tylko... Opuść wzrook...Uuu- wyła, teraz już szeptem.
Nadal miała w nim utkwione swoje pytające spojrzenie. Na jej pysku pojawił się dziwny uśmiech. Lekko cwany, zadziorny, łobuzerski.

Shire

- Ale ja naprawdę mam tu wszystko czego mi potrzeba... - mruknął złowrogo wilk. Sam dobrze nie wiedział o co mu chodziło, ale nie spuści wzroku. Nie on. - Niczego nie chce... Spryciarzu...

Katsume

Gdzie, jak gdzie, ale Katsume wszędzie wlezie. Z impetem taranując wejście dla wilków, i podbiegając do pierwszego, lepszego stolika. Siadł na krześle lecz nie na długo. Oczywistym, że nie na długo, skoro wyczuł w kawiarni zapach przyjaciółki.
- Rynna!
Krzyknął podchodząc do Renny aktualnie robiącej coś z wilkiem, którego nie znał. Z nieodgadnionym wyrazem pyska (czyt. szerokim uśmiechem) zabrał z okolicznego stolika menu.
- Mmm... Proszę Cafe con leche i biszkopty.
Powiedział głośno z akcentem Dżoany Krupy. Może i właścicielka go niesłyszała, no ale musiał złożyć zamówienie przedwcześnie.

Shire

Shire usłyszał przyjście nowego wilka, ale odwrócenie w jego stronę wzroku byłoby jednoznaczne z przegraną. A przegrać bynajmniej nie chciał. Zacisnął tylko zęby, nadal się uśmiechając i podpierając przednimi łapami o blat stołu mierzył Rennę spojrzeniem. Może ten dzieciak, który chyba ją znał odwróci uwagę przyjaciółki, dając mu tym zwycięstwo? Jednak nie był pewien, czy Renna ta się tak łatwo.

Katsume

- Co z was takie mury kamienne? Siedzą i się na siebie lampią no!
Rzekł obserwując ich z pod grzywy. Zasiadając na podlodze tuż obok nich zaczął i on mierzyć ich wzrokiem. Jednak nie dla samej rywalizacji, a dla zabicia czasu oczekiwania. Musiał jakoś go zabić dopóki nie przyniosą mu jego zamówienia i już!

Shire

- Mury kamienne... - mruknął Shire nie przestając mierzyć Renny wzrokiem. Uśmiech na jego pysku się powiększył, kiedy poczuł że młody także się w nich gapi. Jednak nie pozwoli odwrócić swojej uwagi! Może nie jest to walka na śmierć i życie, jednak nie lubił przegrywać.

Katsume

Po 3,56753 sekundy, Katowi znudziło się sterczenie bez celu.
- Ja chcę moją kawę.
Mruknął mrużąc oczy. Chwilę później już zajął jeden z foteli i rozgościł się na nim, z miną w stylu "Dawać moje zamówienie albo złożę reklamację!". Oczywiście był zdolny to zrobić, ale gdzieś tam we łbe, głos dochodzący z nicości kazał mu zaczekać.

Renna

- Hej, Katsume - pomachała łapą, nie opuszczając jednak wzroku.
No i masz. Całą noc toczył się ten bój.
- Na peeewno czeegooś chceeesz...MOoże to kaawa, a moooże nie...Mooże coś inneeeeeego U ? - nadal wyła szeptem.
Ta walka na wzrok nawet jej się podobała.

Shire

- Kaaawaaa, niee... - mruknął Shire z uśmiechem. Nie potrzebował niczego, co przerwałoby tę rozgrywkę sprawiając, że Renna wygra. Uśmiech nie znikał z jego pyska, o oczy cały czas utkwione były w oczach wilczycy.

Renna

- Nooo weeeź ... Naaa peeewnooo. Jeeśli ja się nie poddam, aani ty się nieee pooddaasz, to ilee to będzie trwało - mówiła, z cwaną miną.
Uniosłam jedną łapę i zmierzwiłam basiorowi grzywkę. Uśmiechnęłam się jedynie, nie spuszczając samca z oczu. Eh...Na pewno On już dawno by się oderwał, zaczął ją poprawiać. Nagle zrozumiałam, co to właściwie było. Z Nim. Nie z Panem o imieniu Shire, o nie. Z kimś innym. Ja nie kochałam. Ja nienawidziłam .

Shire

Shire nie poddałby się tak łatwo. Grzywka opadła mu na czoło, lecz oczy nadal utkwione w Rennie nie miały zamiaru się poddać. Patrzyły, patrzyły, patrzyły...
- Silna jesteś... - mruknął wilk.

Renna

/ Kurde! Osoby mi się pomyliły, a nie chce mi się zmieniać xD /

- Silniejsza, niż ci się wydaje - zasyczała cicho, ukazując kły w uśmiechu.
Stojąc łapami na blacie, uderzała znów pazurem o stolik. Ciekawe, jak inni postrzegali ich ,,walkę" na spojrzenia. Katsume siedział cicho, niesamowite. Zmarszczyła brwi i zrobiła słynną minę ,,proszę". Wychodziło jej to tak dobrze, jak kotu ze Shreka, nie ma co.

/xD /

Shire

- Nie ze mną takie numery... - rzekł Shire, choć rzeczywiście Renna wyglądała... dziwnie. Znaczy uroczo. Wilk poruszył barkami, przez co jego głowa uniosła się kilka milimetrów w górę. (Tylko Shire tak potrafi x)) Zapewne Renna automatycznie podniesie się za nim.