Orbis Lux [ V zebranie Ognia ]

Scarlett

Scarlett czuła się w tej chwili niepotrzebna. Skoro Alfy o wszystkim decydowały, to co ona miała w tej sprawie do powiedzenia? Czekała na sprawę, w której także ona będzie mogła pomóc.

Morte

Morte uśmiechnęła się delikatnie.
Ja również chciałabym objąć owe stanowisko. Lecz już mnie wyprzedzono-powiedziała spokojnie, a mały uśmiech pojawił się na jej pysku. Jeśli chodzi o takie sprawy, Morte nie ma być o co zła. Przecież ona wypowiedziała się później.

Samuerian

- W porządku - odpowiedział Samuel. - W takim razie Vanja zostaje nowym wartownikiem. Ty zaś, Morte będziesz w pogotowiu w razie, gdyby coś się stało. Ewentualnie możecie się wymieniać - rzekł spokojnie. - Kolejna sprawa to puste stanowiska. Brakuje nam aktualnie Łowców, Tropicieli, Szamanów oraz Nauczyciela. Czy ktoś w przyszłości ma zamiar zdawać na którąś z tych rang? - spytał.

Elena

Wilczyca patrzyła po zebranych. Niestety nie było tylu osób, by mogły objąć nawet tymczasowo dane stanowiska.
- Samuelu, myślę, że tymczasowo mogę pełnić obowiązki łowcy i nauczyciela. Przynajmniej do czasu, aż nie znajdziemy wilków na te stanowiska. - zaoferowała się. Ona od zawsze robiła o wiele więcej niż do niej należało. Kto znał ją choć trochę to już zdążył się o tym przekonać.

Samuerian

- Nie, Eleno. Wolałbym, żebyś wykonywała swoją pracę dobrze, zamiast rozdwajać się i roztrajać - nie sugerował, oczywiście, że wilczyca robi coś źle. Po prostu nie chciał, żeby pewnego dnia nadwyrężyła się czy coś w tym guście. - Jak na razie mamy zarówno małe zapotrzebowanie na jedzenie, jak i dość... samodzielne szczenięta. Poza tym w naszej watasze są wilki dorosłe, jak i młode, które będą mogły zająć te stanowiska - rzekł.

Kaji Meyit

A Kajeczulkusieniuczka, swoim zwyczajem, siedziała sobie i bacznie tylko wszystko obserwowała oraz wysłuchiwała wypowiedzi innych. Poczuła się nieco urażona tym, że ominięto ją przy odpytywaniu odnośnie stanowiska w Radzie, lecz wzruszyła tylko ramionami z chichotem i słuchała dalej. Gdy Vanja zgłosiła się na Wartownika, a następnie Morte również zaproponowała spóźnioną kandydaturę, Magiczna prychnęła cicho z rozbawieniem. Morte miała czas na zgłoszenie się, ale wahała się i straciła szansę tuż sprzed nosa. Ach, te niepewne i niezdecydowane wilki, które nie potrafią walczyć o swoje...
Z ciekawością Kajeczulkusieniuczkuśkusieńka przyglądała się interakcji obu Alf i nie mogła nie zauważyć, że niezbyt dobrze ze sobą współpracują. Mieli odmienne opinie, pomysły oraz zamysły, co było dla niebieskiej wilczycy bardzo wyraźne. Aż dziw, że potrafią się w ogóle dogadać... Elena była również, według Kajki naturalnie, nadgorliwa i chciała wziąć na siebie zbyt dużo ciężarów. Trzeba wiedzieć, kiedy odpuścić, wyluzować i dać na wstrzymanie, a nie zawalać się tak, że pewnego razu nagle nie będzie się w stanie podnieść.
Magiczka zarechotała pod nosem z szerokim uśmiechem, mrużąc szmaragdowe ślepia i obserwując z zainteresowaniem dalsze losy zebrania. Bez słowa, od tylko od czasu do czasu dodając do tła swój cichy, niekontrolowany chichot.

Morte

Morte skinęła delikatnie łbem, pasowało jej wymienianie się z obcą waderą.
Jednak gdy wilczyca usłyszała, że brakuje rang chciała się zgłosić. Morte ma chrapkę na rangę Tropiciela!
Ja chciałam zostać w przyszłości Tropicielką-powiedziała spokojnie i spojrzała na inne wilki.

Samuerian

- Dobrze - powiedział Samuel w stronę Morte. - Gdy tylko będziesz gotowa, możesz się do mnie zgłosić na test. Albo do każdej innej Alfy lub Bety - dodał spokojnie, przenosząc wzrok na Elenę i resztę wesołej gromady władzy Ognia - Jaki następny temat chcielibyście poruszyć? - zapytał, albowiem na razie zrealizował większość, czy nawet wszystkie tematy, jakie miał zamiar omówić w tej części zebrania.

Elena

- Zastanawiałam się nad stworzeniem czegoś w stylu przepisów. Takiej tablicy, na której będzie spisany jakby dekalog, według którego wilki watahy miałyby żyć. Spis czynów niewybaczalnych i czynów, za które można by było uzyskać odznaczenia specjalne... ordery. Myślę, że skłoniłoby to wilki naszej watahy do czynniejszego uczestnictwa w życiu stada. - rzuciła propozycję, nad którą myślała już dłuższy czas. W Ogniu brakowało motywacji, a odznaczenia dawałyby sławę i dumę z ich posiadania. To byłoby coś. - Co o tym sądzicie?

Samuerian

Stary Konserwatysta jakim był Samuel spojrzał na Elenę. Słusznie kombinowała, jednak jego zdaniem, niepotrzebne było wprowadzenie zasad. Mogłoby to wzbudzić niechęć wśród członków ich watahy, którzy dobrze wiedzieli jakie czyny karalne są w zależności od decyzji Alfy, jakie zaś nagradzane. Ponadto, musieliby powołać specjalne osobniki, które pilnowałyby tego, nie wyobrażał sobie bowiem Sammiś, żeby wilk który popełnił jakąś zbrodnię z listy sam się do niego w tej sprawie zgłosił. Niemniej nie odzywał się na razie, czekając na decyzje członków watahy.

Kaji Meyit

Przechyliła śmiesznie łeb, wpatrując się w Elenę szmaragdowymi, czujnymi ślepiami. Wysłuchała jej propozycji, po czym lekko prychnęła z rozbawieniem i zaczęła machać w swoim własnym rytmie prawą, przednią łapą. Jak na razie niczego pod nosem nie nuciła, ale była to już tylko kwestia czasu...
- Dekalog, według którego mamy żyć? - zapytała z cichym, niekontrolowanym chichotem, szczerząc swoje ostre kiełki w szerokim uśmiechu. - Czyny niewybaczalne? - Kolejne pytanie zabawione śmiechem. - Jedną z najważniejszych wartości Watahy jest wolność. Nieograniczona i piękna. Pozwolę sobie także zacytować kawałek naszego motta: 'Żyjemy jak chcemy' - odezwała się ponownie, strzygąc dziwnie dziurawymi uszyma. - Każdy doskonale wie, że czynami niewybaczalnymi są zamachy na naszych braci i siostry, jak również zdradzenie Ognia. Nagrody przyznają Alfy bądź Bety, gdy ktoś na nie zasłuży. Po co sprowadzać to wszystko do ciasnych, określonych punktów? Co dadzą te... ordery? By się pochwalić? Górować nad innymi? Wywyższać się?
Mlasnęła głośno, mrużąc zielone, migoczące ślepia.

Elena

- Pomyślałam, że w dzisiejszym świecie, w którym wilki chcą być zauważane i szanowane takie odznaczenia byłyby zachętą do działania. Oczywiście nie chodzi mi o ograniczenie czyjejkolwiek wolności! Tylko o zwrócenie uwagi innych na pewne istotne sprawy, np. że wilki o danych rangach mają rzetelnie wypełniać swoje obowiązki. Coś w tym stylu. - odparła na zadane przez Kajinkę pytania uśmiechając się do niej serdecznie. Lubiła tą wilczycę za jej niebywale sympatyczny śmiech i nie niknącą pogodę ducha.

Kaji Meyit

Przechyliła łeb w drugą stronę, nie spuszczając szmaragdowego spojrzenia z sylwetki Alfy Wojowniczki. Z jej gardła wydobył się kolejny cichy chichot, a uśmiech przyklejony do kufy ani troszeczkę nie zmalał.
- Każdy kroczący ścieżką profesji czy posiadający wysokie stanowisko w stadzie wie, bądź powinien wiedzieć, iż na jego barkach spoczywa odpowiedzialność wypełniania swoich obowiązków. To rzecz oczywista. Po co zdawał test na wyższa rangę? Po co zajął określoną pozycję? Aby działać w tym zakresie! To jest coś, czego każdy jest świadomy. A jeżeli nie, to szybko się tego uczy, inaczej zostaje zrzucony ze szczebla, na który udało mu się wspiąć. - Zamilkła, mrużąc nieco iskrzące się ślepia. - Zasady ograniczają, zamykają w ramach i zgniatają wolność. Wolność, która dla Ognia jest jedną z najważniejszych rzeczy. Nie da się złapać płomienia, można go jedynie oswoić bądź zdusić.

Elena

- W takim razie droga Kaji, powiedz jakie ty masz pomysły na to, żeby chociaż spróbować nakłonić wilki ognia do starania się o osiąganie wyższych stanowisk i do uczestniczenia w życiu stada. Jak widzimy po tym zebraniu, ciężko o to, by wataha była zżyta. - odparła patrząc na magiczkę. Elena starała się jak mogła, by zapobiec rozpadowi więzi w stadzie. Każdy pomysł i próba się liczyła, bo sytuacja nie wyglądała dobrze.

Kaji Meyit

Mlasnęła niespiesznie, wciąż i wciąż wlepiając swoje ślepiska w Wojowniczkę.
- Ja? - Zachichotała. - Toż ja tylko skromna obserwatorka jestem. - Kolejny cichy chichot. - Ale skoro nalegasz, Alfo Eleno... Proponuję promować profesje, urządzać 'targi', różne rajdy oraz szkolenia. Nie narzucać, a nakłaniać. Nie przygniatać, a delikatnie popychać. Wskazywać drogę, oświetlać ścieżkę. Zadziałać na wyobraźnię, obserwować członków Ognia, szczególnie szczenięta, i pokazywać im profity oraz plusy konkretnych zawodów. - Zamilkła, uśmiechając się szeroko. - Jeżeli chodzi o jedność stada... Ogień nigdy nie był wielkim ogniskiem, a kilkoma mniejszymi, rozsianymi po Krainie. Jeżeli chcesz to zmienić, musisz rozmawiać i przemawiać. Pokazywać innym, jak wspólnie istnieć. Nawoływać i rozpalać nowe płomienie. Spodziewasz się, że po wprowadzeniu... dekalogu nagle staniemy się zgraną, cudowną, bajkową rodziną? Że po narzuceniu na nas zasad pokochamy się nawzajem od tak? Że po wprowadzeniu orderów nagle ktoś sobie pomyśli 'Kurczę! To jest coś! Musze zrobić coś dla Watahy!'? Ha, guzik prawda. Będą to robić dla siebie, dla zaspokojenia swojego ega, nie pomocy stadu.

Elena

- Tak, tylko widzisz, szkolenia zorganizowałam. Pojawiły się u mnie na zajęciach dwie osoby. Co z tego, że będę organizować kolejne, skoro stado to zlekceważy? Co zmienią spotkania, skoro nikt się nie pojawi? A przecież nie ma sensu chodzenie za członkami i mówienie im górnolotnych słów, bo to w dalszym ciągu słowa, które zostaną puszczone mimo uszu. A czemu? Dlatego, że każdy pomyśli "przecież mam tyle innych rzeczy do zrobienia! Przyjdą inni...". To właśnie z powodu takich myśli jest nas tak mało. Kiedyś było inaczej. Kiedyś zebranie było czymś ważnym. A teraz? - zapytała patrząc na Kaji bystrymi oczami.

Scarlett

- Eleno.- odezwała się spokojnei Scarlett- Nie mów odrazu, że to wina wilków z watahy. Wiesz czemu jest ich mało na szkoleniach? Bo nie dowiadują się o tym. Powiem szczerze, gdyby nie to, że jeste Szpiegiem i o wilkach z krainy, szczególnie tych ważnych sporo wiem, możliwe, że o twojej szkółce bym nie wiedziała. Trzeba to promować! Zachęcać wilki! I tak jak mówiła Kaji- nie zmuszać ich. Poza tym, nie znamy powodów, dla których inni nie przyszli. Niebezpieczne wypadki? Musieli pomóc komuś z rodziny, czy przyjaciół? Zmieniając temat, chciałabym, jeśli oczywiście mogę, nauczać w watasze szpiegowania. Czyli szykować wilki na stanowisko Szpiega.- dokończyła, zerkając jasno-zielonymi oczami na Samuel'a.

Kaji Meyit

Elena urządza treningi dla Wojowników, hm? Coś jej się chyba obiło kiedyś o uszy w tej sprawie i to w jej Śmiertce, na dodatek. Tak, tak, to raczej o tym było. Gdy przemówiła Scar, Kajeczulkusieniuczkuśka z chichotem zwróciła swoje szmaragdowe ślepia właśnie na nią i wysłuchała jej uważnie. Zaraz potem jej lśniące spojrzenie wróciło na Elenę i na niej się zatrzymało.
- Twierdzisz więc, że wprowadzenie dekalogu coś w tej kwestii zmieni? Że ustalenie zasad i sztywnych punktów zmusi innych do działania? - Potrząsnęła lekko łbem, mlasnęła i ciągnęła dalej: - Wygląda na to, że przydałoby się bardziej popracować nad dzieleniem się informacjami z resztą stada. Ogłaszać dobitniej i komunikować naszych współbratymców na większą skalę. Srac-chan ma pod tym względem rację: nie do każdego docierają odpowiednie wieści. To nie zawsze wina mentalności, choć i tu są braki oraz niedociągnięcia, których nie powinno się jednak rozwiązywać na zasadzie 'Przygnieć, zaduś i zmuś'. Mówisz tak, Alfo Eleno, jakbyś chciała z nas zrobić bandę bezmyślnych, podatnych na decyzje i słowa władzy zombie. Posłuszne pieski na krótkich smyczach bez własnego zdania, które nagradza się smakowitymi czekoladkami. Tak to przynajmniej wygląda w moich oczach.

Elena

- Oczywiście, że nie o to mi chodzi. Tylko staram się znaleźć na to rozwiązanie droga Kaji. Prócz tego niedawno zakończyły się spotkania, na których każdy zainteresowany określonymi profesjami mógł przyjść i dowiedzieć się czego chciał, porozmawiać z kimś, kto już taką a nie inną funkcję pełni. - odparła - A w sprawie informowania, to nie mogę biegać po całej krainie i każdemu osobno wiadomość przekazywać. Dobrze chyba o tym wiecie, bo takie przedsięwzięcie jest nie do wykonania. - dodała. Gdyby Elena miała biegać za każdym członkiem stada, szukać i każdemu z osobna informację przekazywać, to do takich spotkań doszłoby może kilka miesięcy później.

Samuerian

- Eleno, również nie sądzę, żeby ten dekalog wprowadził pozytywne zmiany w naszej watasze. Jeżeli zauważysz jakieś zachowania będące sprzeczne z moralnością cywilizowanej osoby jako Alfa możesz i powinnaś interweniować. Jednak rzadko kiedy zdarzają się takie przypadki, w związku z czym ustalanie sztywnych reguł życia osobników naszej watahy mogłoby zostać odebrane jako naginanie wolności i próba kontroli zachowań podwładnych. Ja przynajmniej tak bym to odebrał. A wolność i prawo decyzji o własnej karierze jest u nas dość istotną kwestią - jeżeli ktoś dąży do tego, by zdawać w przyszłości na wyższą rangę to i tak to zrobi. Jeżeli nie, wtedy możemy doradzić mu w kwestii wyboru ścieżki, jednak nie na siłę. I tak jesteśmy jedną z silniejszych watah i nie boję się tego przyznać. Po sojuszu z Nocą, nie ma większego zagrożenia z jakiejkolwiek strony. Uważam więc, że zmienianie tego stanu tymczasowo jest niekonieczne - wypowiedział się w końcu Samuel tonem spokojnym, troskliwym i pewnym siebie jednocześnie.