KP Wyroczni

Eriss

Imię: Wyrocznia
Wiek: 8 lat
Proponowana ranga: Demon
Ranga: Dorosły
Historia: Ahh ta historia! Jest pewnie niektórym znana, a niektórym nie. Wyrocznia pochodziła z Watahy Kojącego Dotyku, ale wszystkie wilki z niej były miłe, przeraźliwie miłe. Wilczyca urodziła się jako pierwsza z trzeciego miotu swoich rodziców, bardzo ich kochała, jednak nie mogła znieść tego, że są tacy mili i opiekuńczy. Śledzili każdy jej ruch, przez co Wyrocznia dostawała czystego szaleństwa. Niepokoiło to jej rodziców, dlatego dali jej na imię Nieobliczalna. Nie podobało jej się to imię, w cale! Wszystkie inne wilki z Watahy Kojącego Dotyku, nie chciały się z nią bawić, a ich rodzice nawet nie pozwalały im wychodzić, gdy ona jest w pobliżu. Wilczyca zamknęła się w sobie.. Mieszkała w osobnej jaskini, nawet dużo dalej od innych. Nie czuła się samotnie, ani trochę! Co noc wymykała się z legowiska i uciekała na całkiem inne tereny, tereny wroga. Wtedy uświadomiła sobie, że nie może tak dalej żyć! Nie pasuje do tej przebrzydłej watahy, nawet ociupinkę. Pewnej cichej i spokojnej nocy wadera wymsknęła się z legowiska po raz ostatni, już tu nie wróci. Z złośliwym uśmiechem odeszła do sąsiedniej watahy. Wychowywały ją tam same istoty mroku i zła. Karmili ją przez jakiś czas samą krwią, dopiero po okresie próby, czy się nadaje do nich, dali jej skosztować mięsa. Było takie soczyste, a kości które w nim tkwiły były takie delikatne , za delikatne. Jak się okazało dali jej posmakować ludzkiego mięsa. Wilczyca szybko przyzwyczaiła się do tego smaku. Wilki z nowej i jej zdaniem lepszej watahy nazywały ją na początku ''Dziwakiem'', jednak zadziwiały ich jej umiejętności, a sposób uczenia.. Uczyła się bardzo szybko, wszystkiego! Szaman Watahy Zagłady, to której wadera została przyjęta nadał jej imię Wyrocznia. Pasowało w sam raz do niej. Pewnego ranka wszystkie wilki wstały wcześniej od Wyroczni. Gdy i ona się obudziła i wyszła przed swoje legowisko dostrzegła dość spory krąg w oddali. Bez chwili namysłu ruszyła wolnym truchtem, a kiedy już była na miejscu kazali jej wejść do samego środka. Po chwili Szaman zaczął coś bełkotać, a inne Demony z watahy podeszły do Wyroczni. Nakazano namalować jej na pysku dziwne znaki z soku kory drzewnej i krwi. Następnie, nacięto jej ogon, co bardzo ją bolało, jednak musiała być mocna. Następnie wszyscy się odsunęli, a do wilczycy podszedł Mag watahy. Nałożył jej coś dziwnego z ludzkiej kości na ogon, a następnie odszedł. Rytuał wciąż trwał. Ostatni etap, najtrudniejszy etap. Wszystkie istoty które posiadały Demona w sobie podeszły do niej tak blisko, że Wyrocznia czuła ich oddechy na sobie. Szaman i Mag stanęli koło siebie, po czym równocześnie wypowiedzieli następujące słowa: Demony z tego i nie tego świata, przybywajcie. Wadera uniosła łeb ku górze, a inne wilki stojące koło niej zaczęły skamleć, czemu? Ich demony, cząstka po cząstce wchodziły w ciało Wyroczni. Czuła szarpanie, ogromne szarpanie. Tak jak by miała zaraz być podarta. Kiedy inne wilki opadły bezwładnie na ziemię, oczywiście z wyczerpania wilczyca stała dumnie na środku, jednak nie długo. Po chwili ruszyła przed siebie, do najbliższego krzaka i zwymiotowała. Cały świat wirował, a w głowie miała mgłę, nic innego tylko ciemną mgłę. Zaraz upadła na ziemię, co to wszystko miało znaczyć? Gdy Wyrocznia tak leżała, nie była już w stanie się podnieść, wyczuwała jak jej ciało zamienia się w inną ''postać'', całkiem inną. Po tym incydencie Mag i Szaman podeszli to niej, a następnie wywlekli ją bardzo daleko i zostawili. Na pożegnanie powiedzieli jej, że jest już wpół Demonem, ale jeśli chce zostać pełnoprawnym musi go w sobie poczuć. Gdy słońce było już wysoko, Wyrocznia dźwignęła się na nogi i ruszyła przed siebie, nie wiedziała gdzie jest, ani gdzie iść, po prostu poszła przed siebie. Długi czas głodowała, jednak gdy znalazła lekko podgniłego jelenia rzuciła się na niego łapczywie. Ważne, że jest to jedzenie. Wyrocznia najadła się do syta, jednak teraz zaczęło ją nękać pragnienie. Nie znalazła ani jednego źródła wody, aż do późnego wieczora. Tej nocy była pełnia, najpiękniejsza pełnia jaką Wyrocznia kiedykolwiek widziała. Uśmiechnęła się do siebie, po czym poczuła znów to okropne szarpanie wnętrzności. Pomyślała, nie! Ale zaraz znów mgła ''zalała'' jej umysł. Mgła-pomyślała, a po chwili zmieniła się w czerwono czarny dym. Szybowała tak długo, w postaci owego dymu, aż odnalazła źródło z wodą pitną. Pomyślała o swoim normalnym ciele i zmieniła się z powrotem w tą zwyczajną Wyrocznię. Napiła się spokojnie po czym dostrzegła, że jej pazury znacznie się wydłużyły kły również. Z nikłym złośliwym uśmiechem ruszyła dalej. Jednak jak się później okazało.. Moc Wyroczni ucichła i już jej więcej nie ''poczuła''. Nie potrafiła już przemienić się w mgłę, ani wydłużyć pazurów. Jednak w cale ją to nie obchodziło, ponieważ brak mocy w niczym jej nie zbawi. Z kwaśną miną ruszyła dalej. W końcu, po tak długiej tułacze dotarła do tej krainy. Postanowiła tu pozostać i siać strach i zło, płacz i śmierć.
Charakter: Wyrocznia wcale nie jest obliczalna, za to bardzo tajemnicza i wybuchowa. Czasem staje się tak złośliwym wilkiem, że nie może w to sama uwierzyć, ale przyzwyczaiła się to bycia złym, oschłym i buntowniczym, lubi wzniecać kłótnie i walki.
Ekwipunek: Sztylet z trucizną i 20 kości.
Coś więcej: --

Atrybut: Siła

Genshi

Cierpliwość się skończyła, nie było zapisu do grona, a więc nie akceptuję KP, nawet jej nie czytając. Nie wiem co zmieni moje zdanie, ale dwa przypadki tego typu w jeden dzień, to o dwa za dużo.

~Lee aka Klej

Eriss

Ooo boże.. Ale ze mnie gapa! Wybacz mi, ale pomyliłam zapisy! Napisałam w smokach, zamiast w samotnikach. Mógłbyś przenieść ?..

Przepraszam za off'a...

Genshi

Okej okej, a więc wybacz za mą reakcję, akcept. c:
Co do zgody... Nie mnie pytać. Aczkolwiek mamy dużo demonów na forum, a więc wątpię.

Atrita

Pozwolenia nie ma, toteż proszę wprowadzić zmiany w historii dotyczące tych 'mocy'.

P.S. Odlicz sobie 30 kości w zamian za ten sztylet. I proszę, aby ta trucizna nie była śmiertelna.