Tunel do nieba, miejsce Karenajki

Karenaj

Dziękuję.-Odpowiedziała lekko się czerwieniąc.-Mniej wieje niż u Cibie, kochaniutki.-Powiedziała mrugając do wilka.

Star

- I chyba tylko tego mi tutaj brakuję- zamyślił się. Po dłuższej chwili spojrzał na Karenaj i uśmiechnął sie na powrót.
Podszedł do niej i lekko wtulił się w jej bok.

Karenaj

Przytuliła głowe do jego pyska. -Lubie wiatr, jednak nie tak ostry. Trudno stac w jednym miejscu.-Powiedziała wciąż tuląc jego pysk.

Star

- Przyzwyczaisz się, Kochana. Kwestia siły i umiejętności oddychania w takim wietrze... bo zefirek to to nie jest- mrugnął do niej okiem.
Znów zaczął się rozglądać.

Karenaj

Może i masz rację.-Powiedziala i uśmiechnęła się. -Chodź, pokażę Ci mój Tunel no Nieba.-Powiedziała i skierowała się do otworu w dachu.

Star

Posłusznie ruszył za nią. Obudziła się w nim ciekawość.

Karenaj

Wadera zwinnie wyskoczyła przez dziórę w sklepieniu na dach. Lekki wiatr, który się zerwał, owiał ją chłodnym podmuchem nocy.

//A 15 słów gdzie wcięło, kochaniutka?;]//

Star

// Nie jest wymagane, żeby rozwinąć teraz akcję ;) //

Star spojrzał na jej zwinne ruchy, lubił to u niej... Uśmiechnął się szerzej, cieszył się, że są razem. Szybko za nią podążył, również wyskoczył przez dziurę.
Stał na dachu, także jego sierść była targana przez wiatr. Wziął głęboki wdech. Czy teraz mógł powiedzieć, że jest szczęśliwy?

Karenaj

Wadera usiadła i wpatrywała się w gwiazdy. Przytuliła się do Stara. -Gwiazdy są dziś piękne, prawda?-Stwierdziłą wilczyca i zapytała zarazem.

Star

Spojrzał na nie. Nie lubił w nie patrzeć, tak jak lubiał to kiedyś. Zamiast tego spojrzał na wybrankę i stwierdził:
- Piękne są dopiero wówczas, gdy odbijają się w Twych oczach, Karenaj...

Karenaj

Wilczyca zarużowiła się leciutko. -Dziękuję.-Szepnęła. Przytuliła się do niego. -Tak się zastanawiam. -Powiedziała i zrobiła przerwę.- Myślałeś może o dzieciach?-Dokończyła.

Star

Spojrzał na nią czule.
- A jesteś na to gotowa?
Był ostoją spokoju, łagodności i delikatności wobec swojej wilczycy. Jego mała królewna.

Karenaj

-Myślę, że tak.-Szepnęła.-Kocham Cię, na prawdę. -przytuliła się do niego.-A ty.? Chciałbyś miec szczeniaczki?

Star

Zamyślił się na chwilę.
- Jeśli tylko czujesz się na to gotowa i wiesz, że nie będziesz chciała mnie opuścić. Że nasze dzieci będą miały szansę na rozwój przy obojgu rodziców... Wtedy tak, chcę Karenaj.

Karenaj

-Nigdy Cię nie zostawię.-Szepnęła cicho wadera. Przytuliła sie do Stara. Ciepło, które od niego biło było przyjemne.

Star

Nie Ty jedna tak myślałaś... - pomyślał z goryczą.
Pięknie tu masz, Kochana.
Powoli wstał, okręcił się wokół niej, całym ciałem tuląc się. Zatrzymał się przy pysku i lekko ją liznął w policzek.

Karenaj

Odwzajemniła Gest. Kochała wilka. Przytuliła się do niego. -Chodź, pokażę Ci reszte.-Powiedziała powoli wstając.

Star

Pozwolił jej iść przodem, aloe nie zostawał w tyle, szedł krok w tył, ale obok niej.
Jego nos delektował się jej zapachem, wtulał go w jej kark.

Karenaj

Wadera poczuła przyjemny dreszczyk podniecenia czujac nos wilka na karku. Po chwili zeskoczyła zwinnym ruchem na podłoże skalnej groty i skierowała się do drugiej, praktycznie nie widocznej jamy.

Star

Ocierał się o jej bok, jej szyję... Zaczynał prowokować. Rozejrzał się moment po ciemnym pomieszczeniu.
- Cisza, ciemność... To tutaj się przede mną skrywałaś? - zażartował.