Kawiarenka - Biszkoptowa Oaza.

KokuRai

- Nie! W życiu nie zmienię mojej kawiarenki - powiedziała głośno i upadła na podłogę, a następnie całowała ziemię. Po chwili, jednak wstała i rozejrzała się.
- Może moje zachowanie będzie inne, ale to wciąż będę ja - oznajmiła uśmiechając się wesoło. Zamachała ogonem gwałtownie i wesoło.

Ines

Zaśmiała się na widok wyczynów Koku. Jakoś nie mogła się przyzwyczaić do jej nowego wyglądu. Ale cóż...po jakimś czasie się przyzwyczaić. Nie miała co mówić, więc tylko przytaknęła skinięciem głowy. Ciekawe co słychać u Kyin, dawno jej nie widziała. Ale znając tego małego piździelca wszystko u niej w prządku.

Naomi

Ada spojrzała czule na Anabell.
- Ssij mi tam.! - rzekła do niej spokojnie po czym podała jej lizaka
Nie chciała jej odpowiadać, była przez jakiś czas poza krainą. Przez ten czas wydarzyło się wiele ciekawych rzeczy.
- Koku, dlaczego stałaś się demonem, masz coś nie tak z banią? - rzekła irytującym głosem. Nie spodobało się jej to co Koku zrobiła ze sobą. Demony uważała za osoby wyjątkowo niezrównoważone psychicznie. Mimo tego iż bardzo lubiła Koku nie mogła powstrzymać się od wypowiedzenia tego wyjątkowo uszczypliwego komentarza. Miała nadzieje, że Koku się na nią nie obrazi.
- Samuel, ty też ssij.!- rzekła jeszcze spokojniej. Jemu też podała lizaka i uśmiechnęła się szeroko.

Ines

-Grazie.
Podziękowała i zaczęła ssać lizaka, ona je kochała! W końcu zaraz po misiach, to lizaki były najlepszymi przyjaciółmi. Ludzi i wilków oczywiście. Machnęła puszystym, długim ogonem, a później owinęła go w okół łap.

Naomi

- Ssij, a nie gryź.! - rzekła po czym podała jej chupa chupsa giga.
Po czym uśmiechnęła się. Chciała nauczyć swoich przyjaciół poprawnego ssania. To był wynik odejścia na pewien czas z tej krainy. Spojrzała na Samuela surowym wzrokiem. - Dlaczego on nie ssie. - pomyślała.

Kyinra

A do Kawiarenki wpadł piździelec, bo któż by inny nawiedzał swoją dorosłą, lisią siostrzyczkę? Kyinra wpadała tu i się rozejrzała. Dostrzegła rudą wilczycę, demona, dorosłą wilczycę i..przystojnego basiora! Gdzie jest ta Anabell? Przyjrzała się rudej waderze, uśmiech miała jak Anabell..była ładna..Anabell!
-Oneechan! - pisnęła i podbiegła do rudej tuląc się do niej i mocno wtulając się w jej futro. Takie miękkie i cieplutki~!

Samuerian

Samuel entuzjastycznie złapał lizaka i wyssał natychmiast.
- Zmieniłaś się. - powiedział do Ady mierząc ją wzrokiem od stóp do głów. - Wcześniej nie rozdawałaś lizaków. - rzekł mrużąc podejrzliwie oczy. Coś się przecież musiało stać. Zapewne Ada została podmieniona.

Ines

Przytuliła Kyinre.
-Cześć piździelcu, znaczy...witaj Kyin.
Powiedziała na powitanie. Kyinra się nic a nic nie zmieniła. Albo się zmieniła, a An jeszcze tego nie dostrzegła. Aczkolwiek..Kyin pierwszy raz od dłuższego czasu powiedziała do niej Oneechan. Tak mówiła tylko wtedy..jak były małymi dzieciakami. Dawno temu.

Kyinra

-Oneechan! Stęskniłam się za Tobą!- Powiedziała z entuzjazmem i się do niej uśmiechnęła, ale coś jej się nie spodobało..
-Oneechan! Ja nie jestem Piździelcem!- Powiedziała z wyrzutem, ale i tak się szeroko uśmiechała do Anabell.
-Poznałam Katsu-koi! Ale...on jeszcze nie wie o tym, że jest "koi".- Na gadanie ją naszło. Biedna Oneechan.

KokuRai

Koku spojrzała na Adę.
- Ach. Ja nie chciałam - powiedziała. Wadera została demonem przez przypadek. Poprawiła swojego irokeza, a następnie spojrzała na wiecznego dzieciaka. Zamachała wesoło ogonem. Jej oczy zalśnił radośnie.

Naomi

Ada spojrzała z żalem na Koku.
- nie chciałaś zostać demonem? - spytała cicho.
Następnie uśmiechnęła się w kierunku Samuela. Najwyraźniej jej nie poznawał. Była to prawda.. zmieniła się, ale chyba nikomu to nie przeszkadzało.

KokuRai

- Stało się to przez przypadek, ale podoba mi się. Nie bójcie się mnie. Ja, dla was będę taka jak wcześniej. To tam może trochę inna, ale niewiele inna - oznajmiła uśmiechając się dumnie. Jej energiczne ruchy zmierzały w kierunku lady. Przeskoczyła ją i upadła na podłogę. Po chwili wstała gwałtownie i uśmiechnęła się bardzo szeroko. Chyba najszerzej jak potrafi. Poczochrała swojego irokeza wesoło.

Samuerian

Samuel dopiero teraz załapał, że więcej osób pojawiło się w kawiarence, a on jest tu kelnerem. Ciche 'bum' dało się słyszeć nagle, a w łapach Sammy'ego, wśród zielonego dymu i błyszczących fioletowych gwiazdek pojawił się notes oraz długopis.
- Czy mógłbym coś podać? - spytał z uśmiechem wszem obecnych.

Ines

Słuchała Kyinry i położyła jej łapę na ramieniu.
-Katsu-koi, tak kochanie..? A kimże jest ten basior, który skradł Ci serce droga siostro?
Zapytała zaciekawiona. W końcu..Kyin i miłość to..coś nowego i tyle. Zdziwiła się.

Zoe

-Ja nie mogę!-jękneła wchodząc i usiadła przy jednym ze stolików. Walneła się mocno głowę i poczuła łzy w oczach. Żaden z niej mag nie będzie! Sama siebie oszukuje.

Samuerian

Samuel widząc wchodzącą wilczycę udał się w jej stronę. Trochę zbiły go z tropu jej łzy, jednak nie zatrzymał się. Stanął przy jej stoliku.
- Witam w kawiarence 'Biszkoptowa Oaza'. - przemówił spokojnie. - Czy mogę w czymś pomóc? - spytał łagodnie. - Coś się stało?

Zoe

-Prosze eklerki i herbatę.-powiedziała na początku. Otarła łzy i spojrzała na wilka.-Ah, to ty wtedy byłeś u Kaji tak? Bo wiesz, całe moje życie myślałam, że zostane megiem. Ale chyba się myliłam.

Samuerian

Samuel pospiesznie napisał zamówienie Zoe na kartce, po czym usiadł obok i obdarzył wilczycę swoim najłagodniejszym i najmilszym uśmiechem jaki posiadał.
- Dlaczego się myliłaś? - spytał zaciekawiony. Nie wyobrażał sobie, by tak łatwo porzucić swoje marzenia.

Zoe

-Bo... Po prostu się nie nadaje. Co innego taka Kaji... Nie mam żadnych książek ani innych rzeczy do nauki czarów, a w całej krainie jest ich tylko pare. Kaji napewno sądze, że nie zostane magiem. A kiedyś była moją idolką... Nic nie umiem.-powiedziała smutno.

Samuerian

Samuel roześmiał się.
- Ja też niewiele umiałem przed testem i również nie byłem w posiadaniu żadnych ksiąg, a teraz o! - powiedział, po czym mrucząc pod nosem niemal niesłyszalne zaklęcie złączył łapy, by po chwili przed Zoe pojawił się największy eklerek w krainie i kubek gorącej herbaty. - Tadam! - zawołał podekscytowany. Nie powinien może w ten sposób marnować energii, ale nie umiał się wręcz powstrzymać.