Orbis Lux [ V zebranie Ognia ]

Elena

Każdy wilk ognia dobrze zna to miejsce. Potężną sylwetkę wulkanu, który dawno temu siał postrach i grozę. Teraz jednak, wygasły służył wilkom ognia. To w jego wnętrzu, jak od niepamiętnych czasów odbędzie się kolejne zebranie watahy, na którym poruszone zostaną ważne kwestie zmieniające bądź nie zmieniające życie w watasze.

Elena powoli weszła do wnętrza wulkanu i rozejrzała się dookoła. Tak jak zawsze nie było tu żadnych roślin, nic się nie zmieniło w tym niezwykłym olbrzymie. Wreszcie usiadła bezszelestnie naprzeciw wejścia, aby widzieć przybywające tu wilki. To jej pierwsza obrada na tym stanowisku, aż dziw, że tak szybko ten czas leci.

Samuerian

Samuel pojawił się zaraz po Elenie, powolnym krokiem wchodząc do wnętrza wulkanu. Skinął głową waderze i uśmiechnął się. To jej pierwsza obrada jako Alfa, mogła się trochę denerwować. Wilk podszedł bliżej Eleny i zajął miejsce obok niej. Pewnie już niedługo zaczną się schodzić członkowie watahy, spiesząc na kolejną - piątą już obradę. No tak, mieli do omówienia parę kwestii, jak między innymi ich sytuacja, nowe władze i przede wszystkim pomysły...

Elena

- Witaj Samuelu. - powiedziała skinąwszy mu jednocześnie białym łbem. Istotnie, trochę się denerwowała jednak zdawała sobie sprawę z tego, iż musi temu podołać. W końcu to nie ostatnia jej obrada na tym stanowisku więc siłą rzeczy musi się przyzwyczaić. Posłała basiorowi ciepły uśmiech i odetchnęła cicho ale głęboko. To zawsze jej pomagało w opanowaniu nerwów.

Samuerian

Samuel uśmiechnął się.
- Na pewno dasz radę. - powiedział spokojnie. - Są jakieś tematy, które byś chciała omówić na obradzie? - zapytał, spoglądając na waderę. No tak, w sumie obrada była dość niedawno, ale od tamtej pory trochę się w watasze zmieniło.

Elena

- Tak. Radę trzeba skompletować. I pomyśleć o znalezieniu niańki. W końcu Flake opuściła krainę a w naszej watasze nie brakuje szczeniąt bez rodziców. - odparła z lekkim uśmiechem. - I dziękuję za wiarę we mnie. - dodała poszerzając swój uśmiech. Była szczęśliwa z faktu, że piastuje to wysokie stanowisko. Ciekawe kiedy wilki zaczną się schodzić.

Yakato

Aż nagle do miejsca obrady zaczęło zbliżać się coś siwego i nader niewielkiego, a jednak o wysokich, sarnich nóżkach. To coś skakało sobie raźnie, a za tym czymś, co okazało się skaczącym wilczkiem, dreptała zielona lama. Wreszcie malec przestał podskakiwać i miast tego, usiadł tuż przed samymi Alfami. Nie należał z pewnością do tych wilcząt, co będą się kłaniać. Był co prawda 'wychowany', ale uważał ich za kogoś równego sobie.
- Jestem Yakato ,o co chodzi, kim pan jest, kim pani jest, dlaczego nie ma tu nikogo innego, dlaczego trzeba tu przyjść, a o czym rozmawiacie, ja też mogę?
Zasypał parę Alf pytaniami, raz po raz uśmiechając się nader niewinnie.

Samuerian

Samuel spojrzał spokojnym wzrokiem na szczeniaka, który pojawił się na miejscu obrady.
- Ja jestem Samuel, a to jest Elena. - przedstawił siebie i waderę. - Jesteśmy Alfami watahy Ognia, a teraz ma odbyć się zebranie jej członków. Oczywiście, też możesz się udzielać. - powiedział z uśmiechem.

Elena

Wilczyca uśmiechnęła się pogodnie do Yakato. No i proszę, pierwszy członek watahy dotarł na miejsce.
- Może powiesz nam jak masz na imię hmm? - zapytała pochylając się nad szczenięciem by to nie musiało zadzierać za bardzo łebka, by na nią spojrzeć. Elena bardzo lubiła dzieci i w zasadzie nigdy względem nich nie zmieniała podejścia.

Yakato

// Lól, przecież na wstępie powiedział. x'3

Wilczek pogłaskał wysokiego, zielonego kompana i ilekroć Sammy coś powiedział, kiwał łebkiem, jakby rozumiał. A nie rozumiał. Ale to nie zmienia faktu, że nie może udawać, że rozumie, bo kto mu zabronił udawać, że rozumie skoro nie rozumie? Filozofia, hue, hue.
- Mówiłem, że nazywam się Yakato, a skoro to jest obroda (hue, hue), to czemu mojej cioci tu nie ma? Gdzie jest moja ciocia? Zjedliście ją? A może coś ją porwało? Gdzie jest ciocia Kajiiii?
Pytał wciąż, gdyż było to jedynym zajęciem, jakie zwykle robił, prócz bycia szalonym idiotą.

Elena

// kurna, to trzeba być mną xD nie zwróciłam uwagi. Dzisiaj będę już miała okulary to będzie lepiej ;P//

El zaśmiała się wesoło.
- Zapewniam cię, że ani ja, ani Samuel nie zjedliśmy twojej cioci i nic innego też tego nie zrobiło. - odparła - A poza tym, gdyby spróbowało, to zapewne skończyłoby jako kupka kurzu. Na pewno niedługo się zjawi. - dodała jeszcze i wyprostowała się. Po urodzeniu Akinoriego trochę plecy jej doskwierały, ale nie miała na co narzekać. Przecież mogło ją całkiem połamać no nie?

Yenn

Yenn powoli i z wysoko uniesioną głową przyszła w owe miejsce. Ciekawe o czym będzie zebranie. Zobaczyła przed sobą dwie Alfy i młodszego osobnika, delikatnie kłaniając się do nich. Gdy już doszła, usiadła bezszelestnie.
Witam-powiedziała spokojnie i delikatnie się uśmiechnęła, jednak nie na długo.

Hiretsuna Shinigami

Wilk pojawił się w obłoku czerwonego dymu. Podszedł do Eleny i cmoknął ją w pyszczek.
- Witaj kochanie. Gratuluje stanowiska Alfy. Cóż... Wieści i plotki rozchodzą się szybko. - oznajmił z delikatnym uśmiechem. Zamachał swym lemurzym ogonem i usiadł obok Yenn.
- A jakże witam i Samuela. - dodał jeszcze z ciepłym uśmiechem. No cóż... Niecodzienny był z niego Demon.

Elena

// Ludzie, mam okulary! Ale jaja :P//

Wilczyca uśmiechnęła się na widok swojego ukochanego i odwzajemniła jego pocałunek. Powoli zaczynała brać Elenę trema, ale fakt, iż miała przy sobie swojego partnera jakoś ją uspokajał. A to przecież bardzo ważne, by przy pierwszym tak ważnym wydarzeniu mieć kogoś bliskiego, który ukoił by nerwy.

Samuerian

Samuel spojrzał na zebranych. No cóż, ładnie mówiąc wyglądało to dosyć żałośnie. Chyba wypada poczekać, aż więcej osób raczy pojawić się na zebraniu, albowiem jak na razie nie zapowiadało się najlepiej. A mieli do załatwienia sporo spraw, których rozstrzygnięcie niestety wymagało odrobiny więcej członków watahy.

Viy Curay

/Przepraszam, że dopiero teraz, ale wcześniej nie mogłam. D: Brak dostępu do komputera, a jeśli już, to za krótko, by coś napisać./

Tak krótko jest betą, a już się spóźnił. Nie ładnie, jeszcze go z tego iście zacnego stanowiska zdejmą i znów będzie tylko szyderczym demonkiem.
Przyczłapał tu pośpiesznie, po czym z ulgą ujrzał, że na dobrą sprawę obrada się jeszcze nie zaczęła.
- Witaj Eleno, Samuelu. - rzekł płynnie, bez żadnego wahania i marudzenia, po czym skłonił się nisko, całkiem jakby to inny Vij był. Ćwiczył to, nawet bardzo długi czas. No, przesadzam, ale wystarczyło zaledwie 15 minut by przejść z kiwnięcia głową i przecedzenia przez zęby przywitania do tego, co aktualnie widzicie. Są już jakieś postępy!
- Wybaczcie, że tak długo, miałem pewną sprawę do załatwienia. - tu nawet uśmiechnął się lekko, zaraz jednak wracając do grobowej twarzy, w której dojrzeć można było trochę zła; czystego, zwykłego zła.

Samuerian

/Noł prołblem./

Samuel spojrzał na Betę i skinął mu głową.
- Spox - powiedział z uśmiechem. - I tak jeszcze niewiele osób się pojawiło, więc chwilę jeszcze poczekamy - dodał, wpatrując się w wejście, jakby chciał przy pomocy swojej zawodnej i wyimaginowanej mocy Jedi ściągnąć na obradę wszystkich aktywnych członków. Ale by było zabawnie.

Kaji Meyit

Śmiech.
To pierwsze zawitało w tych stronach i zasygnalizowało to, iż niedługo pojawi się tutaj szalona istotka zwana Kaji Meyit. Potem były odgłosy szybkich kroków, potknięcia się, przewrócenia, znowu kroków, aż wreszcie na scenę wulkanu wkroczyła skocznie i radośnie znana niebieska wadera o granatowej grzywie. Zachichotała głośno, doskakując do reszty i posyłając wszystkim swój firmowy, niezwykle szeroki uśmiech.
- Stawiam się na wezwanie! - Zasalutowała żartobliwie, po czym klapnęła sobie niedaleko Samuela.
Jak zwykle spóźniona. Chyba nie było jeszcze zebrania, na które Magiczna stawiła się o czasie. No ale cóż... Mówi się, że bohaterowie zawsze zjawiają się jako ostatni, prawda?
Zarechotała pod nosem, rozglądając się dokoła po obecnych tu wilkach.

Samuerian

/Na szlachtę się czeka. c:/

Samuel posłał szeroki uśmiech Magiczce. No dobra, powoli zwalali się kolejni członkowie wielmożnej watahy, więc już niedługo będzie można zacząć.
- Jeszcze chwila, poczekamy na resztę i wkrótce zaczniemy. Najwyżej w takim składzie, w jakim aktualnie jesteśmy. - powiedziała spokojnym, opanowanym, aczkolwiek donośnym głosem wszem i wobec.

Elena

Elena skinęła wszystkim na powitanie łbem i uśmiechała się pogodnie. Może jednak nie będzie tak źle? Ściągali kolejni członkowie, więc teoretycznie można mieć jeszcze nadzieję na liczniejsze przybycie watahy i przyzwoite obrady. Dlatego też po krótkiej chwili przeniosła spojrzenie na wejście do wulkanu wyczekując na kolejne wilki.

Hiretsuna Shinigami

I dziwny swym wyglądem basior spojrzał na wejście. Jednak po chwili przeniósł je na Elenę i posłał jej ciepły uśmiech. Wilka otoczyła czerwona mgła. No cóż... Chyba na obradzie nie należy tak wyglądać? Dlatego też basior zmienił swą sylwetkę na bardziej zwyczajną. A dziwne było teraz w nim tylko to że miał na łbie czaszkę z rogami. Niczym innym się nie zmienił. Mimo wyglądu przytulanki dalej odpowiadał swojej wielkości. Można rzec że teraz był ooogromną przytulanką z rogami >D