Świat zmarłych

Zorza

Uśmiechnęłam się kpiąco patrząc za Larsenem i szepnęłam- Ciekawe, jak długo uda Ci się jeszcze uciekać. Siedziałam sztywno, niczym pies przed Hadesem.

Endless Night

Spojrzałam na Zorze...

Mediv · Gość

Ech nieumiem się tu skupić... Za dużo kur z kurnika tu lata...

Leo

Med, nie badz smieszny, jakie ty tu kury widzisz- parsknalem smiechem

Spirit

- Tutaj... Są tylko wilcze dusze, Mediv. - powiedział, zeskakując z jednego z drzew.

Krasus · Gość

ALe gdy widzisz jedną dusze to odazu widzisz wszystko co zabiłeś...- Powiedziałem tlumacząc wilkowi za Mediva...

Ianles

Przyszlam, rozglądając się uważnie po otoczeniu. Delikatnie stawiałam kroki po miękkiej trawie, wszystko było jak we śnie.

Spirit

Spojrzał na Krasus'a wzrokiem takim, jakby sobie coś przypominał. Westchnął cicho, po czym przeniósł wzrok na śnieżnobiałą wilczycę. - Witaj w moich skromych progach... - szepnął. Dopiero teraz dostrzegł czarne, martwe skrzydła. - Ty... Też? - spytał, patrząc jej prosto w oczy.

Ianles

Dopiero teraz zauważyłam sylwetkę Spirita.
-Dziękuję za przywitanie - powiedziałam, rzucając mu krótkie spojrzenie. Po chwili przeniosłam wzrok na otoczenie, chłonąc każdy szczegół tego innego świata. - Masz na myśli moje skrzydła? Tak, są całkowicie bezużyteczne.. - odpowiedziałam, przyglądając mu się uważnie. To dziwne, nigdy nie sądzilam że spotkam kogoś z tym samym problemem co ja.. Nawet ducha..

Krasus · Gość

On nie jest duchem- powiedziałem stukając go po boku ołówkiem...

Ianles

-Hm... - zamyśliłam się - Myślałam że wszyscy z tej krainy są duchami.. - odpowiedziałam trochę zaskoczona, i jednoczesnie lekko zażenowana.

Spirit

- Można powiedzieć... Że jestem kimś po środku. Jestem tak jakby... Trochę duchem, trochę wilkiem... - szepnął, spuszczając wzrok. Zerknął ukradkiem na swoje zniszczone skrzydła, po czym utkwił spojrzenie na Ianles.

Krasus · Gość

I tu się różnicie!!- powiedziałem upierdliwie...

Ianles

-Ale chyba nikt z nas nie powiedział że jesteśmy tacy sami - powiedziałam z nutą kpiny, zwracając się do Krasusa - To jasne, że każdy wilk jest inny..

-Więc umarłeś...? - spytałam, zaciekawiona, lecz po chwili zdałam sobie sprawę, że to bardzo dziecinne pytanie, które w nieodpowiednim momencie wyrwało mi sięz ust - Przepraszam, nie powinnam pytać..

Spirit

- Tak. Umarłem... Ale później... Znów powróciłem. I wierz mi. W prawdziwym królestwie zmarłych nie jest tak różowo... Chcę zacząć normalne życie. Mam nadzieję, że to mi się uda... Chcę zacząć poszukiwania takiego miejsca, gdzie wszyscy są szczęśliwi. Wierzę, że gdzieś takie miejsce jest... Gdzieś daleko. - szepnął, pokazując nocne niebo. Nadal przyglądał się Ianles.

Ianles

Otworzyłam szeroko oczy, nie mogąc powstrzymać fali zdumienia.
Po chwili jednak zaczerpnęłam tchu i pozbierałam myśli.
-Kiedyś - powiedziałam, wspominając tamten dzień - Spotkałam pewnego wilka.. Był stary i zgorzkniały, lecz miał pewną tajemnicę, która utrzymywała go przy życiu; i mi ją właśnie przekazał. Opowiedział mi historię o miejscu, gdzie wszystkie wilki są szczęśliwe, a nazywało się ono Rajem.. Od tej chwili nie mogę przestać myśleć o tym miejscu, wciąż go poszukuję.. Czy to nie dziwne? Ty wspomniałeś o czymś podobnym - dodałam, już mniej pewnie.

Spirit

Wziął głęboki wdech. Spojrzał na Ianles z zaskoczeniem...
- Czy to możliwe? - spytał, jego wyraz twarzy (czyt. pyska) był zamyślony.
- Ja... Ja nie wiem co o tym myśleć. - szepnął po chwili, spuszczając wzrok. Przeszedł kilka kroków w stronę wilczycy, mierząc ją przenikliwym spojrzeniem.

Ianles

-Ja też sama nie wiem co o tym myśleć - odparłam trochę szorstko - Może to tylko zwykła bujda, dziecinna bajeczka, która jest tak samo trwała jak wiosenny śnieg? Bo wciąż czekam, szukam, a Raju nie ma.. -szepnęłam - Ale teraz, gdy spotkałam ciebie, nadzieja znów odżyła - bo jest jeszcze ktoś, kto szuka takie miejsca.. To naprawdę niezwykle..

Spirit · Wysłany: Sob 11:57, 01 Mar 2008 Temat postu:

- Raj na pewno gdzieś jest, lecz jeszcze nie odkryty przez nikogo... I zostanie nie odkryty przez jeszcze dosyć długi czas... - rzekł, unosząc wzrok ku niebu. Westchnął cicho.

Inna · Wysłany: Sob 18:27, 01 Mar 2008 Temat postu:

Odeszłam stąd, machając na pożegnanie Zorzy ogonem i szeptając
- Dzięki, że mnie przeprowadziłaś, pozdrów Lea