Kawiarenka - Biszkoptowa Oaza.

Shire

Shire pojął, że znaleźli się w niezręcznej sytuacji. I nie - nie był pijany. Miał mocny łeb! Wilk zmieszał się, lecz nie wiedział co zrobić. Zastrzygł prawym uchem i zaczął powoli machać ogonem. Jego oddech był powolny i spokojny. Można by stwierdzić, iż sytuacja była pod kontrolą.

Renna

Powoli uspokajała się. Zamachała ogonem i otuliła się nim. Widząc, iż Shire nie jest pijany, spuściła wzrok i napiła się kawy, momentalnie odsuwając łeb od Shire'a. Wróciła do ich dawnej pozycji. Czuła się więcej niż dziwnie. Sytuacja była pod kontrolą? Dobrze. Renna miała zamiar poczekać, aż Shire zechce sam się odsunąć. Ale co on zrobi? Czy zrobi to, o czym Renna przed chwilą myślała? Odsunie się? Czy coś innego? Trzeba będzie się przekonać.

Shire

Shire szybko zabrał łeb i odchrząknął.
- Taak... - rzekł - coś się u ciebie ostatnio zmieniło...?[/i] - spytał siląc się na lekki ton, udając, że nie zauważył nic nadzwyczajnego w scence, jaka się przed chwilą rozegrała. Wilk wyciągnął z pyska papierosa i zgasił go w popielniczce, która miejmy nadzieję tam stała.

Renna

- Nie. Raczej nie. Moja siostra ma partnera który raczej za mną nie przepada - tu zaśmiała się. - Powiedziałam jej o śmierci naszej matki, niezbyt dobrze to przyjęła. No i zaprzyjaźniłam się z jej wrogiem. Ostatnio dużo dzieje się wokół mnie i jej. A szczerze mówiąc, problemy innych mnie nie obchodzą. Ja się dla siebie liczę - dodała, wzruszając barkami.
Przyjrzała się basiorowi i wymusiła uśmiech.
- A u ciebie? Też tak nudno, jak u mnie? - spytała.

Shire

- Aaa... dowiedziałem się, że mam młodszą, uzależnioną od żelków siostrę. Ale uzależnienia to chyba u nas rodzinne. - powiedział Shire z ulgą. - A poza tym to niezbyt wiele. Wałęsałem się to tu... to tam...

Renna

- Ohme... Wałęsałeś się, hm? A ogólnie, jak ci się wiedzie tutaj? W krainie? Tylko Ohme była dla ciebie zaskoczeniem? Jej pewno się nie spodziewałeś - zaśmiała się cicho.
Zerknęła na samca. Nadal miał na sobie ten szal. Ten szal, którym otuliła się Renna. Ten szal, który Shire nazwał ,,Śmierdzącym i przepoconym".

KokuRai

Po odpowiedzi samca Koku poszła za ladę. Usiadła na krześle i uśmiechnął się. Spojrzała na dwójkę przyjaciół, a następnie na samca, który czeka na ukochaną. Zasmuciła się trochę, ponieważ ona nie ma się, aż tak fajnie jak Viento. On ma wspaniałą dziewczynę. Po chwili na jej kufie pojawił się uśmiech.

Shire

- W krainie... a dobrze, dobrze, jakoś sobie żyję. A co do zaskoczeń... to jeszcze prawdopodobnie wszystko się nie wyjaśniło. No bo cóż... - rzekł wilk. Spojrzał na swój pusty kieliszek. Ale nie - nie będzie nawet rozważał kariery alkoholika.

Renna

- Co się nie wyjaśniło? - nie mogła się powstrzymać od zadania tego pytania.
Spojrzała na niego pytającym wzrokiem. Chwyciła biszkopta i już po chwili to ciastko wylądowało w jej pysku. Nie spuszczała samca z oczu. Czemu? Może lubiła na niego patrzeć? Może lubiła oglądać kogoś na tyle wytrzymałego, by mógł żyć w przyjaźni z Renną?

Shire

- Nic a nic. - rzekł Shire i walnął łbem w stół. Po chwili podniósł głowę i pomasował obolałe miejsce. - Mój umysł postanowił zataić przed mną wszystkie informacje o moim życiu. Od dzieciństwa do tamtego dnia nie mam pojęcia co się działo. A może ja mam żonę? - spytał sam zdziwiony taką możliwością.

Renna

- Żonę? Twoja siostra zapewne by ci o niej powiedziała. Tylko pytanie, czy ją znała? Nie wykluczyłabym tej możliwości. Jak taki facet miałby być wolny? - tu się zaśmiała i wskazała Shire'a łapą.
Na jej pysku pojawił się łagodny, przyjazny i ciepły uśmiech. Tylko po co Shire walnął łbem o blat?

Shire

- Tak masz rację. - rzekł rozbawiony Shire. - W końcu leniwy, nałogowy palacz to idealny kandydat na męża. - dodał. - A może mam szczeniaczki? Małe kuleczki puchu? Bo wiesz, że nawet polubiłem dzieci? - powiedział. Dzieci były fajne!

Renna

- Dobrze, że nie masz do nich uprzedzeń. Szczeniaki? Zapewne byłyby już dorosłe. Jeśli miałbyś szczeniaki, na pewno byłaby gdzieś twoja partnerka. Gdybyś wiedział, że jest gdzieś w tej krainie, starałbyś się ją odnaleźć? Pokochałbyś ją od razu, na nowo - tak, Renna zadawała trudne pytania.
Właśnie. Shire pokochałby od razu tą waderę. Ale w pewnym sensie miał szczęście. Nie znał swej przeszłości. Zaczynał całe życie od nowa.

Shire

- Nie wiem. - powiedział Shire zastanawiając się. - Przecież bym jej w ogóle nie znał. To niby dlaczego miałbym się od razu zakochać. Ale z resztą... Wątpię, żeby ktokolwiek mnie chciał. - dodał machając łapą lekceważąco.

Renna

- Zdaje ci się. Skoro byłaby z tobą, na pewno by cię chciała. Nigdy nie możesz być wszystkiego pewien - dodała, wzruszając barkami.
- Ej! Poproszę jeszcze Cafe valdostano, czy jakoś tak - zawołała do KokuRai.
Na jej pysku nie było już emocji. Była poważna. Coś nie grało.

Shire

- Coś się stało? - spytał Shire widząc powagę na twarzy Renny. Nigdy nie była jakąś szczególnie wesołą osobą, ale jednak Shire się martwił (tak!). Tak więc spojrzał na Rennę z troską oczekując odpowiedzi.

Renna

- Nie, nic... Szkoda, że nic nie pamiętasz. - uniosła wzrok i spojrzała na niego poważnie.- Gdybyś miał dzieci, i tym samym partnerkę, każda twoja decyzja wpływałaby na innych. Wiesz...To z czym żyjesz zmusza cię do rozmyślania i podejmowania rozsądnych decyzji. Zmienia to dużo rzeczy. To, jak masz postąpić. Nie masz nigdy pewności. Musisz się dowiedzieć. Nie tylko powinieneś. Po prostu musisz - mówiła, machając łbem na boki.
Westchnęła ciężko.

KokuRai

- Już podaje - powiedziała i poszła do kuchni. Zrobiła zamówioną kawę, a następnie wszyła z nią. Samica podeszła do stolika Renny i położyła przy niej Cafe valdostano. - Smacznego - rzekła i uśmiechnęła się do Renny. Koku poszła za ladę, a następnie spojrzała na samca o imieniu Shire. Uśmiechnęła się, lecz potem jej wzrok przeniósł się na ladę.

Shire

- Czasem myślę... - rzekł Shire i zawiesił się na chwilę - [i]że nie warto próbować odkryć swojej przeszłości. Po prostu... Zacząć życie od nowa. Bez zobowiązań, problemów, które zostawiłem w moim "poprzednim wcieleniu". - Czy poznał w tej krainie osobę, z którą gadało mu się równie dobrze jak z Renną. Nie. Raczej nie.
- Ja poproszę zwykłą herbatę. - powiedział do KokuRai i uśmiechnął się.

Renna

Napiła się kawy, po czym wróciła wzrokiem na Shire'a. Przełknęła gorący napój i zaczęła mówić:
- Nie chciałbyś wrócić do życia? Dawnego? Nie chciałbyś być nadal z rodziną, z swymi dziećmi, partnerką? O ile ich miałeś. Nie wolałbyś być teraz w jakiejś przytulnej jaskini, u twego boku leżałaby biała wadera, a przed wami siedziała dorosła córka i 2 szczeniąt, brat i siostra? Ohme siedziałaby koło was, bawiąc się z nimi? Nie chciałbyś cofnąć się w czasie, zapomnieć o tym miejscu, o wszystkich poznanych tutaj wilkach? O mnie?
Odwróciła łeb, żeby mieć na niego lepszy widok.