Rakita

Rakita

Imię: Rakita von Christopher
Wiek: 6 lat
Proponowana ranga: Możliwe, że Wojownik.
Ranga: Dorosły.
Historia:
W wielkim wykrocie leżała na brzuchu biała wilczyca o imieniu Neno. Jej mąż wyszedł właśnie na polowanie. Poród trwał.
Zmęczona spojrzała szczęśliwie na piątkę szczeniąt. Wszystkie były po niej... nie, jedno było o cal większe od innych. Było takie... czarne. Westchnęła i podsunęła piszczącym młodym sutki, by nakarmić je.
Wilczki zaczęły dojrzewać, dostały swoje imiona. Jedyna samica z miotu, najstarsza i największa została mianowana Rakitą. Była podobna do ojca, toteż dostała jego nazwisko. Rozwijała się szybko, najciężej jednak jej szła mowa. Zawsze przekręcała wyrazy. Mówiła sylabami, czasami je mieszała. Tylko jej rodzice i bracia ją rozumieli, więc nie miała przyjaciół.
Neno wygoniła samce z domu, Rakicie pozwoliła jeszcze zostać. Jednak ta odeszła. Odeszła, chciała rozpocząć samodzielne życie.
Była późna, bezksiężycowa noc. Tego dnia minęło równe sześć lat od narodzin Rakity. Właśnie upolowała sobie sarnę. Zaczęła jeść, gdy usłyszała trzask gałęzi i ciche warkoty.
Stała pośrodku kręgu, naprzeciwko niej stał niższy o dwa cale basior. Patrzyli sobie prosto w oczy. Dwadzieścia par jarzących się głodem ślepiów tworzyło wokół nich ciasny krąg. Walczący zaczęli krążyć wokół siebie. Pierwsza zaatakowała Rakita, skoczyła samcowi do gardła. Nie spodziewała się już niczego, czuła bliską śmierć...
Pomocy, krzyknął ostatkiem sił wódz i zgraja natychmiast skoczyła ku niej. poczuła ciężar walących się na niej ciał i ból. Ból, który przenikał jej ciało niczym żadne krwi ostrze chcące ją zabić.
Ciągnęła swe zmęczone i skrwawione ciało poprzez knieję. Wygrała. Zabiła ich i wygrała. Jednak na zawsze znienawidziła swą rasę. Poczuła, że musi się wykąpać.(Trzeba dodać, że po tym jak zabiła wodza, wilki uciekły.)
Znalazła się w tej krainie zupełnie przez przypadek. Szukała nowego legowiska z zającem w pysku. Gdy przeszła przez granicę, poczuła pewnien impuls. Zostań tu, to Twe miejsce, coś jej podszepnęło. Jednak nie chciała nic zmieniać, została samotniczką.
Charakter: Nie darząca nikogo szacunkiem wilczyca, pełna nienawiści do swej rasy. Nie lubi zmieniać swego życia, ciągle więc żyje w strachu przed wilkami.
Pod tą przykrywką znajduje się jednak osoba niezwykle delikatna i odważna, waleczna oraz umiejąca się poświęcić dla przyjaciół. By zaś którymś z nich zostać, trzeba najpierw zrozumieć jej mowę.
Ekwipunek: 50 kości oraz szramy i blizny.
Coś więcej: Posiada kruka o imieniu Kris.

Atrybut: Siła.

Lee

Nah.
Na początku mamy 50 kości. Czy ta historia nie jest zbytnio przesadzona? Ale niech już zostanie.

Zmień tylko te kości i będzie akcept. c:

Rakita

Zmienione. Co do historii, to pisałam o 23 godzinie, więc wiesz...

Sory za off'a.

Nosferatu Alucard

Nie chce nic mówić, ale ta historia jest troche przesadzona. Nie, nie chodzi mi o to, że historia zaczyna się od porodu matki. Tylko o to, że ta cała Rakita zabiła wszystkie te wilki włącznie z basiorem. Takich silnych wilków nie ma, no ale niech będzie.
Niech nasze wilki zostaną przyjaciółmi *trzyma flagę* bo mój ma troche podobny charakter xD

Nuclear

I znowu przepraszam za off'a. Zapomniałam dopisać, że kilka wilków uciekło po zabiciu wodza. Jeszcze raz przepraszam. Zmienię. ;/

~Rakita

Lee

Rakito, akurat off topu ty tutaj nie robisz, nic Ci nie grozi.

Natomiast Alucardzie (dobija mnie fakt, że ktoś użył imię ów cudnej postaci na swój nick), robisz off top, na razie upomnienie, ale jeszcze jeden jedyny raz zobaczę, że gdziekolwiek robisz off top dostaniesz piękne ostrzeżenie. c: Jestem co najmniej poirytowana, i jeszcze ten dopisek pod koniec. Ywh.
A więc.
Nie jest to twój interes żeby pisać to w KP, nie zajmujesz się nimi, więc nie życzę sobie widzieć takich komentarzy. Są one kompletnie zbędne, tym bardziej, że nie miałam nic przeciwko do końca tej historii.
I jeszcze ten nick... Ach, Alucard zapewne załamałby się.

EDIT.
A jednak, Alucardzie przesadziłeś. Mam zgodę, a więc daje osta.

EDIT2.
Akceptuję KP, aby nie było jakiegoś rabanu tutaj.