Zapisy do Watahy Ognia

Yenn

Imię: Yenn
Proponowana ranga*: Demon (Potem będę się starała o Betę ognia, czy już bym mogła??)
Cechy charakteru: Często się zmienia. Jest pełna energii, lubi dobrą zabawę.Ale czasem jest nie miła, oziębła i chamska, ale to tylko czasem. Jest kochliwa.
Historia**:Yenn nienawidzi swojej historii. Wszystko odgrywało się zimnego lecz słonecznego ranka. Gdy poszła z rodziną na polowanie, napotkali ludzi. Zaczęli ich dźgać nożami i przestrzeliwać na wylot. Yenn również oberwała, ale nie tak mocno jak pozostali. Uciekła im choć nie było to łatwe, ponieważ ludzie spuścili ogary na nią. Uciekała i uciekała, aż odpuścili. Gdy wróciła do miejsca tragedii zaczęła łkać. Zobaczyła poszarpane i niewyraźne resztki ciał z rodziny. Przez to była wściekła, zaczęła nienawidzić wszystkiego. Ludzi najbardziej, przez te wszystkie lata wędrówki i napadania na miasteczka ludzi zaczęli ją nazywać demon, diabłem i szatanem. Yenn kochała atakować i zabijać, ale w końcu oderwała się od tego. Zaczęła dalszą wędrówkę. Już nie daleko watahy Ognia napotkała małego liska. Odtąd są nie rozłączni, ponieważ mieli za sobą te same przeżycia. (Dalszy ciąg będzie się odgrywać, w KP)
Inne uwagi: Nie ma.

Retes

Na Demona będziesz musiała mieć więcej postów, to samo tyczy się Bety.
Historia z lekkimi błędami, niemniej liczę, że do KP poprawisz - kilka problemów z odmianą rzeczowników.

Przyjęta.
~Samuel

Souvenir

Imię: Souvenir

Wiek: Młode

Proponowana ranga: Łowca lub tropiciel

Ranga: Młode

Historia: Historia Souvenir nie jest zbyt długa. Ma ona rodziców, Feuer i Gallardo'a. Jej brat zwie się Xaert. Nie ma co mówić. Po długim spaniu w bezruchu młoda w końcu się przebudziła. Już widziała, jednak była okropnie głodna. Umiała trochę mówić, i choć jej mięśnie zastygły od długiego nie poruszania się, nauczyła się i chodzić.

Charakter: No cóż z charakteru jest nie ufna i zamknięta w sobie, przynajmniej tak zachowuje się teraz nie wiadomo co wpadnie jej do głowy za kilka lat. Ciężko zasłużyć na jej przyjaźń, ale jeśli już ktoś taki się trafi to ma wiernego przyjaciela, o wiele łatwiej stać się jej wrogiem. Lubi zaczepki i zabawy z użyciem siły. W nocy uwielbia, obserwować księżyc i tak może siedzieć całą noc.

Ekwipunek: a co może posiadać szczeniak? Pełno słodyczy, pluszaka o wyglądzie królika.

Coś więcej: Jej imię oznacza po angielsku "Pamiątka", czego ona jest w pełni świadoma.

Atrybut: Zwinność

Retes

Nieufna - pisze się razem, pozjadane trochę przecinków, niemniej przyjęta.
~Samuel - jeśli jeszcze ktoś nie wie...

Illiana

1. Imię: Illiana
2. Proponowana ranga*: Tropiciel
3. Cechy charakteru: Miła i przyjazna. Lubi dobrą zabawę oraz szaleństwa. Illiana jest czasem złośliwa ale za to odpowiedzialna i uważna. Jest bystra, spostrzegawcza, ciekawska, odważna, spokojna. Czasem nawet skryta i tajemnicza. Jednak zawsze pogodna i uśmiechnięta. Ogólnie jeden wielki miszmasz charakteru.
4. Historia**: Illiana przyszła na świat w jaskini, która znajdowała się koło wodospadu. Była jedynym szczenięciem z tego miotu ale miała starszego brata, za którym zawsze chodziła i to właśnie z nim spędzała większość czasu. Tak minęło kilka miesięcy i wszystko było by za pewne dalej dobrze gdyby nie to, że Illiana usłyszała kłótnie rodziców z bratem, która wydarzyła się wieczorem. Podczas sprzeczki ojciec wyklął go z rodziny. Przyczyny tej decyzji Illiana nie poznała. Kiedy następnego dnia się obudziła nie było już jej starszego brata. Rodzice jeszcze spali a ona postanowiła iść i odszukać go. Niestety niefart był taki, że tak wędrując się zgubiła. Jednak postanowiła nie szukać drogi powrotnej. No bo co by robiła bez swojego najlepszego przyjaciela? No właśnie nic. musiała by spędzać całe dnie na haftowaniu i wyszywaniu serwetek z mamą. A ona tak nie chciała. Tak więc zaczęła wędrować w poszukiwaniu zagubionego rodzeństwa i nowego domu.
5: Inne uwagi: Chyba nic.

Samuerian

Za dużo kropek...
W niektórych miejscach trzeba zamiast nich postawić przecinki, bo inaczej zdania zwyczajnie tracą sens - do poprawy.

Illiana

No to ja poprawiłam.

Samuerian

Nadal... [...]która wydarzyła się wieczorem. Podczas której[...]
+ Widać jeszcze drobne błędy. Popraw, popraw, popraw...

Illiana

Poprawione.

Samuerian

Ujdzie.

Przyjęta.

Shadarn

1. Imię: Shadarn
2. Proponowana ranga*: Dorosły, następnie będę starał się o Demona lub o Szpiega.
3. Cechy charakteru: Shadarn to jak najbardziej wredny i nie czuły wilk. Danego basiora nie obchodzą uczucia innych. Ma to za przeproszeniem gdzieś. Jest wrednym chamem to za mało powiedziane! Chyba nie ma takiego słowa, które określi jego podły charakter. Jego osiowość polega tylko i wyłącznie na gnębieniu innych. Nie zna takiego słowa typu miłość, radość i szczęście. Wie, że nikt go nie zmieni. Zawsze pozostanie taki. Jednak może komuś się to udać? Zapewne nie!
4. Historia**: Shadran był niegdyś spokojnym i wyrozumiałym wilkiem. Wychował się z jednym bratem, bowiem jego rodzice zginęli w nie wyjaśnionych przypadkach. Shadarn był młodszy od swego brata około roku. Młode samce wychowywały się same. Jego brat - Eliot chodził codziennie w raz ze swym młodszym bratem na polowania. I było tak w dzień i w dzień, jednak do pewnego czasu. Shadarn jak codziennie z Eliotem wyszedł z nory i ku słońcu kierowali się na pewno polankę, w której było pełno zwierzyny. Ale tego dnia nie było kogo innego oprócz ich i dwóch obleśnych stworzeń. Podobno mówi się na nich ''ludzie''. Tego dnia już dojrzałe wilki nie spodziewały się tych dziwnych stworzeń. Kiedy ostrożnym i powolnym krokiem wkroczyły na daną polankę, Shadarn usłyszał głośny huk. Ogłuszony ujrzał swego brata padającego na ziemię. W jego ślepiach pojawiły się łzy. Łzy ociekały mu po pyszczku, które spadały na sierść Eliota. Shadarn swym łbem poruszył głowę jego brata. Nagle spostrzegł, że z jego głowy wypływa czerwono krwista ciecz. Shadarn'a przeszły silne dreszcze. Zamknął swe ślepia. Spłynęły mu ostatnie łzy. Otworzywszy szybko po chwili swe ślepia pojawiła mu się w oczach dziwny kolor, który zaczął błyszczeć. Z jego pyska wysunął się długi i podłużny język. Swym jęzorem oblizał się po pysku. Podczas tego dziwne stworzenia przybliżały się do wilków. Shadarn pobiegł w ich stronę. Nagle skoczył na jednego z nich. Swe kły wgryzł w szyje danego przeciwnika. Wilk ledwo usłyszał głośny jęk człowieka. Drugie stworzenie uciekło w popłochu. Jednak samiec nie odpuścił. Po zabiciu człowieka, szybkim krokiem pobiegł w stronę uciekającego drugiego stworzenia. Kiedy był już blisko skoczył na niego. Gdy stworzenie przewróciło się Shadarn wgryzł mu kły w kark. Ponownie usłyszał głośny jęk. Po tym wszystkim w oka mgnieniu przybiegł pomocy ku swemu bratu. Zobaczywszy zabitego wbił pazury w ziemie. Ponownie przeszły go mocne dreszcze. Dany wilk nadal ma takie ślepia. Którzy widzieli tę sytuacje mówią, iż wtargnął w jego demon oraz mówią, że jego ślepia zabijają. Od tego wydarzenia Shadarn zmienił się do nie poznania. Po kilku miesiącach postanowił przyłączyć się do Watahy Ognia.
5. Inne uwagi: Prawdopodobnie nie, aczkolwiek chciałby tutaj wspomnieć, iż zaplanowałem sobie, że moja postać będziesz szybka lub zwinna.

Retes

Dojrzałam chyba jeden błąd - "wraz" piszemy razem. Pozjadane trochę przecinków, niemniej przyjęty - liczę, że poprawisz do KP.

~Samuel

Josephine

1. Imię: Josephine
2. Proponowana ranga*: Młode. Potem... Jeszcze nie wiadomo.
3. Cechy charakteru: Jose jest bardzo towarzyska. Jej mordka się nie zamyka, gdy ma coś do powiedzenia. Jeśli jest odwrotnie, siedzi cicho. Jednak potrafi czasem dać w kość. Jeśli jest potrzeba, pomaga. Nie lubi zbierać se wrogów, jednak trudno o jej serce.
4. Historia**: Jose już od wczesnego dzieciństwa nie miała tak łatwo. Czas jej niedawnej młodości liczył wiele długich wojen. Wszyscy uciekali, by przeżyć. Inni zginęli. Wśród wielu zwłok uciekała Jose ze swym rodzeństwem. Właśnie przeskoczyli przez ciało ojca, z łzami w oczach ratując się szaloną ucieczką. Po chwili szczeniaki się rozbiegły. Ich matka była ranna, jednak nie tak mocno by nie móc biec. Wilki smutne przekraczały granicę swego kraju, gdzie wszystko niegdyś było takie piękne. Każdy uciekał gdzie popadnie. Obce wojska wilcze atakowały coraz zacieklej. Przejęły kraj. Wojca sprzymierzone nie pomogły. Jose odbiegła od grupy, rwąc do pobliskiego, gęstego boru. Po tygodniu głodowania złapała swego pierwszego królika. W pogoni za nim natknęła się na tę piękną krainę. W jej ślepkach zabłysła nowa nadzieja.
5. Inne uwagi: ---

Retes

Nie mam pojęcia czym są wojca.
I błagam... sobie, a nie se...

Niemniej - przyjęta. Więcej błędów nie dostrzegam.
~Samuel

Cheeky

1. Imię: Cheeky. [Ang. Bezczelna]
2. Proponowana ranga*: Pomyślę jeszcze, nie jestem pewna, która ranga pasowałoby do Chee.
3. Cechy charakteru: Jak same jej imię wskazuje, Cheecky jest bezczelna. Wszystko spowodowane jest jej podejściem do życia. Zawsze mów prawdę, bez względu na to, jakie będą konsekwencje. Jest Realistką, rzadko zmienia się w optymistkę. Kocha być w centrum uwagi, mieć rzesze fanów, adoratorów na każdym kroku. Bywa nieczuła i zimna, kiedy ktoś zdenerwuje ją, lub obrazi. Jak każda nastolatka, miewa swoje humorki, raz jest tak, a raz tak. Mimo wszystko, Chee jest pomocna, stara się być przyjacielska. Marnie jej to wychodzi, jednak mało ją to obchodzi. Dodam jeszcze, że Bezczelna jest flirciarą, i to straszną. Jakikolwiek samiec, czy młody, czy stary, ona musi go zdobyć. Ta cecha wydrążyła u niej jednak, dążenie do celu, co jest jedną z jej nielicznych zalet.
4. Historia**: Ciemna noc. Księżyc chował się za chmurami, które przykryły całe niebo.
- To dobry moment na atak. - Rzekł jeden z żołnierzy, do swego dowódcy. Zamach na Watahę Gwiazd, miał odbyć się już niedługo. żołnierze byli już przygotowani, gdy dowódca uśmiechnął się chytrze. Wiadomo c zaraz wypowie.
- Ataaaaaak! - Krzyknął po chwili, a chorda wilków ruszyła na watahę. Myślicie teraz, że zabili rodziców Chee, a ona musiała uciekać? Nic bardziej mylnego. Bezczelna, była jednym, z najznamienitszych wojowników, w całej grupie. Walka sprawiała jej przyjemność, jednakże nigdy nie zabijała. Posiadała coś takiego jak litość. Wtedy stało się to. Była północ, a księżyc wyłonił się na chwilę, z za chmur. Jej ojciec, upatrzył sobie na cel, zabicie szczeniątek. Wadera stanęła w obronie maluchów. Walczyła długo [walka słowna], jednakże skończyła na tym, iż została wygnana ze swej watahy. Nie sądziła, że własny ojciec, może jej to zrobić.
Nie wędrowała długo, a po drodze nie spotkała nic ciekawego. Żadnych smoków, magi, czy innych rzeczy. Tylko ona, oraz ścieżka. Nie czuje się winna, para nienawiścią do swego rodziciela, jednakże trochę brakuje jej dawnych, dobrych czasów. Dotarła tu, uznając, iż to właśnie w tej watasze odnajdzie swe miejsce.
5. Inne uwagi: Brak. :3

Samuerian

Przyjęta.

13

Przepraszam za ewentualne pozjadane litery - wbiłam sobie igłę pod paznokieć, cały palec boli jak cholera i do pisania muszę używać fucketsa - ekhm, środkowego - a nie jestem biegła w tej czynności .__.

Imię:

Proponowana ranga*:

Cechy charakteru:

Historia**:

Inne uwagi:

Samuerian

Prosto, ładnie fajnie - i to mi się podoba.

Przyjęty.

Alex

1. Imię: Alex
2. Proponowana ranga*: Kiedyś! Kiedy już będzie miała partnera - Lekarz.
3. Cechy charakteru: Wredna, arogancka i cyniczna. Takimi właśnie cechami można określić waderę, kiedy jest się najlepszym obserwatorem i empatykiem na świecie, gdyż ogólnie Alex robi słodkie oczka, udaje miłą i trzepocze powiekami do samców. Wadery traktuje jak niepotrzebne ścierwa, które tylko przeszkadzają w uwodzeniu wilków. Zaś basiory są dla niej obiektem, na którym można się przejeżdżać kiedy chce. Bardzo dobrze udaje jej się kryć z filtrowaniem itd. i właśnie w ten sposób udaje jej się robić tak, że wszyscy myślą, że to kolejna, milusia wilczyca, na której nie warto skupiać wzroku.
4. Historia**: Pewnego dnia rodzice małej Alex wybrali się wraz z nią na polowanie. Z początku było wszystko dobrze, opiekunowie waderki tropili stadko warchlaków z maciorą i dzikiem, a wspomniana waderka wlokła się za nimi z nadzieją, że nie znów głodować przez cały tydzień. Po chwili byli już zaledwie kilka metrów od dzików. Małolata rzuciła się na warchlaki, a jej opiekunowie na maciorę i dzika. Wilki nie dały rady zwierzętom, gdyż te je zabiły. Młoda wilczyca uciekała ile sił w nogach, by nie polegnąć tak jak jej rodzice. Udało jej się, jednak trafiła w jeszcze gorsze łapska - ludzi. Tam trafiła pod opiekę dzielnego staruszka, który miał zrobić z niej futro dla królowej plemienia w jakim był ten człowiek. Staruszek ulitował się nad już doroślejszą waderą i wypuścił ją na wolność. Tam jako-tako dała sobie radę, jednak po 2 latach zdarzyło się to samo, co na początku - podczas tym razem samotnego polowania na dziki uciekła, gdyż chciały ją zaatakować. Tak trafiła tutaj - do krainy wilków, gdzie ma nadzieję, że kolejny dzik jej nie zaatakuje.
5. Inne uwagi: --

Samuerian

Przyjęta. x3