Kawiarenka - Biszkoptowa Oaza.

Samuerian

- Aha! - krzyknął Samuel tryumfalnie i uśmiech jego się znacznie poszerzył. Dobrze podejrzewał. No, wreszcie i Koku sobie kogoś znalazła. Bardzo dobrze. Coraz więcej osób zaczynało się łączyć. Nadchodził okres godowy? Nie wiedział, ale na razie go to nie obchodziło. - Ach, bardzo dobrze sobie radziliśmy, ale i tak nie było tłoku. - rzekł.

Xythuel

Gdziekolwiek biegł, z pewnością stracił już trop swojej upatrzonej ofiary. Zaczął więc biec za Koku. Aż po pewnym czasie dotarł... Znowu do kawiarenki? Nonsens, a jednak. Xyth "przeleciał" (bez skojarzeń) przez drzwi w tempie natychmiastowym, ledwo wyhamowywując przy Samuelu i KokuRai.
- Spóźnienie.
Oświadczył siadając i drapiąc się po łbie z niemrawym uśmieszkiem.

KokuRai

Koku gdy zobaczyła Xyth'a to uśmiechnęła się i zamachała ogonem. Poprawiła swoją grzywę i zamachała jeszcze raz ogonem.
- Ach - westchnęła patrząc na niego.
- Długo cię nie było - oznajmiła patrząc wesoło mu w oczy. Zerknęło ino raz na Samuela. Cieszyła się że on i Anabell byli razem. Pierw przyjaźń teraz są razem. Widać wszystko an świecie się układa.

Xythuel

- No chyba nie aż tak długo.
Rzekł opatulając łapy ogonem. Intrygowała go osoba jaką był Samuel. Mimowolnie zaczął mu się przyglądać. Bursztynowe ślepia wręcz chłonęły każdy detal Samuelowego ciała. Nigdy nie widział go w krainie. W sumie to wielu wilków nie widział. Było inne niż to jego. Bardziej wilcze... Po Xyth'u przeszły ciarki. Nie wyobrażał sobie siebie jako zupełnie normalnego wilka. Bez długich uszu, lekko wyłupiastych oczu i grzywki... Nie, to niebył by on.

KokuRai

Koku spojrzała na sufit, a następnie na Xyth'a. Zamachała swoim ogonem. Naglę padła bardzo ciekawa cisza. Jej ślepia zalśniły. Zastrzygła uszyma i rozejrzała się po lokalu. Zerknęła na wszystkich po kolei. Jej kapelusz był na głowie cały czas. Nie zdejmowała go, a jej głowa była nad ladą, a nie na niej.

Samuerian

Samuel widząc, jak wilk mierzy go wzrokiem również zmierzył wilka swoim wzrokiem. Po chwili tego mierzenia na jego pysk wpłynął zacny, szeroki uśmiech.
- Niezmiernie miło mi pana poznać. Czy mógłbym umilić panu wizytę w kawiarence podając coś do picia lub jedzenia? - spytał wesoło spełniając swoje obowiązki kelnera.

Xythuel

- Nie.
Odmówił stanowczo. Nie ma to jak spartańskie wypowiedzi... Nie, tak, zaraz, może, czemu... Ostatnio Xyth często się takimi posługiwał...
- Co robicie?
Spytał poprawiając sobie swój stary, obdarty szalik. Musi sobie kupić nowy... Ten jest za mały, za krótki i taki wyblakły... Xyth potrzebował nowego... Długiego, beżowego i... Miękkiego.

KokuRai

- Ja nadzoruje ich pracę - oznajmiła uśmiechając się i kładąc swoją mordkę na blacie. Zamachała ogonem i łapą poprawiła swoją grzywę. Ściągnęła kapelusz i położyła na ziemi. Jej oczy zalśniły radośnie gdy ta rozglądała się po lokalu. Zerknęła na Samuela, a następnie na Xyth'a. Jej ogon zamiatał powoli ziemię. No powinna być już czysta.

Xythuel

- Mhm...
Mruknął jedynie. Nie wiedział co ma powiedzieć, co zrobić, gdzie pójść... Jednym słowem - tkwił. Tkwił w życiu praktycznie szarym i nudnym... Potrzebował nowego szalika...
- Hmm... Ja wiem, że to może dziwne, ale muszę na chwilę skoczyć do sklepu po szalik... Idzie ktoś ze mną?
Spytał jak zwykle gotów do drogi. Ostatnio co chwilę się gdzieś pałętał, a i tak nie zwiedził nawet 1/4 krainy.

KokuRai

- Ja pójdę - oznajmiła ciapowata wilczyca. Zamachała ogonem i wyszła z za lady.
- Myślę że poradzicie sobie beze mnie jeszcze ta chwilę? - zapytała patrząc na Samuela. Poprawiła swojego irokeza z uśmiechem na mordce. Zastrzygła uszami oczekując odpowiedzi. Jej dziwny, niewilczy ogon ruszał się po ziemi dziwacznym zygzakiem.

Xythuel

- No to chodźmy.
Rzekł i pomknął w stronę najbliższego sklepu. Ogon, szal i grzywka powiewała mu podczas biegu. Mrużył oczy. Chwilę potem wypadł na podwórze i poleciał przed siebie... Do sklepu z szalikami!

z.t.

Samuerian

- Jasne, poradzimy sobie. - powiedział z uśmiechem Samuel i począł z nudów oglądać to klientelę kawiarenki, to wnętrze pomieszczenia. Ach... Ładnie tu było. Nagle jego wzrok spoczął na Anabell. Wilk uśmiechnął się szeroko, a jego spojrzenie na tej właśnie wilczycy pozostało. Hmm...

KokuRai

Koku uśmiechnęła się, a następnie spojrzała na Xyth'a.
- Ej czekaj! - krzyknęła i zaczęła za nim biec. Wyparowała przez drzwi jak Ninja. jej oczy zalśniły radośnie. Kochała samca i pobiegnie za nim wszędzie. Wadera zniknęła z ton, ale na pewno powróci.

zt.

Po jakimś czasie wróciła.
- Jestem - powiedziała i poszła za ladę, a następnie rozejrzała się. Zapomniała całkowicie ze miała powiesić obrazy. Wzięła te trzy malowidła i powiesiła na ścianie na której nic nie było. Od razu lepiej. Wilczyca wróciła za ladę.

Naomi

Ada w końcu pojawiła się i tutaj. Spojrzała uśmiechnięta na swojego przyjaciela Samuela, po chwili przeniosła wzrok na Koku Rai i bardzo szybko uśmiech znikł z jej twarzy.
- Koku.. jak ty wyglądasz? Zmieniłaś się.! - rzekła jąkając się nieco Ada.
Nie podobał jej się wygląd Koku.. wręcz przerażał ją. Chciała uciec.. Ale przypomniała sobie, o obecności Samuela. To chyba powstrzymało ją od ucieczki.

Samuerian

Samuel spojrzał w stronę wejścia. No proszę, uśmiech od razu rozświetlił jego zacną twarz. Wilk wstał i radośnie potruchtał do przyjaciółki.
- Ada! - zawołał ściskając szarą waderę w swoich niebieskich ramionach. Może być za ciasno. Jeszcze się udusi. Oj tam, oj tam...

Naomi

Samuel miał dobre przeczucia nieco... podduszał przyjaciółkę. Spojrzała jeszcze raz w stronę Koku i dalej nie mogła się przyzwyczaić do nowego wyglądu.
- Jael co tam u Ciebie, słyszałam, że związałeś się z ehm.. Anabell.- rzekła z proiennym uśmiechem Ada.
Bardzo chciała dowiedzieć się nowych wieści dotyczących Samuela i jej innych przyjaciół. Dawno ich nie widziała.

Samuerian

- Och, na prawdę tak słyszałaś? Od kogo? - spytał z uśmiechem. Ciekawiło go, kto rozpowiada takie ploty po krainie. - Owszem, ostatnio jesteśmy razem, nie An? - zagadał do swej zacnej małżony. - Ach, i mów mi proszę Samuel. - dodał jeszcze słysząc, iż Ada wciąż nazywa go 'Jaelem'.

Ines

Uśmiechnęła się do dwójki i machnęła ogonem. Podeszła do nich i usiadła.
-Owszem.. Jesteśmy razem.
Powiedziała.
-Och Ado...co u Ciebie słychać?
Zapytała tak, jakby dopiero teraz przypomniała sobie co to kultura.

Ach ta wena..

KokuRai

- Cześć Ada - przywitała się wesoło i podeszła do niej machając ogonem.
- Ach no wiesz. Mój wygląd pasuje do tego ze jestem demonem - powiedziała patrząc jej w oczy wesoło. Poprawiła swojego irokeza, a jej ogon zamiatał delikatnie podłogę.

Samuerian

- Doprawdy, Koku... - Samuel nie uwierzył z początku, jednak... no cóż. KokuRai zawsze wydawała mu się inna. - Hmm... Czy teraz nasza piękna kawiarenka zmieni się w demoniczne miejsce? - spytał niemal przerażony. Nie chciał, żeby KokuRai się zanadto zmieniała.