Podzienme jaskinie Siomhy i Sethy

Helmi

Położyła się, podwijając pod siebie przednie łapki. Machała delikatnie końcem długiego ogonka. - Nigdzie - odpowiedziała. - Włóczę się po krainie, czasem trochę odpoczywam na jakimś drzewie lub w zaroślach.

Siomha Lorcan

- Nie masz legowiska?- spytała z lekką troską.- Jesteś jeszcze dzieckiem...- szepnęła.- Bez obrazy, ale jednak to dziwne...

Helmi

- Nie mam - odrzekła, patrząc na tańczące płomyki. Przeniosłą wzrok na Siomhę i dodała tonem, jakby chciała się usprawiedliwić. - Ale umiem schować się przed deszczem, na przykład pod Lwią Skałą, a jak jest zimno, to idę nad Gorące Źródło. Tam zawsze jest cieplutko.

Siomha Lorcan

- Pewnie szybko musiałaś zacząć się o siebie troszczyć.- westchnęła. Ona sama nigdy nie miała dzieciństwa jako takiego.- Skąd jesteś?- spytała również przenosząc wzrok na płomienie.

Helmi

- Z Watahy Wiatru, jeśli to masz na myśli - odpowiedziała. - A jeśli chodzi ci o to, gdzie się urodziłam, to nie mam pojęcia. Nie pamiętam.
Na ten temat Siomha sobie z Helmi nie porozmawia. Mała do tej pory nie przypomniała sobie, skąd pojawiła się w krainie.

Siomha Lorcan

- Czasami lepiej nie pamiętać...- mruknęła. Nagle zmieniła temat.- Fajnie, że tu wpadłaś... to znaczy, nie fajnie, że się potłukłaś, ale miło mi Cię poznać.- sprostowała, machając ogonem.

Helmi

- Naprawdę? - spytała i wyszczerzyła małe kiełki w szerokim uśmiechu. Dodała. - Bałam się, że przez to moje dość niespodziewane "wpadnięcie" będę przeszkadzać,

Siomha Lorcan

- Niby jak?- spytała z głośnym śmiechem.- Jesteś bardzo miłą wilczycą, a ja ostatnio troszkę długo siedziałam sama, o ironio, próbując poznać inne wilki z watahy.- powiedziała jednym tchem. Uśmiechnęła się.

Setha

Za nim Setha wbiegła do jaskini, usłyszała głos matki. Uradowała się i przyspieszyła. Lecz nim wpadła do jaskini, gdzie słyszała głos matki, przystanęła i zaczęła nasłuchiwać. Była dziwnie rozkojarzona. A w powietrzu wyczuła zapach innego wilka. Stanęła i już się nie ruszyła. Nie chciała przeszkadzać Siomhie w rozmowie.

Siomha Lorcan

Wyczuła zapach córki.- A'htes, nie czaj się, tylko wejdź. Mamy gościa.- uśmiechnęła się ciepło do Helmi.- To moja córka.- wytłumaczyła.

Setha

Setha nieśmiało wystawiła głowę.
- Na pewno nie przeszkadzam?? - spytała.

Siomha Lorcan

Spojrzała na nią zdziwiona.- Gdybyś przeszkadzała, to bym Ci o tym powiedziała.- powiedziała śmiertelnie poważnym tonem, ale jej oczy błyszczały radością. Dawno nie widziała A'htes. Przeniosła wzrok na Helmi.

Setha

Setha weszła delikatnie podskakując. Cieszyła się, że wreszcie będzie mogła przytulić się do mamy. Usiadła koło niej i łapkę przytknęła do jej łapki.

Siomha Lorcan

Delikatnie otarła się o grzbiet córki.- Witaj w domu. To jest moja znajoma, Helmi.- wytłumaczyła.

Lilia

Wpadła nagle do jaskini i przytuliła się do mamy.
-Cześć mamo!Nie wiedziałam że mam siostrę-powiedziała czując zapach innego wilka który tutaj był.Owinęła się i zasnęła słodko.

Siomha Lorcan

Wolną łapą przygarnęła do siebie małe ciałko. - A'htes, a to jest Twoja nowa siostra- Lilia.- przedstawiła wilczątko.

Setha

Gdy mała wpadła do jaskini Setha podskoczyła przerażona. Cofnęła się. Nie była pewna jak ma zareagować. Gdy Siomha powiedziała, że to małe coś jest jej przyrodnią siostrą jeszcze bardziej się cofnęła zaskoczona. Ona ma być starszą siostrą??!! Przerażona spojrzała na mamę. Jeszcze bardziej się cofnęła.
- Przepraszam... - Szepnęła. - Muszę sobie coś przemyśleć... - I zanim skończyła szeptać skoczyła do biegu. Pędem wypadła z jaskini i pobiegła w las.

Lilia

Spała jakby nie zaskoczona reakcją siostry i obudziła się:
-Cześć mamo! powiedziała nie odstając od mamy niezdziwiła się reakcją soiostry,
Siadnęła koło mamy mimowolnie.

Helmi

Helmi patrzyła na tą sytuację nieco z boku... rodzinne sprawy. Nie dla niej. - To... może... ja już pójdę - powiedziała, podnosząc się. Dodała. - Nie chcę przeszkadzać.

Lilia

Przyszłam i zasnęłam po krótkiej chwili z nudów....Nic ciekawego się nie działo.