Zamarznięte Jezioro

Idalia

Choć nie znała tej wilczycy, łapą poklepała ją po ramieniu, by dodać jej nieco otuchy.
- Nie wstydź się. Nie ty pierwsza i nie ostatnia nie podołałaś testowi. Jeśli podejdziesz doń jeszcze raz, na pewno ci się uda - odpowiedziała. - Jeżeli chcesz, mogę cię trochę podszkolić, być lepiej wypadła.

Dermanotta

Dermanotta podniosła głowę i spojrzała na wilczyce.
-Jasne że chce. Dziękuje ci. Acha i nazywam się Dermanotta.
Uśmiechneła się. Może po małym podszkoleniu przez doświadczonego Tropiciela da rade? Może będzie w końcu Tropicielem? Wstała by pokazać, że jest gotowa do szkolenia.

Idalia

- Idalia - przedstawiła się krótko i wstała. - Chodźmy więc w miejsce, które będzie do tego odpowiednie. Jak myślisz, w którym z tutejszych lasów zimą miesza się najwięcej zapachów?
Wadera chciała zaprowadzić Dermanottę w miejsce, gdzie woni jest dużo, a co za tym idzie trudno jest wychwycić odpowiednią.

Dermanotta

-Miło mi-odpowiedziała wilczcy. Spojrzała w niebo i zaczeła się zastanawiać co do lasu.
-Jest Młody las, Stary las no i... Jagodowy! Może do niego pójdziemy! Tam czuć woń jagód, kwiatów, drzew, innych wilków i takich tam rzeczy.-powiedziała Dermanotta po namyśle nad miejscem.

Idalia

- Chodźmy więc - odpowiedziała i uśmiechnęła się do wilczycy. Bardzo chciała jej pomóc, choć ta nie należała do jej Watahy. Cóż, Idalia taka już była - nie potrafiłaby nie pomóc nawet komuś znienawidzonemu. Pognała do Jagodowego lasu.

zt

Dermanotta

Dermanotta uśmiechneła się lekko na słowa wilczycy. Podnisła się ze śniegu i ruszyła za nią do Jagodowego Lasu. Nie mogła się doczekać szkolenia. Może po nim zostanie w końcu Tropicielem? No cóż jak narazie Der zachwycił pomysł nauki od fachowca. Jej biały ogon cały czas merdał przyjaźnie.

z.t.

Tevayra

Tev się nudziło ,lecz nadal chciała być w tym przepięknym miejscu. Po chwili popatrzyła na zamarznięte jezioro i weszła na nie. Lodowa bryła była bardzo cienka ,lecz Tev była lekka jak piórko i mogła spokojnie iść po cienkiej bryle lodu. Szła wolno i ostrożnie ,aby się nie zapaść. Po chwili coś pękło w głębi lodu. Tevayra nie panikowała ,lecz przystała i nasłuchiwała odgłosów pęknięć.

Heroine

Kurde! Skleroza >.<

Heroine podniosła się. Yumi zdawała się nawet nie zauważyć. Kiwnęła jej tylko głową.
- Bywaj, Iku. - rzuciła beznamiętnym tonem, odwracając się od jeziora i powolnym, równym krokiem idąc przed siebie. Była tym wszystkim zmęczona. Powoli jej sylwetka oddalała się, stawała niewyraźna. A może po prostu rozpłynęła się we mgle? Kto by to wiedział... Jasne jednak było to, że wilczyca opuściła to miejsce.

Wheat

Wheat powoli weszła na oblodzone zwykle jezioro. Lód nie pękał, lecz stąpała powoli, by nie skończyć jak Ekke. Patrzyła pod nogi i zatrzymywała się za każdym razem, gdy tafla lodowa trzeszczała jej pod nogami. W końcu dotarła do drugiego brzegu i odetchnęła. Weszła do igloo i rozejrzała się. Była nieco za duża, zaś Ekke mogła w nim spokojnie spać. Wycofała się i poślizgnęła, wpadając jedną łapą do morderczej przerębli. Odskoczyła na bok z głośnym piskiem. Spojrzała ze strachem na przerębel i machnęła mokrą nogą.

Tevayra

Nagle pod łapami Tevayry wydobył się głośny dźwięk. Ten dźwięk to odgłos pęknięcia lodu. Tev zaczęła powoli się cofać, lecz nagle wpadła do lodowatej wody. Mocno trzymała się krawędzi.
-Pomocy!-Krzyczała za każdym razem, ponieważ Tev ze ślizgała się z krawędzi zamarzniętego jeziora.

Wheat

Wheat obróciła głowę w stronę jeziorka. Wydała ze swego gardła cichy okrzyk przerażenia. Jakaś wilczyca tonęła! Przez ułamek sekundy biła się ze strachem przed wodą, używając odwagi i sensu skoku na lód jako tarczy i miecza. Skoczyła szybko przed siebie i przykucnęła, słysząc pękający lód. Przyczołgała się w miarę szybko do czerwonofutrej. Schwyciła ją za łapę i pociągnęła do siebie, próbując wydobyć ją z zimnej czeluści. Przed oczami miała wizję Ekke. Wnet wizja zniknęła, ustępując miejsca kolejnej-sinemu z zimna ciału Wheat dryfującemu spokojnie po powierzchni jeziorka. Zebrała całą siłę i odwagę w swych łapach i znów szarpnęła do tyłu. Lód trzeszczał, a na jego powierzchni pojawiały się kolejne skazy.

Tevayra

Tev złapała się wilczycy z całej siły. Nagle dało słyszeć się wielki łomot pękającego lodu. Tev ze strachu puściła łapę wadery. Ciągle łapiąc się krawędzi lodu on pękał, a Tev nurkowała w wodzie. Nagle przy złapaniu krawędzi Tevayra zasłabła i popłynęła na samo dno jeziora. Nie mogła się ruszyć. Leżała jak trup i nie oddychała.

Wheat

Wilczyca nie zdołała złapać tonącej. Odruchowo spojrzała w taflę wody i zobaczyła majaczące w wodzie ciało. Nie ruszało się. Wheat bez chwili zastanowienia skoczyła za wilczycą. Milionkrotny ból naostrzonych noży przeszył jej ciało. Zacisnęła zęby i nabrała najwięcej, jak mogła, powietrza. Zanurzyła się i powoli opadła na dno. Zaczęła tracić czucie w członkach, ale wiosłowała zawzięcie. Dotarła do dna i chwyciła czerwonofutrą za kark Szarpnęła, płynąc ku górze. Jej płuca zaczęły płonąć. Obraz stawał się coraz bardziej zamazany. Płynęła.

Iku

Iku spędził tu wyjątkowo długi czas... Wszyscy, z którymi go tu spędził już dawno odeszli. Czy to mu przeszkadzało? Absolutnie nie! Nawet nie wiedział w jakie strony się udali i kiedy... Moze jakby widział kogoś z nich - odchodzącego. Sprawa wyglądałaby inaczej. Klapnął pyskiem, a dźwięk uderzających zębów o zęby niósł się krótko i delikatnie echem... Podciągnął się na łapach z siadu, aby móc spokojnie kroczyć na przeciw siebie, aby zniknąć niezauważony z tego miejsca, jako jeden na tysiąc...

zt.

Lyoko

Weszła. Zasepleniła pod nosem jakiś cytacik i zerknęła na przerębel. Woda falowała. Chyba ktoś tam wpadł. Podeszła do niej niepewnie i zajrzała. Ujrzała dwie rozmyte sylwetki płynąle ku powierzchni. Niewiele myśląc, wskoczyła do wody i zanurkowała, by pomóc.

Tevayra

Tev nadal była nie przytomna. Pomoc dwóch wilczyc nie wystarczyła. Tevayra leżała na zamarzniętej tafli jeziora, w ogóle nie oddychając ani nie ruszając się. Nikt już jej nie uratuje. Wystarczą tylko trzy słowa. "Spoczywaj w pokoju."

Wheat · Wysłany: Wto 13:19, 01 Mar 2011 Temat postu:

/To ty jesteś na dnie czy na powierzchni? : x/

Widząc drugą wilczycę, puściła czerwoną i wynurzyła się. Zaczerpnęła powietrza tak, jakby to była jej ostatnia szansa. Zanurkowała po raz drugi i odnalazła w półmroku jeziora czerwoną. Podpłynęła i schwyciła ją za kark. Co miała zamiar robić ta druga?

Tevayra · Wysłany: Wto 16:35, 01 Mar 2011 Temat postu:

Tev nie dało się już uratować. Była martwa i w wodzie i na powierzchni. Tevayra miała wspaniałe życie, lecz teraz wcale go nie ma. Nic jej nie mogło pomóc tylko te słowa co przedtem. Więc "Spoczywał w pokoju Tevayro"

Wheat · Wysłany: Wto 17:10, 01 Mar 2011 Temat postu:

//Lyoko, Lyoko... skąd ja znam ten nick? Czy ja cię gdzieś nie spotkałam?//

Wyciągnęła czerwoną na powierzchnię i głębokim haustem zaczerpnęła powietrza. Spojrzała na wilczycę. Odsunęła się od jej ciała, chybocząc się na wszystkie strony. A więc stoi przed kolejnym trupem. Jak Ekke. Błaagam, niech to nie będzie prawda, wołało serce. Idealna śmierć, nie ma co! Opadła bezsilnie w odchłań szaleństwa i pokazała zęby w nijakim uśmiechu. Nie mogła oddychać, zamknąć oczu, w jej stronę kroczyło wciąż ciało, było coraz bliżej... Przeturlała się po lodzie i zarmugała oczami, próbując ruszyć sztywną szyją, a oczy wciąż wbijały się w czerwone futerko. Biedna wilczyca. Biedna Wheat. Przewróciła się na bok i zacisnęła powieki. Pociągnęła nosem i skuliła się na mokrej trawie. Z jej futra skapywała woda.

Tevayra · Wysłany: Śro 18:20, 02 Mar 2011 Temat postu:

Tev odeszła do piekła. Nie mogła wrócić na ziemię i cieszyć się życiem. Leżała tak na trawie. Była już trupem. Jej pysk był otwarty, a jej pozycja przypominała biegnącego wilka. Wadera leżała tak już 24 godz. Nie ruszała się, ani nie oddychała. Trup i tyle. Śmierć jest straszna, ale tylko dla wilków, które nie grzeszyły. Tev natomiast kłamała i grzeszyła aż do tego napotkania z bolesną lodowatą śmiercią.