Grota Hari'ego

Siomha Lorcan

Również spojrzała na wilka. ale nie okazała żadnych uczuć. Nie rozpraszała się i całą była pochłonięta polowaniem.
-Może... widziałam kiedyś, ale tylko z daleka, stary bór dębowy, położony niedaleko rozlewiska jakiejś rzeki.- powróciła myślami do tamtej chwili, żeby dokładnie przeanalizować wspomnienie.- Nie wydawał się bardzo ciężkim terenem, a powalone pnie i tym podobne, będą świetną atrakcją dla młodych. Zwierzyna jest tam zróżnicowana, więc jeśli nie będziesz mieć tego w planach, raczej przez przypadek nie spotkacie nic strasznego.- dokończyła z lekkim uśmiechem.
Również się podniosła, obserwując zachowanie wilka. Była ciekawa, czy ten pomysł przypadnie mu do gustu.

//temat ten jednak trzeba będzie założyć w lesie//

Hari

Zastrzygł uszyma, wpatrując się w waderę z namysłem i rozważając przytoczone przez nią miejsce. Wreszcie, po krótkim milczeniu, skinął z aprobatą głową.
- Tak, sądzę, iż bór dębowy będzie dobrym miejscem dla młodych - przyznał jej rację z uśmiechem. - Skoro to już mamy postanowione, możemy zająć się terenem dla starszych. Sądzę, iż musi to być wyzwanie, coś, co zmusi ich do aktywniejszego wysiłku i podniesie nieco adrenalinę - powiedział powoli, z rozwagą, przemyślawszy każde słowo.

Siomha Lorcan

Zmrużyła ślepia. Wilk miał rację. Starsi potrzebowali czegoś specjalnego i Siom byłą pewna, że im to zapewni.
- Jeśli pozwolisz, pokaże Ci drogę do dębowego boru. Po drodze przejdziemy do terenu dla starszych... muszę sobie przypomnieć trasę, ale trafię tam. - zapewniła.- Jest takie miejsce... z resztą, dobrze by było, gdybyś sam zobaczył. Możliwe, ze przesadzam z poziomem trudności. To jak? Idziemy?

//Jakby co zrób zt odoje//

Hari

Pokiwał głową w odpowiedzi na propozycję wadery, niezwykle ciekaw, jak owy bór będzie dokładnie wyglądać.
- Prowadź w takim razie, Siomho - zwrócił się do niej z uśmiechem, ruszając ku wyjściu.
Cóż za dziwna sytuacja - która niegdyś byłaby nie do pomyślenia ze względu na jego przeszły charakter. Teraz jednak... teraz, po tych wszystkich trudach, cierniach, osuwającego się spod łap gruntu, miliona różnych słów, śmierci i cierpienia... teraz było zupełnie inaczej.
Wyszli więc oboje, kierując się ku najbliższemu przystankowi w podróży.

z.t. x2

/Prowadź więc x]/

Fari · Wysłany: Sob 11:03, 19 Mar 2011 Temat postu:

Fari stanęła przed grotą. Wyczuła woń wilków i to, że kilka dobrych dni z tond wyszli. Wadera nie miała ochoty patrzeć na jaskinię. Już ją mdliły wszystkie. Wilczyca położyła się pod sosną i zasnęła. Nad świtem wstała i powędrowała dalej.

z.t