Ślub Demona & Innej

Mediv

Iiiiiii- Zachęcałem wilczyce do mówienia. Coś zrobiłem , narozrabiałem.- Butelka powędrowała w kierunku wilczycy.

Ariana

Dobrze wujku - pisnęło szczenię i pocałowało Demona. Pa pa - pomachało i z radością pomachało ogonkiem i pobiegło do mamy Carly.

Carly

- Chcesz jeszcze zostać? - zapytałam.
Jak widać, impra się ciut rozbiła. Mój wzrok stanął na Kirze. Przyglądałam jej się przez chwilę jak zahipnotyzowana. Zmieszana zaraz potrzepotałam łbem na boki, zaciskając powieki. Widzę pierwszy raz Alfę Ognia. No właśnie, Ognia. Jak gdyby nigdy nic spojrzałam znów na Arianę.

Ariana

Mamo -pisnęła Aria chodźmy do domu . I rozpłakała się przy mamie. Ja chcę do domu- zaszlochała. Zaprowadzisz mnie - pisnęła i spojrzała na mamę a jej łzy kapały. Ja się boję tu zostać - ponownie pisnęła i przytuliła się do mamy.

Carly

//Tylko gdzie pójdziemy? oO Ja jestem już w Samotnikach i Watasze Wody. Napisz że przychodzisz do mojego legowiska.

- No dobrze, dobrze - mruknęłam nieco wyprowadzona z równowagi.
Wybiegłam z wesela, czekając na Arianę. Spojrzałam w szarawe niebo, a potem znów na córkę.

Ariana

Ok.
Pobiegła za mamą, nie oglądając się za siebie.Podczas biegu pisnęła -mamo może chodźmy do mamy legowiska powiedziała zadowolona i biegła z tylu za ogonem Carly który Ari muskał po głowie.

Carly //Legowisko Carly//

Szina

Whitewind

Obserwowała wszystko jednocześnie czekając na odpowiedź. Ujrzała Kirę i butelkę rumu. Zaczęło ją palić pragnienie. Picie! Tylko tego teraz chciała. Zaczęła wzrokiem wędrować po okolicy, szukając czegokolwiek do picia.

Larsen

I tak znów pojawił się w okolicy krainy. Leciał nad ziemią wpatrując się w jezioro, zleciał niżej i wylądował na wodzie. Rozejrzał się widział niewiele wilków ... Ale one go nie obchodziły. Z resztą ... Nikt nie może go zobaczyć, przecież jest duchem. Usiadł i wbił wzrok w góry, myśląc o Kirze i stadzie. Miał pewien plan co do tego.

Euforia

Znudziło jej się siedzenie w kącie i zerkanie na ojca. Matki nie zaszczyciła swoją uwagą... Teraz jednak wyraźnie słyszała obcy szum myśli. Czyżby ktoś tu był, kogo nie widziała? Zmierzyła przestrzeń bystrym, kocim spojrzeniem.

Larsen

Poruszył lekko ogonem i przejechał łapą po wodzie. Zmrużył oczy, jego mina była niewyraźna. Nastawił uszy i podniósł łeb. Zmierzył wszystkie wilki spojrzeniem i za uwarzył Kirę z ... rumem ? No, no jednak coś się dzieje. Prychnął pod nosem na nią, po czym jego uwagę przykuła dorosła wilczyca, o czarnym futrze.

Euforia

- Kim jesteś? Pokaż się...- myśl błysnęła mu w umyśle. Wilczyca wstała i zerkała na boki, bardzo powoli przesuwając oczyma po przestrzeni. Była niemalże pewna, że to duch. Inaczej już by go dostrzegła swymi kocimi oczami.
Sierść nieznacznie zjeżyła się jej na karku.

Larsen

Nagle coś usłyszał w myślach. Uniósł lekko brwi ... To jej sprawka tak ? Hm ... Larsen wstał i znów spojrzał na waderę. Zmrużył oczy i zaczął powoli iść w jej stronę. Uśmiechnął się wrednie i zatrzymał się przed nią. Przyjrzał jej się z bliska, po czym obszedł ją szybkim krokiem znów zatrzymując się przed nią. Teraz mogła doskonale wyczuć jego obecność.

Euforia

- Duch... - niemalże warknęła. Ach, miała uraz... Dla niej życie powinno kończyć się raz na zawsze. Żadnych duchów, dusz... Nic. Żeby po matce nie zostało nic. A ona co? Takie moce, ta siła i wciąż powraca. Euforia nie mogła tego znieść. Nie umiała akceptować też tego, że parę rzeczy po niej odziedziczyła.
- Czego szukasz?- zapytała cicho, ale również niezbyt przyjaźnie.

Larsen

Gdy usłyszał co powiedziała, zaraz by wybuchł śmiechem ... Dobrze, że się powstrzymał. Spojrzał na nią i wbił pazury w ziemię.
- Czego szukam ? Nie rozśmieszaj mnie ... Po prostu tu przyleciałem, bo mi się nudziło. Z resztą co Cię to obchodzi ? A ty co niby tu robisz ? -. odpowiedział z wrednym akcentem, zaraz po tym jeszcze zadał pytanie. Jak on nie lubił takich czepialskich wilków ... Przewrócił oczyma i spojrzał kątem oka gdzieś w bok.

Euforia

- Muszę tu wysiedzieć na ślubie rodziców- przewróciła oczyma, nie mogąc się powstrzymać. Najchętniej wciąż włóczyłaby się nie wiadomo gdzie, nie wiadomo z kim, a najchętniej sama, daleko stąd. Taaak... Była okropną Betą. Wiedziała, że matka ją nią uczyniła, by przed nią mieć jakąś władzę nad stadem, gdy oddawała Alfę. Mogła się mylić bardziej? Między nimi była przepaść. Nigdy nie miała władzy nad własną córką, choć prowadziła tłumy.
- Tylko nudy? Jeśli szukasz rozrywki, tu jej nie znajdziesz- błysnęły zęby. Na tak krótką chwilę, że nie sposób określić, czy była to złowroga przestroga by odszedł, by ironiczny uśmiech.

Larsen

- Yhym ... -. mruknął tylko i wrócił wzrokiem na wilczycę.
- Rozrywki ? Co ty ... Ja tutaj szukam Innej, ale jej nie widzę. -. mruknął z ironią w głosie. Machnął ogonem i usiadł przed waderą.
- Jak Ci na imię ? Dziwna istoto ... -. spytał i trochę sobie z niej zakpił.

Euforia

- Euforia. Czysta radość- zadrwiła. Potem przeniosła wzrok na Inną, pierwszy raz odkąd tu przyszła. Tylko udawał, czy naprawdę jej nie zauważył? To możliwe? Zawsze robiła wokół siebie szum, wielka publika...
- Matka jest tam- wskazała mu łbem Inną. Już nie szeptała.

Larsen

- Larsen, jestem ... -. przedstawił się nikle. Mruknął coś pod nosem i machnął kilka razy ogonem.
- Yhym ... -. mruknął od niechcenia i przeniósł wzrok na Inną. No i znów się z nią widzi ... Porozmawiałby ale teraz gada z tą ... Euforią. Skierował znów na nią wzrok.
- Spotkałaś kiedyś ducha ? -. spytał od tak z ciekawości.

Kleopatra

Kleopatra zauważyła mnóstwo nieznajomych wilków i wilczyc, a na dodatek zobaczyła że coś się tam dzieje. Postanowiła tam pójść i sprawdzić co się tam dzieje. Gdy podeszła zauważyła dziwnego wilka, a potem sobie przypomniała, że wcześniej idziała podobne wilki i przypomniała sobie, że to duch.
-Hej, jak się nazywasz? - zapytała i w milczeniu czekała na odpowiedź.
Po chwili jednak zaproponowała:
-Może chciałbyś się napoić? - zapytała i czekała na odpowiedź.