Dom Debry

Samuerian

Samuel lubił wszystkie dziewczyny, ale te płaczący sprawiały, że stawał się bezradny.
- Ferine... - powiedział spokojnie, a uśmiech zniknął z jego pyska. - Proszę, wszystko, tylko zlituj się nade mną i nie płacz. - jego głos był opanowany, choć dociekliwy słuchacz mógł dosłyszeć się delikatnej nutki paniki.

Debra

Ferine uśmiechneła się lekko do Samuela.
-Nie, nie płacze Samuelu. Nie licz na to, że weźmiesz mnie na swoje słodkie minki drugi raz.-powiedziała uśmiechając się.

Christopher

Jimmy spojrzał ze zdziwieniem na Ferine, ona chyba go w ogóle nie zauważyła.
Z tego co usłyszał.. Ferine była chyba kiedyś zakochana w Samuelu. Przynajmniej tak mu się wydawało.
- Kolejna bezbronna wilczyca. - pomyślał. Nie lubił takich wilków którzy myśleli tylko o tym by mieć partnera i potomstwo. Gdy ma się dzieci z kimś kogo się nawet nie zna.. to dla niego było chore. Nie mógł przestać śmiać się z wilczyc którym Samuel zawrócił w głowie. Spojrzał na Samuela i uśmiechnął się łobuzersko. Ach te wilki...

Ines

Na szczęście An taka nie była. Szalała za Samuelem gdy była mała i naiwna, ale nie teraz. Spojrzała na Jimmy'ego i się uśmiechnęła.
-Jimmy, co słychać u Szandii?
Zapytała z uśmiechem widniejącym na jej pyszczku. On praktycznie wcale nie schodził z jej zacnej mordki, co się dziwić? Problemów nie miewała.

Debra

Ferine, gdy patrzyła na Anabell i Samuela, zrozumiała, że coś się zmieniło między nimi.
-Niech zgadnę. Jesteście parą?-powiedziała, zaciskając zęby. Głupio jej było, że An, która tyle mówiła jej o Samuelu, sama z nim może być. Miała ochote nakrzyczeć na nią, za to, że ją okłamywała. Możliwe, że tak mówiła, dlatego, by biedna Ferine wyszła przy nim na głupią i by był z kochaną An co?

Ines

Wcale nie dlatego, a ona mówiła tylko prawdę Ferine. Nie chciała jej urazić ani nic takiego. Od razu pokiwała głową z zaprzeczeniem.
-Wcale, że nie! Nie jesteśmy parą.
Zaprzeczyła i machnęła ogonem, ona i Sam? Na to by nie wpadła, chociaż była inteligentna, a chwila.. a może jednak wpadła? Wpadła, gdy była małą wilczycą.

Samuerian

Samuel dobrze pamiętał to, o co poprosiła go Anabell. Jednak nie zaprzeczył. Po prostu nie potwierdził. Uśmiechnął się jedynie głupkowato i rozejrzał po pomieszczeniu. Niewiele się tu zmieniło od jego ostatniej wizyty, wnętrze domu Ferine nadal mu się podobało.

Debra

-An, An, An... Nigdy nie pomyślałabym, żeby zostać Szpiegiem, gdybym teraz dała się okłamać. Powiesz prawde?-zapytała chwytając pobliską poduszkę i rozdzierając ją na pół.

Samuerian

Samuel spojrzał, jak Ferine przerywa poduszkę. Musiała mieć sporo krzepy, żeby tak łatwo podrzeć przedmiot. Ale w sumie - po co niszczyć sobie taką rzecz jak poduszka? Przecież jest ona dość przydatna w życiu codziennym. Jeszcze rozumiem - cudzą, w napadzie złości, ale swoją własną? I o co wilczyca mogła się złościć? O to, że byli parą? Nie wierzył, że jeszcze jej nie przeszło... A może?

Debra

Ferine zwróciła głowę w stronę Samuela.
-Może ty mi powiesz co?-zapytała. W tym momencie spod kanapy wypełzł ogromny wąż, po czym wszedł i oplótł szyję Ferine jak piękny, zielony szal.
-O może Samuel chce cię poznać, Tamani?-zapytała uśmiechając się złośliwie.

Samuerian

Samuel uśmiechnął się dziwnie. Wąż nie był dlań żadnym problemem, jednak zdziwiło go zachowanie Ferine.
- Co powiedzieć? - spytał podnosząc prawą brew. - Tamani. Piękne, doprawdy imię, moja droga. - powiedział przyglądając się zwierzęciu.

Debra

Ferine skrzywiła się ze złości.
-Nie o to mi chodzi.-wycedziła przez zęby.-Powiedz: czy to prawda, że jesteście z Anabell?-powiedziała patrząc na An. Okłamywała ją od samego początku.

Ines

-Ja z Samuelem..? No cóż Ferine, wiele się zmieniło... od czasu gdy byłam obrażona na Samuela, jak go unikałam.- powiedziała i spojrzała na Samuela. Praca Szpiega polega głównie na kłamstwie. A An, nie okłamywała wilczycy na okrągło. Mówiła prawdę. Sama nie wiedziała czy ich związek się długo utrzyma, przy postawie wilka? No cóż..

Debra

-Po każdym sie spodziewałam kłamst ale po tobie Anabell?!-powiedziała Ferine.
-Od początku wiedziałam, że przyjaciele... To zły pomysł. Ale poznałam ciebie. A teraz się na tobie zawiodłam. Już nic mi nie zostało. Brak przyjaciół, partnera, zamknięcie mojej jedynej radości-sklepu. Moje życie jest już niczym. A teraz zostańcie tutaj sami i napawajcie się tą chwilą.-powiedziała zimnym głosem.-Ale bezemnie.-dodała i wyszła.

zt.

Samuerian

- Chyba trzeba jej było powiedzieć. - rzekł spokojnie Samuel patrząc na Anabell. To ich wina, nie powinni kłamać. Wilk wstał i przeciągnął się. - Idziesz? - spytał. Nie miał zamiaru gonić za Ferine, już wystarczająco dużo się za nią nalatał. I co? Na nic. Samuel powolnym krokiem skierował się do wyjścia, a chwilę później już nie było po nim śladu.

zt.

Ines

-Umm... oj tam. Nic jej się nie stanie.- mruknęła. Czy ona musiała o wszystkim mówić? No właśnie. Mówiła gdy miała takie życzenia, nie chciała jej powiedzieć .Ferine powinna to zrozumieć.
-Idę. idę.- rzekła i wybiegła za Samuelem.

z/t

Debra

Ferine powoli weszła do domu. Sowy odleciały już dawno na polowanie, a jej wąż spełzł z jej szyi i zniknął gdzieś w ogrodzie. Ferine położyła się na łożu. Miała już trochę dość tych tłumów. Chciałaby porozmawiać z Ravenem, bez żadnych namolnych szczeniąt.

Hiretsuna Shinigami

Raven pojawił się tutaj ze swym Lemurem na grzbiecie, o dziwo bez szczeniaka. Gdzie był? Odstawił go w bezpieczne miejsce i tyle. Szybko lecz nie spiesząc się podszedł do łoża Ferine i położył się obok niej.
- A więc, o czym chciałaś porozmawiać? - spytał i machnął kilka razy ogonem, od tak z nudów.

Debra

-Wybacz, jeśli ci przeszkodziłam, ale tak dawno cie nie widziałam, a w rozmowie przeszkadzał nam mały szczeniak, kochający Demony. Mogłam mu dać tą fiolkę, wypiłby i po kłopocie.-powiedziała, uśmiechając się i klepiąc miejsce na łożku, bliżej siebie, uśmiechając się lekko.

Hiretsuna Shinigami

Basior posłusznie przysunął sie bliżej swej ukochanej tak, że ich zacne ciała stykały się bokiem. Lemur jak na zawołanie wyczuł że warto odejśc i tak zrobił, udal sie na zewnątrz abywskoczyć na jakieś pobliskie drzewo. Basior zamknął oczy, wyszeptał coś niezrozumiałego po łącinie i czerwona mgła zniknęła.
- Nie, nie przeszkodziłaś... A szczeniak ten mi zanadto nie przeszkadzał. A teraz, jestem do twoich usług... - oznajmil i pocałował swą ukochaną w szyję.