Walka Siriusa z Mortem.

Sirius

Jest to sporej wielkości, piaszczyste pole. Gdzieniegdzie leżą zaokrąglone głazy, co pewien czas z ziemi wyrastają drobne krzaczki, lub żółta, wyschnięta trawa. Na niebie porusza się leniwie parę chmurek, słońce bezlitośnie praży jałową glebę. Ładna pogoda, choć nieco zbyt upalna.

W to miejsce przybył powoli Sirius. Położył się na środku areny, grzejąc ciemne futro w słońcu. Choć nie wyglądał na zdenerwowanego, jego myśli pełne były zastrzeżeń co do walki jaką ma przejść. Mrużąc oczy, wpatrywał się w horyzont. Czekał na przeciwnika, który za lada moment powinien tu być.

Zed

Mort przybył tu bacznym krokiem. Rozejrzał się po polu walki. Nah! W sam raz dla niego. Otwarta przestrzeń była jego ulubionym miejscem do stoczenia zaciekłej walki.
Rozpoznał swojego oponenta, lecz nie podchodził za blisko. Skoro mieli walczyć, to musiał zachować dystans, ażeby nie wszcząć awantury przed przybyciem rozstrzygającego.

- Witaj Siriusie. Widzę, że zbierasz siły na pojedynek. Cieszy mnie to. - ozwał się oschłym tonem, jakby od niechcenia.
Pojedynek miał trwać krótko, przynajmniej tak zakładał Mort.

Viy Curay

A Viju - uznając, że jest to wystarczająco daleko od jego poprzedniego punktu postoju postanowił nie trudzić się długą przechadzką - po prostu się tu pojawił. Dokładniej, to się zmaterializował. Niechętnie podszedł do dwóch wilków, by przyjrzeć im się i równie powolnym krokiem skierować się na całkiem duży kamień.
- Słuchać. Ja będę sędziować to, co wy nazywacie walką. - rzekł, siadając pod kamieniem, który dawał przyjemny cień.
- Zaczynać. - dodał po chwili, oplatając przydługi ogon wokół własnych nóg.

/Czas na kolejkę. c:

Mort - atak.
Sirius - obrona.
Vij - komentarz.

Sirius - atak.
Mort - obrona.
Vij - komentarz. /

Zed

Mort tylko na to czekał. Wyprostował swe łapy i namierzył cel. Był nim oczywiście Sirius. Dobrze, że wcześniej się porozciągał, był rozgrzany i gotowy do walki.
Rozbiegł się na wprost Siriusa starając się w odpowiednim momencie uderzyć go frontalnie swym barkiem w jego bark, co zapewne odrzuciłoby go na bok i zabolało.

Sirius

Wstał leniwie z ziemi, jeszcze przed atakiem Morta. Nie odpowiedział nic na jego słowa - po co ma się wysilać? On już zna wynik tej walki. Gdy przeciwnik na niego ruszył, szybko wykrył jego zamiary. Odczekał krótką chwilę, by oponent nie mógł zmienić kierunku szarży, po czym zręcznie odsunął się na bok, stojąc nisko na ugiętych łapach. Jednocześnie schował pod siebie ogon - Mort mógł na niego nadepnąć a to dość bolesne. Syriusz nie ma zamiaru wyjść z tej walki poobijany - wygra to bez zbędnych obrażeń. Przynajmniej tak zakładał samiec, wszystko może potoczyć się inaczej.

Atrita

/Pojedynek unieważniony. Automatyczne z.t. wszystkich postaci./