Zapisy do Watahy Ognia

Arlette

1. Imię: Arlette
2. Proponowana ranga*: Na razie młode, potem będzie chciała dążyć w kierunku profesji Maga.
3. Cechy charakteru: Arlette zawsze patrzy na świat z optymistycznego punktu widzenia, dla niej bez względu na sytuację istnieje "drugie wyjście". Zwykle radosna, jednak opanowana i potrafiąca zachować powagę, gdy akurat jest to wymagane. Jednak kiedy tylko może ukazuje swoją radosną naturę. Arlette to wilczyca ambitna i zacięta, dążąca do wyznaczonego sobie celu bez względu na przeszkody czy niepowodzenia. Jest uparta, potrafi przekonać innych do swoich racji, nawet jeżeli sama wie, że się myli. Nie kryje się z tym, że bywa wredna dla innych osób, jednak pomimo tego wzbudza ogólną sympatię - zupełnie jak jej mama.
4. Historia**: Można powiedzieć, że Arlette póki co nie ma historii. Bowiem nawet się nie urodziła. Grzeje sobie miejsce w brzuchu swej mamy - Kaji. Mała waderka przyjdzie na świat 2 lutego.
5. Inne uwagi: Ni!~

Ikiru

Ranga Maga w watasze Ognia niestety już zajęta, niemniej akcept. [Choć historia trochę uboga.]
- Viju.

Iliniza

1. Imię: Iliniza
2. Proponowana ranga*: Jeszcze nie wie. Ma całe życie przed sobą.
3. Cechy charakteru: Iliniza jest ulubienicą tatusia i nie dziwota - zyskała po nim cały charakter. Wilczyca jest wesoła i towarzyska, każdego umie w sobie zjednać. Nie ma najmniejszych problemów ze znalezieniem przyjaciela, lecz nie potrafi połączyć się z żadnym samcem na całe życie. Problemów jednak z nimi nie ma - jej sposób bycia bardzo często zwraca uwagę osobników płci przeciwnej. Nie znaczy to, że jest zwykłą podrywaczką - szanuje siebie i innych, więc pomimo, że lubi towarzystwo samców stara się nie zranić nikogo. Jest bardzo ambitna i bez względu na straty dąży do wyznaczonego sobie celu, jednak w razie porażki umie dumnie wstać i zwrócić się po radę do kogoś bardziej doświadczonego. Iliniza jest sprytna i inteligentna, można rzec, że nie ma żadnych wad, jednak byłby to błąd, bowiem wadera jest nazbyt wrażliwa, a duże pokłady empatii sprawiają, że zbyt mocno przejmuje się losem innych.
4. Historia**: Co to? Czemu tak ciemno? W sumie jest tam bardzo cieplutko. Mała wadera dopiero wierci się w brzuszku mamusi. Nie wie co z sobą, zrobić jak na razie. Nie widzi, żadnego wyjścia, jednak chciała by je zobaczyć. W sumie to nie można narzekać. Nie wie jak wygląda świat, do którego za niedługo wkroczy, wielkimi krokami, małego stworzonka. Już wie, że pokocha to co zobaczy. Przecież to będzie dla niej nowe odkrycie.
Tylko w nocy Iliniza nie kopie. Ishett dostarcza jej pokarm, ciepło, tylko szkoda, że tak ciemno. Ale i tak samica ma zamknięte oczka. Szkoda, że za niedługo się to wszystko skończy. Będzie musiała opuścić to pomieszczenie, a promyki słoneczka będą ją razić w słońce. O ile będzie światło. A zapomniałam dodać! Bynajmniej nie jest tutaj sama. Mieszka w brzuszku razem z swoim bratem. Chyba zawsze kłóci się o miejsce. Takie tam małe sprawy rodzeństwa.
5. Inne uwagi: Brak.

Retes

"a promyki słoneczka będą ją razić w słońce"? x'3

No, ale przyjęta, oczywiście.

~Samuel

Anabelle

1. Imię: Anabelle

2. Proponowana ranga*: Szpieg

3. Cechy charakteru: Jaka jest Anabelle? No cóż, o tej samiczce trudno powiedzieć coś na pewno, wydaje się wilczycą sympatyczną, a jednocześnie owianą jakąś tajemnicą. W dobrym towarzystwie szeroki uśmiech nie schodzi jej z pyszczka. Najbardziej ceni sobie rodzinę, a szczególnie matkę, którą kocha bezgranicznie. W przyszłości chciałaby pójść w jej ślady i zostać szpiegiem, dlatego też prosi ją o codzienne treningi, gdy ta ma choć trochę czasu.

4. Historia**: No cóż, jej historia nie będzie należeć do najdłuższych, ponieważ jeszcze nawet nie dołączyła do tego okrutnego świata, pełnego przygód i niebezpieczeństw.
Anabelle już wkrótce miała zostać córką Scarlett i Toda, jak również siostrą Lisetty i Jacka.
W brzuchu jej matki było bardzo ciemno, ale wiedziała, że jest tutaj bezpieczna. Nie wiedziała jednak czy chce opuścić to miejsce, przecież nic nie wiedziała o tamtym świecie, a tutaj było tak przyjemnie. Tu Scarlett dostarczała jej pokarm, dawała ciepło, miłość, ale co będzie TAM, czy uda jej się przeżyć, a może już pierwszego dnia padnie trupem? Takie i wiele innych pytań chodziło po głowie nienarodzonej waderce.
Mała wierciła się w brzuchu mamusi, czekając, aż nadejdzie właściwa chwila. Wiedziała, że rodzeństwo już ją opuściło, dlatego też postanowiła pójść ich śladem.
Męczyła brzuch swojej rodzicielki kręcąc się, a gdy poczuła oślepiające promienie światła, dzielnie przesuwała się w ich kierunku. Światło stawało się coraz jaśniejsze i trudniejsze do zniesienia, lecz po chwili na świat przyszła nowa wadera.

5. Inne uwagi: brak.

Samuerian

Przyjęta. :3

Heike

1. Imię: Heike von Treskow
2. Proponowana ranga*: Dorosły
3. Cechy charakteru: Agresywna, cicha, małomówna, pewna siebie, bezczelna, egoistyczna, obojętna, cierpliwa, wredna, marudna, miła, niedbała, niezależna, spokojna, przyjazna, nikczemna, chytra, sprytna, odważna, odpowiedzialna, podejrzliwy, poważna, pracowita, samodzielna, skromna, szczera, surowa, złośliwa, zimna, bystra, mądra.
4. Historia**: Gdy Heike była jeszcze małym wilczątkiem nie była lubiana w swojej rodzinie. Często używała brzydkich słów i przez to trafiła tutaj, ale zacznijmy od początku.

~~~

- Heike, nie przeklinaj! - Wołała do niej matka, lecz to nie pomagało, wrzasnęła jeszcze raz, a Heike odwróciła się i spojrzała na nią.
- Ale ja nie przeklinam, ja tylko mówię [CENZURA]. - Odparła zawzięcie młoda, po czym znowu zaczęła bić swojego młodszego brata.
- Ale to są właśnie przekleństwa i przestań bić brata! - Wrzasnęła ponownie matka, gdyż była już naprawdę wściekła. Nagle w okolicy zjawił się ojciec szczeniąt.
- Mam złe wieści... - Rzekł i po chwili dokończył. - Heike musi stąd natychmiast wyjechać, gdyż mieszkańcy Krainy nie chcą jej tu, bo jest zbyt niegrzeczna i nadużywa przekleństw.
Młodej waderze opadła szczęka, nigdy nie wiedziała, że to co robi jest złe. Po chwili jej matka popchnęła ją gdzieś w głąb lasu, po czym uciekła. Heike ruszyła, gdyż od tamtej pory nienawidziła swoich rodziców, ani całej rodziny. Jej charakter nigdy się nie zmienił i teraz na zawsze taką zostanie.

~~~

Rok później...

Młoda, a raczej już dojrzewająca wilczyca dotarła do granicy Polski i Niemiec. Dla niej był to obcy teren, gdyż były tu kasy, do których przyjeżdżały samochody, aby przejechać przez granicę. Heike nie musiała się męczyć, aby przejść przez korek samochodów i te wszystkie kasy, po prostu obeszła je wokoło i znalazła się w Polsce i szła dalej gdzie ją łapy niosły.

~~~

Następny rok później...

No i wreszcie dorosła wadera dotarła do tego jakże tajemniczego i magicznego miejsca. Teraz czeka ją wiele przygód, które na pewno zapomni, gdyż jest tzw. "sklerotyczką", lecz taką jakby chwilową, bo nie często zdarza jej się o czymś zapomnieć. Tak więc, teraz Heike rozpoczyna swoje nowe życie...

5. Inne uwagi: Niet

Kalina

W KP postaraj się, żeby charakter to nie były same przymiotniki.
Przyjęta.
~Samuel

Nemezys

1. Imię: Nemezys.
2. Proponowana ranga*: Jeszcze pomyślę.
3. Cechy charakteru: Nemezys jest szaloną wilczycą uwielbiającą zabawę. Rzadko się smuci, woli szaleństwo. Nosi miano romantyczki, lecz nie łamie serca wielu wilkom. Uwielbia imprezować i flirtować do samców, a także dobrze się bawić. Ceni sobie pomoc innym oraz miłość i uprzejmość. Potrafi obronić daną osobę, choćby miałaby zapłacić za to życiem.
4. Historia**: Mała Nem urodziła się w lesie, którego nie dotknęła żadna noga ludzka. Spokojnie i bez zbędnych tragedii, dorastała wśród kochających rodziców. Nie miała braci ani sióstr, taka była już decyzja rodzicieli.
Gdy wyrosła na dojrzewającego i pewnego siebie wilka, postanowiła opuścić dom rodzinny i szukać miejsca dla siebie. Matka i ojciec z trudem się na to zgodzili, lecz wiedzieli, że sobie poradzi w życiu bez nich.
I tak oto wyruszyła pełna radości, a zarazem podniecenia.
Podczas podróży napotykała wiele ciekawych miejsc. Nie mogła wprost odwrócić wzroku od tych przepięknych krajobrazów i pejzaży.
Szła bardzo długo, aż wreszcie stała się dorosła.
W końcu dotarła właśnie tutaj, do Krainy, w której zamieszka na stałe w Watasze Ognia.
5. Inne uwagi: Nie.

Jasmina

Przyjęta.
~Samuel

Linda Richelieu

1. Imię: Linda Richelieu
2. Proponowana ranga*: Takie trudne pytanie, jak tu się namyślić, gdy się myśleć nie chce?
3. Cechy charakteru: Och, szykuj się na niezłą rozrywkę, drogi czytelniku. Linda bowiem należy do wilczyc, które to nazwać można sympatycznymi i przyjacielskimi - niemniej nie bez powodu. Panna Richelieu bowiem obdarza niezmierną miłością i zainteresowaniem wszystko - od samca, po samicę, od kwiatka po krowę, od telewizora po stół. Uważa, że każda istota, rzecz czy zjawisko zasługuje na jej, no cóż... na wszystko. Bo przecież czemu niby potencjał płciowy wilka ma być skierowany wyłącznie ku jednej, jedynej rasie i w dodatku płci? Toż niesłychane! Przecież wszystko po głębszym zapoznaniu jest piękne, wszystko powinno być docenione i każdy zasługuje na każdego! Ot, panseksualna filozofia Lindy...
4. Historia**: Pałac państwa Richelieu był niczym innym jak domem Lindy. Wilczyca narodziła się tutaj i wychowywała. Jednak nie rodzice odpowiedzialni byli za jej nabyte w młodości odruchy i zachowania - całe dzieciństwo bowiem młoda spędziła w towarzystwie wyroczni - składającej się z trzech najlepszych wróżbitek i szamanek. Od nich uczyła się zachowań i sposobu postrzegania świata - między innymi tego, że wszystko należy obdarzać miłością, pożądaniem i zainteresowaniem. Wszystko godne jest szacunku i podziwu ze strony każdego. Zaczynając od siebie, poprzestając na swoim sąsiedzie. Młoda wadera rosła w swoich przekonaniach i filozofii nabytej od wyroczni, u boku nieświadomych niczego rodziców. Do czasu jednak trwała ta sielanka - pewnego dnia matka nakryła ledwie co dojrzałą córkę, zabawiającą się z jedną z uroczych służących. Widząc taką niesubordynację i wstydu godne zachowanie córki wyklęła ją, a nie dostrzegając śladu skruchy na zawsze uśmiechniętej buzi Lindy wygnała z domu i wydziedziczyła. Tak też właśnie w świecie pojawiła się panna Richelieu - radosna, jednak tajemnicza i kochająca wszystko, wszystko bez wyjątku! Dotarła w końcu i tutaj, by kraina ta mogła dostrzec wdzięk i filozofię młodej, uroczej wadery.
5. Inne uwagi: Panseksualizm, faka je. Ale nie jarają ją trupy i dzieci. c:

Salome

Przyjęta. C:

Gabriel

1. Imię: Gabriel
2. Proponowana ranga*: Na razie brak.
3. Cechy charakteru: Gab jest typową formą wilka uwięzionego w poezji, piosenkach i wszelkich rzeczy, które się kojarzą z wierszami i gitarą. Jest prawdziwym ich fanem. Oprócz tego ma gówniane poczucie własnej wartości, jest słodki, opiekuńczy, wygląda bardzo niewinnie i nadzwyczajnie silny. Jednym słowem - ideał niejednego. Chociaż ciężko wykrztusić od niego pochlebną cechę na swój temat. Zrobi to jedynie pod pretekstem śmierci. No i najważniejsze - jest bardzo romantyczny i ostrożny. Traktuje wszystkich z ogromnym szacunkiem, choć czasem potrafi wybuchnąć wściekłością. (Jedynie w szczególnych przypadkach...)
4. Historia**: Legenda głosi, że kilka setek lat temu na ziemiach, gdzie teraz znajduje się stan Minnesota żyły przedziwne istoty żywiące się bezbronną zwierzyną. W każdej księdze ich wygląd jest opisany inaczej. Według niektórych historyków są to ludzie, o wilczych uszach i długim ogonie, inni zaś twierdzą, że są to wilki o ludzkiej anatomii, krążyła także pogłoska, że to potwory, które zdolne są przemieniać w człowieka, jak i w wilka. Lecz w każdej książce była wspomniana jedna, ważna informacja: Wilkołaki ukazują się zwyczajnym istotom ludzkim jedynie zimą. A kiedy przychodzi zima z jednego ubogiego domu znika jedno dziecko, które zaciągane jest do lasu. Nasuwa się jednak pytanie: Co się dzieje z tym dzieckiem? Tego nie wie nikt. Jest to zagadka, której żaden, choćby najlepszy historyk nie odgadnie. Szybko jednak legenda poszła w niepamięć, wszystkie księgi zostały wycofane ze sprzedaży. Ślad po tej całej historii zaginął. Do czasu.
Kilka lat później po zapomnieniu o legendzie narodził się pewien chłopiec. Tak, nie mylicie się - właśnie Gabriel. Jednak nie był wcale nadzwyczajny. Był to przeciętny chłopaczek z ubogiej rodziny. Co prawda pracowity, uczynny... Ale nic nie było w nim dziwnego. Jednak kiedy nadeszła 10 gwiazdka w jego życiu wydarzyło się coś strasznego. Tego mroźnego wieczoru uradowany Gab wyskoczył z domu i pobiegł po węgiel, by rozpalić w kominku. Z początku niczego nie podejrzewał. Przecież cóż mogło się stać? Przecież nie ma spokojniejszego miasta niż Mercy Falls! Śpiewając sobie jakąś świąteczną piosenkę chłopaczek już wracał do domu, kiedy zatrzymała go jakaś postać. Na jego ramieniu zacisnęła się wychudzona, brudna ręka. Po chwili było tylko słychać przeraźliwy krzyk i potężna plama krwi pozostawiona na śniegu. Po rzeczonej istocie, ani Gabrielu nie było śladu. Nazajutrz pod domem jego rodziców zebrało się mnóstwo ludzi. Każdy miał do powiedzenia coś innego. Jedni z kondolencjami, drudzy z podejrzeniami... Lecz nikt nie wiedział dokładnie co się stało. Więc gdzie był Gabe, zapytacie? Tylko nieliczni, którzy już dawno odeszli z tego świata wiedzieli o podziemnej grocie wilkołaków, znajdującej się pod lasem ciągnącym się między Duluth, a Mercy Falls. Tam właśnie znajdował się on. Ukryty był w najgłębszej kryjówce. Leżał przywiązany w wannie pełnej krwi, a obok niego siedział rosły mężczyzna o uszach i ogonie wilka. Otworzył swoje śliczne, ciemnoszare oczęta i ze strachem spojrzał na mężczyznę, a potem na krew w której się znajdował. Jego krew. Krzyczał, ale i tak by nikt go nie usłyszał.
- Gabriel. - odezwał się mężczyzna. Właściciel imienia milczał. - Nazywam się Beck. Wiesz kim jestem. Na pewno wiesz. Znasz wszystkie legendy.
I wtedy chłopiec doznał olśnienia. Jakby już wiedział wszystko, ale naprawdę nie wiedział nic. Bo cały sęk tkwił w tym, kim był. Wtedy Beck podniósł jego rękę i położył ją na uszach wystających spośród jego białej czupryny, pokazał także ogon. I cały jego świat wywalił się do góry nogami. Dalsza historia była banalna, taka jak każda inna... Chłopiec pokochał Becka, jak własnego ojca, wiedział, że jako wilk będzie bezpieczniejszy. Każdej zimy wraz z nim, oraz pozostałą częścią sfory wybiegał z kryjówki i cieszył się zimą. Także uczył się. Paul uczył go fizyki, biologii i chemii, Urlik niemieckiego, oraz udzielał lekcji z literatury i poezji, zaś od Becka brał lekcje matematyki. Wychowywał się w takim składzie 8 lat, kiedy niespodziewanie jego przybrany ojciec zmarł. Gabe'a tak to zabolało, że musiał odejść. Paul, Urlik, Derek i reszta sfory zbyt przypominali mu mężczyznę. Wędrował długo. Aż trafił tutaj. Zupełnie przypadkiem. Czy zatrzyma się tu na dłużej? Zobaczymy...
5. Inne uwagi: Gabe jest pół człowiekiem - pół wilkiem, ale to tak na marginesie... Więcej o tym zawarte jest w historii.

Linda Richelieu

Przyjęty.
~Sammich

Shin

1. Imię: Shin
2. Proponowana ranga*: Tyle do wyboru ...
3. Cechy charakteru: Shin jest wilkiem o bardzo zmiennym charakterze. Smutna prawda jest taka że to uwodziciel. Kocha być w centrum uwagi i zrobi wszystko by wzbudzać podziw. Nienawidzi bezczynności a szaleństwo to jego najmocniejsza cecha charakteru. Reaguje na każdą zaczepkę, jeśli któryś uśmiech wyda mu sie obrazą to szybko policzy się z osobą która ten uśmiech posłała.
4. Historia**:Shin żył jedynie z matką i dwiema siostrami, gdyż ojciec ich zostawił. Zawsze był szalony i uwielbiał się bawić. Razem z kolegami skakał ze skał do wody albo spływał wodospadem na starej kłodzie. Pewnego dnia ,skacząc do wody, uderzył głową w skałę. Był wtedy na granicy życia i śmierci. Matka zakazała mu takich zabaw. Jednak to było całe jego życie. Więc skoczył znów. Pokłócił się z matką oraz siostrzyczkami więc odszedł z domu. Podróżując przez świat trafił do pewnej wioski. Zakochał się w pięknej wilczycy. Jako wytrawny podrywacz wiedział co robić by wadera odwzajemniła uczucie. Codziennie przynosił swej ukochanej kwiaty a ona wychodziła do niego. Jednak pewnego dnia się nie zjawiła. I już nigdy więcej jej nie było. Więc Shin ze złamanym sercem odszedł jak najdalej. No a potem trafił tutaj.
5. Inne uwagi: ~~

Samuerian

Przyjęty.

Shayen

1. Imię: Shayen, a jakże?
2. Proponowana ranga*:Dorosły
3. Cechy charakteru:Shayen jest bardzo zrównoważoną wilczycą. Czasami denerwuje ja to, gdy ktoś cale ja o coś pyta. To wadera o poczuciu humoru, ale umie być też poważna. Tylko czasami. Jest osobą bardzo wybuchową i energiczną. Nie cierpi, gdy komuś się coś "wymyka spod kontroli".
4. Historia**:
Shay urodziła się w czerwcu. Był wtedy piękny letni poranek. Mało osób ją lubiło, ponieważ jej ojcem był szpieg, a mamą wygnaną wilczycą. Mała czuła się samotna. Pewnego razu uciekła. Spotkała po drodze przyjaznego upiora, który podarował jej 50 kości i lipową gałąź. Ale na co ta gałąź? Upiorek nie wyjaśnił.

Rok potem wilczyca wyrosła na dojrzewającą wilczycę. Dużo już widziała i nauczyła się polować. Była wdzięczna upiorowi. Okazało się, że gałęzią tą można rozpalić ognisko! Tak właśnie Shayen przeżyła ten czas.

Kilka lat potem wilczyca dotarła do wspaniałej krainy. Tu na pewno będzie pasować. Wataha Ognia jest w sam raz. Wilczyca nabrała powietrza.
Tak.
To jej jej miejsce.
5. Inne uwagi: Shayen ma małe rozdwojenie jaźni, więc jest raz sobą, Shayen, a raz Carpedie. Wszystko wynika od wyśmiewania jej za młodu. Jako młoda osoba więc zawsze udawała, że jest piękną wilczycą o imieniu Carpedie, lecz potem dorosła. No i tak się stało...

Samuerian

Nu, wszystko cacy, ale masz pozwolenie na posiadanie magicznego przedmiotu?

Shayen

Poprawiłam, ale nie wiem, czy to, ze się nie spalała, była jakimś magicznym przedmiotem :>

Przepraszam za offtop.

Norbert

No dobra.
Przyjęta.
~Sammich.