Legowisko Hatsune

Hatsune

Jaskinia biało-niebieskiej wilczycy w kotlinach jest mało widoczna. Wejścia nikt nie zna gdyż jest to mała szczelina, przez którą przejdzie tylko bardzo szczupła istota, a do takowych zaliczała się Hatsune. Trudno było urządzić ten zakątek ale wadera dała radę. Większość podłoża pokryta jest sianem dzięki czemu zimno od skał nie ciągnie tak bardzo. Jaskinia jest długa i w dalszych częściach bardziej szeroka. Legowisko, w którym śpi Miku jest bardziej schowane od całej tej jaskini. Na końcu korytarza, ściany pokryte są suchą, wysoką trawą. W jednym miejscu, w kącie gdy się ją odsłoni widać mały pokój, w którym to wilczyca odpoczywa...
________________

Plany Hatsune się nie powiodły. Chciała się dowiedzieć dlaczego Riven tak szybko sobie poszedł, lecz nie nadążała idąc za nim i zgubiła go, w którymś lesie. Przyczyną porażki jej postanowienia była przeklęta chora łapa, wiec Miku postanowiła przejść się w końcu na tereny Watahy Wiatru i ukryć się w swej jaskini. Bardzo dawno widziała wilka z watahy, do której należała. Większość czasu zajmowało jej odnalezienie się w tej krainie. Poznała już kilka miłych osób, doznała szoku po aferze z wilkiem Kolto, więc nastał wreszcie czas na odpoczynek.. Z podkulonym ogonem i na ugiętych łapach wilczyca wkroczyła na teren Kotlin. Miała kiedyś tu rodzinę, która niestety obecnie nie żyje. Na całe szczęście Miku pamiętała jaka jaskinia należała do jej krewnych, więc rozglądając się dookoła znalazła ją i cicho poruszając się weszła do środka. Położyła się u wyjścia patrząc na kotliny i inne legowiska...
Po kilku godzinach odpoczynku obudziła się i wstała czując, ze już noga ją nie boli. Była pełna sił, więc wybiegła z jaskini i pobiegła przed siebie...
______________________________________________

Prosto z Lecznicy Miku tu przybiegła. Szczęśliwie nic ją po drodze nie spotkało. Skacząc po skałach w kotlinie dotarła do swego legowiska. Obeszła jaskinię dookoła, po czym wśliznęła się do środka przez szczelinę. Ściągnęła kamienie z bocznych ścian jamy dzięki czemu do środka dostało się słońce. Wilczyca podreptała do wklęśnięcia w podłoży gdzie zgromadziła się woda. W ręce miała ostry nóż, który kiedyś znalazła w lesie, lecz ze względu na swą naturę nie używała go tylko schowała w legowisku. Przyglądając się w wodzie skracała sierść sztyletem. Już nie miała tak długiej sierści, nawet na ogonie. Sierść lekko spalona została wyczyszczona i Hatsune wyglądała już przynajmniej normalnie. Na całym ciele sierść była jednakowej długości. Rany było trochę widać, gdyż krótka sierść nie zasłaniała ich, lecz wadera była pozytywnie nastawiona. Położyła się w swoim ciepłym legowisku i zasnęła... Spała około dwa dni, gdyż była bardzo zmęczona. Obudziła się i patrzyła na wyjście ze swej groty. Mimo pozytywnego podejścia do życia chciała aby jej zmartwienia były snem. Wciąż leżąc spojrzała niechętnie na swe futro. A jednak. Krótsza sierść i trochę widać było choć gojące się to jednak rany. Istota zamknęła oczy i odwróciła łeb w drugą stronę. Nie wiedziała co ma robić. Wstała i przeszła się po swej jaskini. Ostatnie zdarzenia sprawiły, że jej zachowanie wróciło do początku. Gdy już stała się wesoła i szczęśliwa pojawiły się osoby rujnujące jej życie. Nieśmiałość, smutek.. i strach przed innymi wilkami zapanowały nad jej sercem. Bała się cokolwiek zrobić, bała się wyjść aby nie spotkać obcego, nieprzyjaznego wilka, bała się świata, lecz.. mimo lęków i strachu, z opuszczoną głową i ogonem wyszła z groty rozglądając się a następnie ruszyła wolno przed siebie...
__________________________

Nareszcie w domu. Radość? Ogromna! Na dworze raz pada, raz świeci słońce. Pogoda jakiej wilczyca nie lubi. Mimo to wróciła zadowolona do legowiska, gdyż miała torbę pełną ziół i.. udało się jej polowanie na zająca. Nie było to trudne, gdyż utknął pomiędzy wystającymi korzeniami potężnego drzewa i nie miał szans na ucieczkę. Po wejściu do jaskini zapaliła kilka świec w pomieszczeniu, po czym odłożyła torbę do szafki z roślinami chcąc zabrać się za jedzenie. Położyła się w legowisku odrywając kawałki mięsa od zdobyczy i zasnęła.. Po zjedzeniu małej przekąski była dość najedzona aby wyjść z groty. Krótka drzemka także poprawiła humor Miku. Wstała rozprostowując kości i wyszła żwawym krokiem z jaskini..