Idalia

Idalia

Imię: Idalia.
Wiek: 15 lat
Proponowana ranga: Brak.
Ranga: Tropiciel.
Historia: Idalia przyszła na świat w krainie zwanej Krainą Wiecznego Śniegu. Była córką jednej z nieznaczących zbyt wiele wilczyc podporządkowanych w watasze. Nikt nie znał jej ojca, jak się okazało wędrowcy, który gościł w śnieżnej krainie bardzo krótko, lecz zdążył zdobyć serce młodej i niedoświadczonej matki Idalii. Jej mama za oddanie się nieznajomemu nienależącemu do watahy została skazana na śmierć, Idalia - zwana wtedy Hekate - razem z licznym rodzeństwem trafiła pod opiekę niańki, ale od początku traktowana była jak szczenię niewolnicze, zaś po osiągnięciu jako takiej samodzielności została wygnana razem z bratem i siostrami. Każde z rodzeństwa ruszyło w inną stronę świata w poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Idalia wędrowała wiele miesięcy. Pewnego dnia zaatakował ją basior, na tereny którego nieopatrznie wkroczyła. Wdała się z nim w walkę, w której została raniona w oczy, wskutek czego straciła wzrok. Zupełnie nie radziła sobie z tułaczką bez tego ważnego zmysłu, ale szczęście sprawiło, że napotkała na swej drodze starszego basiora-wędrowcę, który się nią zaopiekował. Nauczył ją widzieć świat poprzez dotyk, słuch i węch, ona w zamian za to została jego towarzyszką podróży, traktowała go jak ojca. Niestety, jej opiekun zmarł - była to śmierć naturalna, wilk ten bowiem był w bardzo podeszłym wieku. Idalia już wyszkolona w życiu bez oczu kontynuowała swoją podróż samotnie, aż trafiła do tej krainy. Tutaj, dzięki pomocy Innej, odnalazła się w Watasze Nocy. Przeżyła romans z Krikiem - wojownikiem, po rozstaniu z którym po dziś dzień nie potrafi się w pełni pozbierać. By odciąć się od przykrych wspomnień, zmieniła imię z Hekate na Idalię. Niedawno odzyskała wzrok. Czy w sposób naturalny, czy dzięki silnej nadziei, że kiedyś to się stanie? Tego Idalia nie wie.
Charakter: Bardzo delikatna i wrażliwa wilczyca, każdą uwagę na swój temat bierze trochę zbyt głęboko do serca. Łagodna w stosunku do innych, sympatyczna, chętnie służąca pomocą i radą - lubi czuć się potrzebna. Opanowana i zrównoważona, bardzo ceni sobie ciszę i spokój, czasem stroni od dużego towarzystwa. Ostrożna w swoich poczynaniach, nad wyraz solidna, potrafi w pełni się poświęcić, by nikogo nie zawieść.
Ekwipunek: ---
Coś więcej: ---

Atrybut: Zręczność.

Atrita

Chieku! x]