Podzienme jaskinie Siomhy i Sethy

Siomha Lorcan

Jest to duża, podziemna sieć jaskiń. Można się tam dostać przez ukrytą między krzakami dziurę w ziemi. Najpierw trzeba zejść po długich schodach, głęboko w dół. Zaraz będzie widać pochodnie, płonące zielono- złotymi płomieniami. W ich świetle ściany jaskiń stają się żywe od tańczących cieni... Teraz widać małą skarpę. W dole rozciąga się wielka komnata jaskini, na środku której płonie złote ognisko. Jeśli ktoś zechce tam wejść, wystarczy, że wyskoczy ze skarpy, a powietrzna winda sprowadzi go na dół. Z ogromnej jaskini odchodzą liczne korytarzyki od mniejszych komnat... na pewno gdzieś mnie tam znajdziecie...

Zapraszam tu serdecznie wszystkich. Bardzo lubię mieć towarzystwo :)

Mika Cullen

Podeszła do niewielkiej jamy w ziemi.Wyczuła przy niej woń innego wilka.Po chwili zastanowienia z uśmiechem doznała olśnienia.Ten zapach należał nie do kogo innego jak do jej przyjaciółki Siomhy.Zaskowyczała i usiadła czekając na odzew.

Siomha Lorcan

Usłyszawszy znajomy głos, odpowiedziała długim wyciem - Wejdź dalej! Tylko uważaj na stopnie, bo oblodzone są.- po tych słowach zaczęła lawirować miedzy jaskiniami do wyjścia, by przywitać gościa.

Mika Cullen

Gdy tylko usłyszała zaproszenie,poczęła ostrożnie zgodnie z radą przyjaciółki schodzić po schodach.Spotkała Siomhe na samym początku pochodni.
-Witaj Siomha.Dawno się nie widziałyśmy.-Wypowiedziała te słowa z uśmiechem i delikatnym poszczekiwaniem na znak zadowolenia.

Siomha Lorcan

- Tak, tak...- wysapała ze zmęczenia.- A teraz mnie złap!- krzyknęła, trąciła przyjaciółkę pyskiem w policzek i z powrotem ruszyła biegiem przez korytarze.

Mika Cullen

Lekko oszołomiona zachowaniem przyjaciółki Mika z lekkim opóźnienie załapała o co jej chodzi.Puściła się biegiem za Siomhą.W kilku susach prawie dogoniła wilczycę.Delikatnie złapała ją za koniec ogona i zawołała:
-Chyba już zapomniałaś jaka jestem szybka.Lepiej się postaraj,bo jak nie to zaraz Cię złape.-Szczekając Mika zaczęła doganiać Siomhe.

Siomha Lorcan

-Zobaczymy!- zawołała wilczyca i z rozpędem wpadła w poślizg.- Teraz mnie nie dogonisz!- i zniknęła za zakrętem.

Mika Cullen

Mika zrobiła jeszcze kilka susłów rozpędzając się tym jeszcze bardziej.Potem klapła na brzuch tuż przy Siomhie podniosła się na łapy i skoczyła na nią z okrzykiem
-Mam Cię!

Siomha Lorcan

Jadąc na brzuch po lodzie, poczuła nagły ciężar na plecach. - A co to, darmowy podwóz, czy jak?- spytała ze śmiechem. razem dojechały do krańca skarpy i wpadły w powietrzny wir. Potem strąciła ze śmiechem przyjaciółkę i podbiegła do ogniska.

Mika Cullen

Ze śmiechem na pysku podeszła do przyjaciółki.
-Jak tam żyjesz moja droga?Widzę,że ładną jamkę sobie zrobiłaś.Jakim cudem samej Ci się to udało?Czy może nie wiem o czymś?

Siomha Lorcan

- Nie... sama to cudo sobie wykopałam, ale przez długi czas mieszkałam pod krzakami.
Zamarzające łapy zmotywowały mnie do pracy.- Odparła i usiadła blisko ognia, co by łapy sobie ogrzać.- Jesteś może głodna?

Mika Cullen

-Raczej nie chyba,że masz coś dobrego.-Przysiadła koło przyjaciółki i wyciągnęła pysk w stronę ognia.

Siomha Lorcan

- Nie mam, ale możemy się rozejrzeć za czymś w okolicy. Znasz może jakieś dobre miejsce do polowań?- wilczycy aż same łapy tańczyły z radości na myśl o polowaniu. Swoją drogą odczuła również głód, bo jadła dawno temu.

Mika Cullen

Zauważyła reakcję przyjaciółki.
-Możemy iść.Na przykład do lasu.Co ty na to?

Siomha Lorcan

-Możemy, możemy- zaszczekała z radością i potruchtała w stronę wyjścia, ale nie tego, którym przyszła Mika.- Chodź za mną!- zawołała.- Tylko się nie zgub. Mam tutaj skrót, którym wyjdziemy blisko lasu.- na to wszystko jej żołądek głośno zaburczał.

Mika Cullen

Mika poszła z radą koleżanki.Ruszyła za nią truchtem starając się nie zgubić.
-Poczekaj na mnie.-Zawołała.Po kilku chwilach ujrzała pojawiające się w oddali światło.-Daleko jeszcze?-Zaszczekała Mika.

Siomha Lorcan

A no nie. Już jesteśmy na miejscu- wilczyca usiadła, czekając na Mikę.- To teraz do lasu?

Mika Cullen

-Do lasu.-Mika zaczęła biec w kierunku ściany drzew.-Choć poszukamy czegoś dobrego!-krzyknęła w tył do koleżanki

Setha

Biegając po lesie natrafiła na świeże ślady dwóch wilków. Widać było, że biegły. Pewnie pobiegły na polowanie, pomyślała Setha. Ciekawa była czy gdzieś tutaj nie ma jakiejś jaskini. W końcu wilczyca Siomha ją zaprosiła i chciała ją odwiedzić. Kierując się śladami, Setha podążyła w przeciwnym kierunku niż te dwa wilki. Po wyjściu z lasu natrafiła na wyjście z jaskini. Wyczuła, że jest już zamieszkane. Gdy jeszcze raz obwąchała teren wokół wejścia zorientowała się, że jaskinia należy do Siomhy. Ucieszyła się. Usiadła, ale po chwili znów wstała i zaczęła spacerować w tę i w tamtą stronę. Setha była niecierpliwą wilczycą. Ale wiedziała, że jeżeli chce tam wejść musi zaczekać na właścicielkę.

Siomha Lorcan

Wilczyca tak się rozpędziła, że nie zauważyła spacerującej wilczycy. Wpadła na nią.- Oj, przepraszam...- zaskomlała cicho.- Witaj Setho.- Siomha zaraz zaczęła rozglądać się za Miką...