Las [Wataha Wiatru]

Karenaj

- Ponieważ owa wilczyca zabiła jego matkę - odpowiedziała bez mrugnięcia okiem. Nie patrzyła na basiora tylko prowadziła go dalej, wzdłuż rzeki.
- Nie myśl, że jest to dla mnie sprawa przyjemna i lekka. Hari, bo tak się zwał, został ukarany. Został wygnany, to kara jaka jest moim zdaniem najbardziej stosowna. - Zmilkła na chwilę i zatrzymała się na moment. Po sekundzie, lub dwóch, ruszyła jednak przed siebie i powiedziała:
- Na twoim miejscu rozważyłabym ukaranie Agresji.

Samuerian

- A dlaczegóż to? - szczerze zdziwił się Samuel. - Nie wydaje mi się, żeby Agresja dokonała owej zbrodni w ostatnim czasie. Bynajmniej nie zrobiła tego za moich rządów, więc chyba została już stosownie ukarana przez któregoś z moich poprzedników. A jeżeli nie, to znaczy że taka była decyzja byłej Alfy i nie mam potrzeby jej podważać. - rzekł wilk. Gotów był bronić wizerunku swoich podopiecznych, ale istotnie i z Agresją musiał porozmawiać. - A co do walki, to chyba twój Wojownik powinien być obeznany w przywilejach i obowiązkach jakie tyczą się tej rangi, a nie atakować bezbronną waderę w celu zemsty.

Karenaj

- Gwarantuję, że znał swoje prawa. Co do Agresji - bezbronna z pewnością nie była. - nie patrzyła na niego. A nóż... a nóż wyczytałby prawdę z jej ślepi? A nóż by się domyślił...
Wilczyca słyszała szum wodospadu.
- czy jest coś, co jeszcze chciałbyś omówić?

Samuerian

- Owszem. - powiedział Samuel, jednak jego głos nie był już taki pewny, zmiękł nieco. - Znasz starą legendę o dziewięcioogonowym lisie Ognia? - spytał spokojnie spoglądając na Karenaj. Jeżeli znała, to wiedziała na pewno co oznacza to, co się ostatnio działo. I zapewne nieuniknione się stanie...

Karenaj

- Nie, nigdy nie interesowałam się mitologią twej watahy. O ile mi wiadomo nie wyznajecie żadnych bogów, wiec nie, nic o tym nie wiem... - wilczyca zatrzymała się w miejscu, tuż przed wodospadem (odpisz tam). - Co to ma wspólnego ze mną i ma watahą?

Samuerian

Hmm... Więc teraz będzie musiał jeszcze opowiadać bajki. Wilk westchnął i przeniósł wzrok na wodospad.
- Niegdyś mieliśmy bóstwo, ognistego lisa, który reprezentował nasz żywioł i był opiekunem watahy Ognia. Jednak był on zagrożeniem dla wilków w całej krainie, szczególnie nienawidził waszej watahy... Tak więc został zamknięty w magicznej czarze, w świątyni Ognia. A co byś powiedziała na fakt, że teraz biega po krainie i ma ochotę się zemścić?

Karenaj

- Powiedziałabym, że to Waszym obowiązkiem jest znów go zapieczętować. Jeśli zaś odmówicie wywoła to wojnę z nami - nie tolerujemy ranienia bez powodu innych osób. - Wilczyca znów zaczęła iść przed siebie, by stanąć nad brzegiem wodospadu. (dalsza część nad wodospadem)

Samuerian

Samuel pokręcił zrezygnowany głową... Koniec zachowywania podwójnej twarzy. Skoro Ogień właśnie tego chciał, to dostanie. Nic innego przecież zrobić nie mógł. Wilk wstał i powolnym krokiem oddalił się za Karenaj, jednak milczał na razie, zastanawiając się jak ująć w słowa, to o czym myślał.

zt.