Silver Lake - Srebrzyste Jezioro

Akeli

-Możliwe, że powinnam z nim o tym pogadać, ale... nie wiem czy go w ogóle spotkam... - powiedziała a na jej pyszczek znowu wstąpił uśmiech, nie mogła być długo smutna.. ona po prostu nie umiała, a była przecież taka uczuciowa hmm.. czy to nie dziwne? W jej przypadku.. wcale, a wcale.

Wasp

- Spotkasz, spotkasz - odrzekł najbardziej przekonującym tonem, na jaki było go stać i posłał Akeli wyrazisty, dodający pewności wypowiedzianym przez niego słowom uśmiech. Zerknął na Marco, która milczała już długo i przekrzywil łeb. Była skulona w ciemny kłębuszek, co trochę zaniepokoiło Waspa. Czy aby wszystko z nią w porządku?

Akeli

-Tak? A o co chcesz się założyć?- zapytała z uśmiechem. No i ciekawe co teraz jej Waspuś odpowie, aż się nie mogła doczekać. Czy nie lepiej jej poszukać nowego partnera? Krillan.. często go widuje w krainie, albo nie.. ktoś inny? No cóż... jeszcze nie spotkała wilka który jej się oparł, no może był jeden.

Wasp

- A co proponujesz? - zapytał. Założyć się? Dlaczego nie. Waspa zaskoczyła lekkość, z jaką Akeli mówiła o nieobecności swego partnera, jakby wcale się tym nie przejmowała. Czyżby wcale go nie kochała? Nie sposób było to osądzić. W końcu Ospuś nie znał jej wystarczająco długo.

Akeli

-Jak ja wygram zabierzesz mnie na podniebną wycieczkę, jak wygrasz ty to.. ja będę musiała przewieźć cię na plecach!- zawołała dumna ze swego nowego pomysłu, no i kto mówi że Akeli nikogo już nie zaskoczy? A co partnera... kochała go, ale sądziła, że nie powinna przejmować się tym, ona raczej należała do osób które.. prawie niczym się nie przyjmują, albo.. raczej próbowała się tym nie martwić.

Wasp

Skrzydlaty się zaśmiał. Wcale nie zaskoczyła go propozycja Akeli. Wiedział, jak bardzo podobało jej się latanie, więc mógł spodziewać się czegoś takiego.
- W porządku - odpowiedział. - Tylko żebyś się pode mną nie zarwała!
Wasp był wilkiem o szczupłej budowie ciała, lecz był także duży, a co za tym idzie, nie ważył wcale mało.

Akeli

-No cóż.. to co powiesz na małą próbę?- zapytała i się zaśmiała, ale czy ona go przewiezie? Ano właśnie czy ona go przewiezie? W końcu jest mała i drobna, a on cóż.. nieco większy od niej. No i na pewno sporo ważył, oczywiście do masy jego ciała dodajemy także skrzydła. I teraz proszę obliczyć gęstość jego ciała. Od zawsze wiedziała, że fizyka to zło..

Wasp

- E... ale jesteś tego pewna? - zapytał. zmierzył Akeli spojrzeniem - była wilczycą niewysoką, szczupłą. Z pewnością nie będzie jej łatwo unieść Waspa, a co dopiero przewieźć choć niewielki kawałek!

Akeli

-Tak, możemy spróbować.- powiedziała pewna swojego zdania. Może i zbyt pewna swojego zdania, ale kto by tam na to patrzył, chyba nikt... mam rację? Powiedzmy, że mam. Pocieszało ją to, że wilk nie waży na pewno 100 kg. Aż tak się spaść nie mógł.

Wasp

- Jak chcesz - odpowiedział i zebrał cztery litery z ziemi. Wsparł się przednimi łapami o Akeli i zaraz wdrapał się na jej grzbiet. Przy tym wyprostował skrzydła, by złapać w nie powietrze, które troszkę by go uniosło i tym samym nieco ulżyło drobnej wilczycy. Ciekawe, czy Akeli to zauważy.

Akeli

No fajnie, teraz robiła za konika. Łapy jej się lekko załamywały pod ciężarem wilka, ale jednak jej się udało. Szła wolniej niż ślimak kołysząc się na boki i schodząc nieco z drogi jak jakiś pijak. Chociaż dobrze, że jakoś dawała radę. Łapy miała jak z waty, ale pomińmy ten fakt. Ważne, że szła. Nieważne jak, ale szła. Tylko to się liczyło. Zauważyła, że wilk rozprostował skrzydła, gdyby nie one to ona.. już by leżała i machała niezadowolona ogonem.

Marco

Marco powoli wstała i spojrzała na wilki. Coś nie tak z tym jeziorem. Ono ją powiększyło i zmieniło jej kolor futra. Marco chwyciła swoje kolorowe kosmyki. Hm wtedy takich nie miała. No cóż. Podeszła do wilków i spojrzała na wilczycę.
-Jakiś dylemat tu mamy? Może pomóc?

Wasp

Wasp z trudem powstrzymywał śmiech, siedząc sobie wygodnie na grzbiecie Akeli. Jego skrzydła pozostawały rozłożone, z każdym krokiem wilczycy w czarne pióra wplatały się coraz to kolejne drobne podmuchy wiatru, które nieco Akeli odciążały. Skrzydlaty nie chciał jej zamęczyć, więc powiedział:
- Wydaje mi się, że już wystarczy. Jeszcze się zarwiesz, albo nabawisz się problemów z przepukliną...
Po tych słowach Wasp zeskoczył z grzbietu szamanki.

Akeli

Gdy zrobiło jej się lżej westchnęła z ulgą i opadła na ziemię zmęczona i delikatnie machając ogonem zapytała. -Zakładamy się o coś innego?- spojrzała na wilka z dołu wcale jej się nie chciało wstawać, miała za wygodnie tu na ziemi. Można powiedzieć, że została uziemiona. Przewróciła się tylko na grzbiet (bo wcześniej leżała na brzuchu).-Dobrze ci się jechało..?- zapytała ot tak, z ciekawości.

Wasp

- Jak tak na ciebie patrzę, to myślę, że rzeczywiście, powinniśmy założyć się o coś innego... - stwierdził. Akeli wyglądała na nieźle umordowaną po tej króciutkiej przejażdżce. Nie miał serca męczyć jej tak jeszcze raz, a przecież był pewien swojej wygranej! - Jak się jechało? Wspaniale. Tylko trochę się gibałaś i przez to nie czułem się zbyt stabilnie.

Akeli

-To bardzo cię przepraszam z tego powodu... nie moja wina, że ostatnio za dużo wypiłam....wody...- rzekła z uśmiechem wilczyca i się podniosła. Wesoło machnęła ogonem i usiadła obok Waspa. -No to... o co się zakładamy?- zapytała i znowu machnęła ogonem.

Wasp

Przez chwilę się zastanawiał, co objawiło się wymalowanym na jego pysku wyrazem głębokiego skupienia. Samiec po chwili takiego intensywnego myślenia odpowiedział:
- Nie mogę niczego wymyślić... ty pewnie wpadniesz na coś jakiś ciekawy pomysł.

Akeli

-Wiem! Jak ja wygram to zrobię ci makijaż, jak wygrasz ty to.. ty mi zrobisz.- tak, to był właśnie genialny pomysł. Ona już się bała tego makijażu jaki by jej zrobił Wasp... ojoj... potrząsnęła łbem i znowu spojrzała na basiora wyczekująco. Ciekawe czy pójdzie na ten układ.

Wasp

Źrenice Waspa się poszerzyły, kiedy usłyszał tę straszliwą propozycję.
- M...makijażżż? - wydukał. Waspuś nie mógł sobie wyobrazić siebie pomalowanego jak wilczyca. A jak nie będzie mógł tego zmyć? Nie, nie, nie! On się na to nie zgodzi! Dodał. - Może wymyśl coś mniej... dziwacznego?

Marco

Marco skrzywiła się. Nikt się do niej nie odzywał. Miała tu tylko siedzieć i patrzeć jak oni się bawią?! Marco wstała i powoli weszła do wody. Zanurzała się coraz głębiej. Jak się utopi to zwrócą na nią uwagę! Zaczeła płynąć na środek jeziora. O tak wreszcie już jest! Ups ale tu głęboko... To był zły pomysł! Zaraz sama się utopi!