Treningi i walki szczeniąt

Akita

na jej pyszczku powstał ironiczny uśmieszek ,z nudów wskoczyła na arenę wbiła pazury w piach przyglądała sie walce młodego szczenięcia.....

Ray

Uskoczył do góry odbijając się łapami od kamienia, którym rzucił w niego Mel. Kamień wbił się w ziemię a Ray wylądował tuż przy wilku. - Umiesz walczyć po męsku czy tylko tanie sztuczki? - warknął i strzelił go z łapy z wyciągniętymi haczykowatymi pazurami w bok pyska aż krew trysnęła na boki. Złapał kłami za jego krtań od góry by nie mógł go odrzucić łapami ani swym ciałem, przybił go do ziemi i zaciskał coraz mocniej kły odcinając odpływ powietrza. Ślad na krtani gdzie zaciskał kły pojawiał się coraz widoczniejszy.

Akita

widząc kilka kropel krwi uśmiechnęła sie do siebie nic nie mówiła ,wolała się nie wtrącać usiadła i machnęła ogonem ....

Mel · Gość

Nie mógł złapać powietrza.Oczy zamykały się powoli ,,Smith-sama.... mam już u ciebie dług... ale nadrobię wszystko... obiecuję.. Ratuj!" myślał i czekał.Zaczął machać tylknymi łapami ,,Panie Smith pomocy!" myślał co chwila.

Ray

Widząc jak słaby jest szczeniak wyniósł go agresywnie do góry i rzucił jego ciałem, które zamiecione o podłoże pokulało się po nim kilkanaście metrów dalej aż wzbił się kurz. - Nie porywaj się z kłami na każdego. Naucz się oceniać przeciwnika bo zginiesz szybciej niż umiesz peplać. - spojrzał na Akitę doskonale ją wyczuł i oblizał kły. Uśmiechnął się do niej puszczając jej oczko i usiadł w cieniu drzewa ostrząc pazury na kamieniu.

Mel · Gość

Dyszał ciężko
-Nie tak szybko!-warknął-Jeszcze nie skończylem!-krzyczal za Ray'em.Stał na chwijących się łapach...

Ray

Zawarczał i stanął na przeciw szczeniora. - Mam Cię zabić?! Nie umiesz walczyć. - ukazywał metaliczne kły. Jego mięśnie się napinały coraz to bardziej. Wilk go irytował - Mówiłeś, że kim jesteś z rodu Koga? Przynosisz im hańbę. - śmiał się teraz z niego.

Mel · Gość

-Chcę się widzieć z twoim ojcem!Z leaderm Ohu!-warknął-Muszę mu coś przekazać!A mogę znać chociaż imię ojca twego..-dodal i uniósł brew.

Ray

- Nie jestem synem leadera...jestem synem jego brata. - zawarczał głośniej siadając już spokojny. - Myślisz, że On ma czas żeby tu przychodzić specjalnie dla ciebie? Dobrze zrobię co mogę. - zawył głośno a jego mięśnie poruszały się przy wyciu.

Smith

Lekkim krokiem na arenie pojawił się masywny acz o smukłej sylwetce wilk, dzięki temu był jeszcze szybszy i sprytniejszy. Jego czerwone ślepia od razu były utkwione w szczeniakach. Oblizał kły i skinął do Raya łbem. - O co chodzi? - spytał. Usiadł obok Mela i zamiótł ogonem. Traktował Mel jak swojego syna. - Leader jeśli przybędzie w ogóle to zaraz. - dodał.

Hakuro

Stał na jednej z gałęzi, dzikie brązowe ślepia lustrowały wszystkich. Odbił się łapami obracając w powietrzu i wylądował gładko za zebranymi aż kurz się uniósł z pod jego łap. Obrócił się stając bokiem do zebranych. - Jakieś zebranie? Skoro wzywacie starych 'znajomych'. - mruknął mierząc Smitha wzrokiem.

Jerome

No i bez niego się nie obędzie więc przyszedł widząc już gromadkę wilków czuł się znów spóźniony. Cwany uśmiech wykwitł na jego pysku, stanął nie daleko Smitha mając pysk blisko ziemi lustrował ich uważnym spojrzeniem. - Co to za szopka? - zastrzygł uchem.

Donn

Sam nie wiedział po co tu lezie. Potężna czarna sylwetka i migające dwukolorowe ślepia w ciemności. Stanął dalej od zebranych a po chwili usiadł zamiatając ogonem. Jak zwykle poważny, twardy, chłodny. Nic nie mówił tylko obserwował.

Mel · Gość

Warknął na Raya
-Oszust!-krzyknąl i rzucił się na niego, złapał go na kark i rzucal nim na lewo i prawo...

Kain

Syn Leadera? Syn brata Leadera? Zapowiada się ciekawie.
Pojawił się na jednej z gałęzi, obracając w łapie sztylet. Większość obecnych nie kojarzył. Obserwował, a nuż może coś się wydarzy. ;3

Szasta

Na tym terenie pojawił się dobrze zbudowany wilk o potężnym ciele. Jego muskularne ciało pokrywała srebrzysta sierść a na niej czarne pręgi, symbol rodu. Błękitne ślepia błysnęły w pół mroku, który ogarniał polanę. Błyszczące niczym stal długie pazury robiące ślady w ziemi zatrzymały się. Sylwetka wilka rzucała cień na resztę. Tak znów wrócił. Wiele blizn okrywało jego ciało, ale trzy charakterystyczne na jego czole były najbardziej widoczne. Jego mądre ślepia spoczęły na szczeniakach. - Młodzieńcze puść go. - rozniósł się dostojny, twardy ton. - Ktoś mi powie co tu się dzieję? - spytał obserwując wszystkich. Katem oka spojrzał na Kaina. Jego obecność go ucieszyła w duchu chciał z nim porozmawiać.

Kain

- 'Dwa rody, tak różne. Dawno nie widziałem Cię, ojcze.' - szepnął do siebie w duchu. Choć byli powiązani Kain nie przypominał ojca. Był mniejszy, pozbawiony tkanki mięśniowej, wychudzony. Obrócił sztylet zręcznie w palcach.

Szasta

Doskonały słuch rozwinięty nienaturalnie po mutacji wyłapywał szmery z bardzo daleka usłyszał więc syna. Kątem pyska uśmiechnął się - Kain...miło Cię widzieć a raczej słyszeć. - patrzył na dwa szczeniaki. " Będziemy musieli porozmawiać." - mruknął w myślach. Chciał mu coś wyjaśnić.

Kain

{On to pomyślał, mam nadzieję że zrozumiałeś. ;3}

- Huh. - wydał z siebie, zaraz znajdując się obok rodzica. Oczywiście siedział, a co. ;3 Był pewny siebie, choć ślepia wyrażały całkowicie coś innego. Na zewnątrz chłodny, tajemniczy, wewnątrz nadal był przerażonym szczeniakiem który nie wiedział dlaczego musi zmieniać się w bestię. Ślepia jednakże ukrywała grzywka, jak na jego szczęście.

Szasta

/ Tak czy tak to usłyszał. Telepatią też się posługuję za zgodą admina ^^ /