Zamarznięte Jezioro

Lea

- Oczywiście! - zawołała Lea podbiegając do Viktorii. Nie usłyszała złośliwości w jej głosie, ponieważ teraz pracowała. Wzięła delikatnie łapę wilczycy i powoli odchyliła ją do tyłu.
- Boli cię, jak tak robię? - spytała zaniepokojona.

Ekke

Wyszła z igloo. Niefortunnie, nie zauważyła przerębli po lewej stronie. Już chciała zawrócić, kiedy jej łapy znalazły się pod lodem. Chciała wdrapać się na powierzchnię, ale pazury ślizgały się po lodzie. Zaczęła krzyczeć, gdy ześlizgnęła się do wody. Była lodowata. Ekke straciła czucie w całym ciele. Po chwili poddała się. Zniknęła pod powierzchnią wody.

O, głupie życie
O, niesprawiedliwy losie
Już nie macie nade mną władzy

Po chwili na powierzchni wyłoniło się bezwładne ciało Ekke. Dryfowało w powiększającej się przerębli.

zdechła

Viktoria

Czyja już nie istnieję?! - Krzyknęła Viki. Zaczęła płakać. Nie lubiła, gdy ktoś ją odpycha a zdarzało się to często. Bywała czasami nieznośna. Teraz starała się uspokoić.

Ines

Spojrzała na Adę i na swoją łapę. -Nie, nie boli bardzo.. tylko tyle, że no krew leci..- powiedziała i westchnęła. Czemu na tym świecie żyją tak wredne istoty? Kto się tym zajmuje.. archeolog czy genetyk? Ach.. no tak genetyk! Anabell mogła się domyślić, że wilczyca nie miała zbyt miłego dzieciństwa. Ale cóż, ona chociaż znała rodziców i z nimi się dogadywała. Ale An? Z nią było gorzej.

Lea

Lea spojrzała w bok i krzyknęła z przerażeniem. Ktoś wpadł pod lód! Lea zostawiła łapę Viktorii podbiegła szybko do miejsca wypadku. Ona nie umiała pływać!
- Hej! - zawołała. - Jest tu ktoś dorosły, kto może mi pomóc?!

Viktoria

Ekke! - Wskoczyła do wody Viki. Nie bez powodu była w watasze wody. Chwyciła Ekke mocno za szyję i wyciagnęła ja na powierzchnię. Otrząsnęła się z wody i zawołała Lee - Zrób cos!

Lea

Lea przyjrzała się wilczycy. Nie była długo pod wodą. Miała jedynie zdrętwiałe od zimna kończyny. Zdjęła czapkę, szalik i rękawiczki i włożyła je na waderę. Potem mocno się do niej przytuliła. Musiała ją ogrzać.
- Zrób to samo! - powiedziała do Viktorii.

Naomi

Ada podbiegła do Akke. Wyłowiła ją na brzeg. Starała się by zaczęła oddychać. Jednak to nie działało.
-Ocknij się.! Proszę.!
Ada nie ustawała w staraniach. Zaczęła przytulać Akke by ją ogrzać. Jednak nic nie przynosiło efektów.

Viktoria

Viki też zaczęła przytulać się do Ekke. Czuła jak jej serce bije. Uspokoiła się, uniosła głowę do góry i powiedziała - Naszczęście uwielbiam nurkować.

Lea

Lea uśmiechnęła się na te słowa.
- Dziękuję ci. - powiedziała do Viktorii. - Nie wiem co by się stało gdyby nie ty. - Teraz najbardziej liczyło się dla niej życie wilczycy.

Ekke

Viktoria

Viktorię znów zauważano. Ślizgnęła sie do Schatta. Ptrzytuliła sie do jego nóg i zasnęła. Dobranoc - Szepnęła zmęczona wilczyca.

Lea

- O nie... - szepnęła Lea i z jej oczu popłynęły łzy. Nie udało się uratować Ekke. Ona umarła! - Hej, chodźcie tu... - szepnęła. Nikt jej nie usłyszał... - Ratunku! - zawołała nieco głośniej...

Ines

Podeszła do Lei. Usiadła obok i pochyliła pysk. Z jej oczu też popłynęły łzy. -Ona już, nie, nie żyje... - powiedziała i się przytuliła do zmarłej Ekke, potrzebowała tego. Dawno się do nikogo nie przytulała.

Lea

Lea szturchnęła Anabell przyjaźnie. Teraz sama potrzebowała pocieszenia. Pierwszy raz widziała śmierć. Kiedy zmarł jej ojciec ona była w innym pokoju. Zamknięto ją tam, by mama mogła pracować. Dlatego obiecała sobie, że będzie lekarzem. Wszystko się układało. Znalazła sobie rodzinę. A teraz straciła szanse u Schatta. Co z tego, że była dzieckiem. Pewne rzeczy juz rozumiała. A ta śmierć w jej ramionach zmieni ją już na zawsze...

Ines

Przytuliła Lee. -Przykro mi z tego powodu.. zrobiłaś co mogłaś, tylko to się liczy.- powiedziała i zerknęła na Viktorie która nadal się do niego podwalała. Jak tak dalej będzie robiła to na pewno będzie ją chciał za swoją partnerkę. A Lea szansy u niego nie straciła. -A.. i dziękuje, że mi łapę opatrzyłaś.- dodała.

Viktoria

Nikt nie zauważył, że Viki jest lekko rozbudzona i wszystko słyszy. Nie zauważona podsunęła sie jeszcze bardziej do Schatta. Z jej oka popłynęła kolejna łza - Jedni przychodzą, drudzy odchodzą - pomyślałam, poczym ponownie głęboko zasnęła.

Dante de Cossa

Schatt czuł się nieco zdezorientowany. Wcześniej Viktoria powiedziała "to", a teraz się położyła. Ekke zdechła. Nie znał jej, ale to nim wstrząsnęło. Nie wiedział, co robić. Viktoria albo Lea; oto jest pytanie. Którą wybrać - nie wiedział. - To nie twoja wina. Było już za późno. Zrobiłaś co było w twojej mocy. - Powiedział do Le'i.

Ines

Spojrzała na Schatta. -Przed chwilą powiedziałam to samo..- powiedziała i zmarszczyła nieco nosek. -No, ale dzięki, że się ze mną zgadzasz.- dodała i się uśmiechnęła już nie marszcząc noska.

Dante de Cossa

Schatt delikatnie kiwnął głową. - Może jeszcze ją zobaczysz, choć módlmy się, żeby tak się nie stało. Wtedy nie znajdzie spokoju na ziemi. - Powiedział z smutną miną. Widział już podczas swego dość krótkiego życia aż dwa duchy.