Flammis Invicta [IV zebranie Ognia]

Samuerian

Tylko wilki Ognia znają tajemne wejście do wygasłego wulkanu, dlatego to miejsce jest od lat używane do obrad tejże Watahy. Wszystko wyschnięte na wiór, brak tu roślin i życia. Jedynie smętne skały stoją tu od wieków na tej polanie we wnętrzu niegdyś niebezpiecznego wulkanu. Tutaj właśnie odbędzie się czwarte posiedzenie wilków Watahy Ognia.

Samuel stawiał powoli kroki na wyschniętej ziemi. Czy się denerwował? Zapewne tak. Niemniej obradę prędzej czy później trzeba było przeprowadzić. Każdego trzeba było poinformować, zapoznać z aktualnymi władzami, dokonać kilku wyborów... Wilk stanął na najwyższym głazie, aby nikt nie miał wątpliwości, że to do niego może zwracać się w każdej sytuacji. I do Wheat. Miał nadzieję, że ona również wkrótce przybędzie. Obrada rozpocznie się 21 sierpnia. Ma jeszcze mnóstwo czasu.

Yenn

Yenn nie chciała się spóźnić na naradę, ale wiedziała że jest dopiero 21.
Usiadła na najniższym kamieniu. By zobaczyć Alfę musiała wysoko unosić łeb.
Takie życie.. Inni są słabsi, a inni potężniejsi.
Ale Yenn to nie obchodzi, bo jej zdaniem życie się liczy. Mogła by zostać nawet najbardziej słabym wilkiem w krainie. Jej by to nie przeszkadzało.
Uśmiechnęła się miło i ukłoniła delikatnie do Alfy.
Witam-powiedziała swym pięknym głosem.

Samuerian

Widząc, iż już ktoś zjawił się przed czasem Samuel skinął głową Yenn i posłał jej sympatyczny uśmiech. Miał nadzieję, że zjawi się więcej osób. W każdym razie obrada jeszcze się nie zaczęła, nie do każdego zapewne dotarła jeszcze wieść, iż się zbliża. Tak. Przyjdą. Na pewno. Wilk odetchnął głęboko.

Yenn

Yenn rozglądnęła się dookoła.
Ciekawie kiedy przyjdzie Wheat, samica Alfa-pomyślała i popatrzyła w głąb piękna tego miejsca. Było tu cudownie.. Aż za bardzo cudownie. Yenn również się bała, to jej pierwsza obrada w życiu...

Viy Curay

Bardzo szybkim krokiem, przybył tu i Viy. Pamiętaj, bądź miły. Tego się będzie musiał stosować, przynajmniej na jakiś czas. Cóż...
- Witaj, alfo. - ozwał się, niskim, chrypliwym głosem. Potem od niechcenia, skinął głową, zasiadając na jednym z kamieni. To dziwne... jeszcze nie dawno, olał by zebranie, a userka musiałaby go przyprowadzić siłą. Wataha ognia... przyzwyczaił się, że tu jest jego dom. Ugh, to tak dziwnie mówić tym kontem. Nevermind.

Wheat

Wheat leniwym truchtem wkroczyła do sali w wulkanie i ziewnęła już w wejściu.
-Czołem.-mlasnęła w stronę Samuela i przycupnęła obok niego.
-Witajcie. Widzę, że nie jestem pierwsza. No jak tak można...-westchnęła, patrząc na resztę oczami pełnymi ekscytacji.

Samuerian

Wilk uśmiechnął się do Wheat. Dobra, przynajmniej nie jest sam. Skinął głową w stronę Viy'a.
- Witam, witam... - powiedział spokojnie i odetchnął głęboko. Trema? Może jakaś lekka, ale zdarzały mu się niegdyś podobne sytuacje. Z tego też wyjdzie.

Elena

Dowódczyni wojowników biegła szybko by znaleźć się jak najprędzej na zebraniu. Gdy zbliżyła się do owego miejsca zwolniła do lekkiego truchtu i tym sposobem, dotarłszy do zebranych zasiadła przy alfach i ukłoniła się przed nimi. Reszcie skinęła łbem na powitanie a swym uczniom puściła oko oraz ciepły uśmiech.

Kaji Meyit

Kajeczulczunieniuczeczka przybiegła pędem w to miejsce, nie chcąc - znowu - spóźnić się na obradę swojego stada. Z szerokim wyszczerzem przybyła więc szybko - przed czasem nawet! - ażeby ponownie niczego nie przegapić. Lecz nadmierny ów pośpiech sprawił dodatkowo, iż potykała się co chwilę o własne łapy. Wreszcie doszło do tego, iż biedna Magiczna zahaczyła o wystający kamień i ostatni kawałek drogi pokonała poprzez przeturlanie się po wyschniętej ziemi. Zatrzymała się dopiero przed Samuelem na plecach, z puszystym ogonem na nosie i dziwnie powykręcanymi kończynami.
Zaśmiała się głośno, nie kłopocząc się ze zmianą pozycji.
- Dziń dybry!

Yenn

Yenn uśmiechnęła się miło i również się do niej uśmiechnęła.
Popatrzyła głęboko przed siebie.
Viy? Jak miło-pomyślała śmiejąc się przy tym w myślach.
Wadera widziała że nie ma ochoty zachowywać się tak jak teraz. No, ale cóż na to poradzić?

Elena

- Dzień dobry Kaji. - zachichotała cichutko ale bardzo serdecznie Elena. Po tym spojrzała badawczo na Viya. Widać demon uspokoił się i wilk panował nad nim. Dobrze widzieć go w normalnym stanie... no... powiedzmy, że w normalnym. Najważniejsze, że wszystko było w normie. Widać Samuela dorwała trema, jednak El chcąc dodać mu otuchy uśmiechnęła się do niego ciepło, tak jak miała to w zwyczaju.

Yenn

Yenn rozglądnęła się.
Noo... Nie długo, i narada się zacznie-pomyślała i uśmiechnęła się.
Yenn maszyna do zabijania dawniej, a teraz? Teraz zwykła, niczym inne wilki. Dlaczego? No bp co jej z tego. Zabija tylko po to by zdobyć... Krew, świeżą krew. Ale nigdy nie skrzywdzi wilka.. Nigdy!

Niko

Nucąc jakąś pioseneczkę, na obradzie zjawił się on. Niko, Serb czy kto tam... On sam nie był pewien. Czapkę wyrzucił gdzieś daleko. Nie potrzebował jej, a przynajmniej uznawszy, że ma w życiu cel i nie musi się w niej chować, ot tak ją zostawił. Wilczek podreptał ku alfom i zajął miejsce nieopodal. Mwah, będzie słyszał najwięcej. Lśniące, miodowo-zielonkawe oczy, lustrowały teren, raz po raz rzucając jakiemuś osobnikowi ciekawskie spojrzenie. Uwagę jego przykuł wilk w kolorze cytryny. Podszedł doń i przejechał łapką po jego żółtym futerku.
- Dzień dobry, dlaczego jest pan taki niezadowolony? Coś się stało?
Spytał z uroczym, szczenięcym uśmiechem. Oczywiście wiadomo kogo obrał, jako swojego 'rozmówcę' Viy stał się ofiarą Nikooo...

Wheat

Wheat wyprostowała się nieco, zdając sobie sprawę, że jeszcze trochę i dotknie nosem ziemi. Spojrzała ze znudzeniem na coraz to nowe wilki, ale za tą niechętną maską kryło się podniecenie i może nawet przestrach. Jej pierwsze zebranie... Teraz dopiero poczuła się jak Alfa. Jak Alfa. Alfa. Alfa... Słowa tłukły się jej po głowie, a Wheat 'tykała' głową to w jedną, to w drugą stronę, jak gdyby miała tik nerwowy.

Yenn

Yenn przechyliła łeb na bok i popatrzyła na Alfę z ukosa.
Rozumiała to że miała termę. Uniosła łeb do góry i popatrzyła jak zahipnotyzowana.
Uśmiech zniknął z jej pyska, pozostała tylko grobowa mina. Uśmiechnęła się dopiero wtedy gdy jej oczy zrobiły się całkiem białe a źrenice ledwo widoczne. Potrząsnęła łbem i położyła łapę na głowie.

Wheat

Wheat kaszlnęła i kiwnęła głową nie wiadomo do kogo. Od pewnego czasu czuła się coraz gorzej. Coś wypalało ją od środka. Jak w Pile 5. Podrapała się w miarę dyskretnie za uchem i spojrzała ze zdziwieniem na wilczycę, która najwyraźniej traciła nie tyle głowę, co oczy. To nie tylko Wheat tak umie? Szkoda. Szynka westchnęła i zaczęła rozmyślać nad kątem pochylenia krateru wulkanu.

Yenn

Zastrzygła uchem i owinęła przednie łapy swym dziwnym ogonem.
Potrząsnęła łbem, a jej ślepia stały się takie jak za dawnych lat. Czerwone i lśniące.
Delikatnie przejechała swym ogonem po nosie.
Lubiła to, choć kto inny jak by jej tak zrobił. Zapewne by oberwał i to bardzo mocno.
Ale oczywiście, nie wszyscy..

Gress

Gress wszedł do wulkanu. Było gorąco, ale jeszcze bardziej przerażało go to, że się spóźnił. Przynajmniej tak myślał. W podskokach szedł przed siebie, bolały go piekielnie łapy. Chyba za dużo biegał. Stanął i spojrzał na Samuela. Alfa? Cóż, na pewno.
- Witaj, Alfo. - powiedział i się ukłonił. Usiadł na piachu, wpatrując się w górę.

Yenn

Yenn zastrzygła kilkakrotnie uchem po czym spojrzała na nowo przybyłego wilka.
Uśmiechnęła się delikatnie i popatrzyła w ziemię. Miała ochotę na coś strasznego.
Miała to być jej obława... Ale nie na zwierzęta.
No cóż... Innym razem-pomyślała i uśmiechnęła się.

Wasp

Wasp również przybył na zebranie. Wkroczył do wnętrza wulkanu w zwyczajny dla niego, niespieszny sposób. Krótko omiótł spojrzeniem wyschnięte, pozbawione życia otoczenie i przystanął obok białego wilka, którego osobiście nie znał. Tak samo jak reszty zgromadzonych, z Alfami na czele. Skrzydlaty stłumił w sobie głębokie westchnięcie. Nie znał członków własnej watahy, wspaniale. Lekko, lecz dostrzegalnie skinął głową na powitanie. Nie umknęło jego uwadze, że Samuel jest stremowany, nie przyszedł mu jednak do głowy żaden niewerbalny sposób na dodanie mu otuchy.