Leczenie

Scarlett

Scarlett ledwo przywlokła tu wilka który już nie miał jednej łapy i prawie nie oddychał. To był Hoshi.
-Ludzie! Pomóżcie mu! Zostawcie małe skaleczenia on może nie przeżyć! Prosze, prosze błagam!-mówiąc to pare łez z jej oczu skapało na Hoshiego. Gdyby dzięki nim wstał. Scarlett rzadko płakała, a nawet nigdy.
-Ratujcie go!-krzykneła jeszcze raz.

Hoshi

Hoshi otworzył ledwo oczy i spojrzał na płaczącą Scarlett. - Nie płacz. Nie skacz. Jak ci na mnie zależy to nie rób sobie krzywdy. Obiecaj mi że o mnie nie zapomnisz i że nie skoczysz - powiedział, a następnie podniósł łeb i przybliżył ją do Scar. Wiedział że ona ma chłopaka, jednak... Chociaż ostatni raz pocałował ją. Po chwili jego łeb upadła, a oczy zapłakane zamknęły się. Serce przestało bić. Poczuł zimno. Czy on już umarł? Tak chyba tak, a może na pewno?

Scarlett

Jej zapłakane oczy utkwiły w Hoshim. Powoli wstała. Nie obiecała mu że nie skoczy, bo za szybko zdechł. Ruszyła w stronę drzwi. No to czas się wybrać może... Na jakiś klif? Wtedy go spotka. W niebie...

zt.

Szina

Szina zerwała się na równe nogi. Widziała ducha opuszczającego ciało, już, już chciała go złapać... za późno. Nie zdążyła ułożyć nawet formułki. Tak szybko pogodził się ze śmiercią? Nie walczył nie chciał.
Spojrzała na Katanę ze smutkiem i pokręciła głową. To stało się za szybko.. Za szybko nawet dla sprawnej szamanki.

Hoshi

Po chwili pojawił się duch martwego. Rozejrzał się i uśmiechnął. - A więc to będzie mój całkowity koniec - powiedział, a następnie wyleciał stąd. Uśmiech gościł na jego twarzy. Ach to co teraz się stało. Czyli już nigdy i nigdy nie będzie żywy i nie będzie też duchem.

zt.

Berenika

Shazza przyjechała tu na kooniu, a raczej koń przywiózł ją. Wcześniej wysadziła Sherry i zostawiła Fuszka w tym domu.
- Proszę się nim zająć. - Powiedziała do lekarzy i z powrotem wróciła do Deil'a.
- Żegnam! - Krzyknęła do Lekarek - Ja już jadę.
I pojechała z powrotem gdzieś w dal. Wróci do Sherry na wieś. Jechała tylko teraz i sierść jej powiewała na wietrze miękko. Nic nie widziała, lecz koń sam się kierował.

zt.

Warai

Ocknął się ale nic nie mówił. Kręciło mu się w głowie, i czuł się tak, jak na karuzeli która obracała się 200 KM/h. Nic nie pamiętał. 10 minut później przypomniał sobie że ma na imię Fuszek, i że jest w lecznicy. Bardzo się bał i czekał na lekarzy.

Katana

Katana spuściła nisko łeb, choć chciała pomoć, nie mogła nic zrobić, kiedy duch tego wilka opuścił własne ciało. Być może tak musiało być, zabolała ją jednak reakcja towarzyszki umierającego wilka... nie zamierza dotrzymać obietnicy? Spojrzała na nią, ale nie mogła już nic powiedzieć, gdyż wilczyca wybiegła szybko z lecznicy.
- Życie wilka bywa tak kruche.. - odparła, odwzajemniając ponury wzrok Sziny.
Ni stąd ni zowąd, do lecznicy wpadł.. k-koń.. a na nim wilk.. czy Katanę coś jeszcze w tej krainie mogło zadziwić..? ; d
- Widziałam wilka dosiadającego konia.. - mruknęła ledwo zrozumiale do Sziny. - Nie, czekaj, ktoś jeszcze tu jest.. - Katana szybkim ruchem przetarła oczy, po czym podeszła do "Fuszowatego" wilka, miała jednak chwilowe trudności ze zrozumieniem obecnej sytuacji.. koń...
- Co się koń.. wilkowi stało? - zapytała z uśmiechem, choć w prawdzie miała ochotę uderzyć się czym trwardym w łeb, co by sie upewnić do prawdziwości chwili.

Szina

Na pysku Sziny również widniał obraz... zdziwienia. Kto kiedy widział wilka na koniu? Nie! Tego było za wiele! Nawet Ona tego nie rozumiała. Potrząsnęła głową, rezygnując z jakiejkolwiek próby pojęcia tego. Podeszła za to do Katany.
- Mogę na coś przydać? - spytała nadal przybita sytuacją sprzed chwili.

Berenika

Jakiś koń przyszedł tu. Na nich leżała płasko Shazza. Koń ją tu zostawił i poszedł na wieś z powrotem, a ona wstała poszła do lecznicy. Rany ciągle krwawiły.
- Witam. - Powiedziała - Czy to lecznica?
Podeszła do wilków. Z pyska już jej mniej krwawiło, lecz rany na całym ciele po walce z psami piekły. Na dodatek, co już wcześniej miała, była ślepa. Usiadła i węszyła. Jej nieulubiony zapach lekarstw. Ech. Było jej słabo i była zmęczona. Była przy okazji smutna, bo musiała zostawić Deil'a. Jednak może to dla niej lepiej. Westchnęła cicho i czekała na lekarzy.

Marley

Hig przybiegł tu za Shazzą. Nie chciał, by została tu sama. Znalazł ją i przytulił.
- Wszystko będzie dobrze. - Szepnął doń cicho i się uśmiechnął z lekka puścił ją - Tak, to lecznica.
Patrzał na lekarzy. Czemu tak stali bezczynnie? To go oburzało. Jego przyjaciółka cała pocięta, a oni próżnują. Wiedział, że koń Shazzy już sobie poszedł, bo go widział. Jednak go to też nie obchodziło. Najważniejsze, że już jest przy niej. Westchnął cicho i spojrzał na waderę.

Katana

Katana zastanowiła się nad propozycją Sziny, wyglądało na to, że wilk siedzący przed nimi posiada wyłącznie potężne zawroty głowy, a te zazwyczaj nie trwają długo, więc wilk winien dobrze odpocząć. Lekarka spojrzała na Szinę z gotową odpowiedzią, jednak nic nie odpowiedziała, bo do lecznicy ponownie zajechał już chwilę wcześniej widziany koń z tą samą wilczycą na grzbiecie.
- Tak, jesteśmy w lecznicy - odparła nieco zmieszana Katana, zaskoczona pytaniem wilczycy, która parę chwil temu pomogła przyprowadzić tu swojego towarzysza. To spowodowało, że lekarka sprowadziła na Szinę nieco zmieszane spojrzenie.
Niemniej wilczyca była ranna, czego tzw. zawód Katany nie mógł ignorować. Pewnym krokiem podeszła do rannej, po czym zdecydowanym ruchem zaczęła ją opatrywać. Obficie krwawiące rany kształtem przypominały obrażenia od silnej szczęki oraz podłużne linie, zapewne zadane przez wilcze lub psie pazury.
- Możesz mi pomóc, jeśli chcesz - zwróciła się do Sziny, stojącej obok. - Maść z leżących tam ziół będzie dobrym opatrunkiem, kiedy dodamy ją pod bandaż. - wskazała wilczycy zioła i posłała jej pewny uśmiech, Katana była pewna, że maść od szamanki zdecydowanie szybko zaleczy rany.

Berenika

Nagle Shazza wyczuła woń Fari lecącą z jej legowiska. Shazz zaczęła się wiercić niespokojnie, lecz bólu ran już teraz nie czuła, więdziała, że jest tu lekarka. Jednak musiała się spieszyć. Bo co, jak Bari wyszedł z legowiska? Ale przecież kazała mu tam zostać. Czekała, aż Katana skończy. Kiedyś Fari pożałuje, że chce naruszać jej spokój. Gdy wyzdrowieje, to będzie z nią walczyć. Nagle jednak Shazz coś zdziwiło, lecz przy okazji ucieszyło. Otworzyła swe oliwkowe ślepia i zobaczyła rozmazany ekran. Jednak nie oślepła na zawsze. Uśmiechnęła się lekko, lecz znów po chwili jej nozdrza podrażniła woń Fari. Czekała jednak, aż lekarka szybko skończy.

Marley

On spojrzał zaś na przyjaciółkę.
- Muszę iść. - Powiedział do Shazzy - Żegnaj.
Po tych słowach zaczął się kierować do wyjścia. Po jakimś czasie zniknął za krzakami. Westchnął cicho i szedł przed siebie.

zt.

Berenika

Shazz widziała, choć rozmazane, że jej przyjaciel odchodzi. Chciała, by lekarka szybciej ją opatrywała. Z pyska w ogóle przestało już jej krwawić, tylko znów poczuła szczypanie ran. Westchnęła cicho. Nie chciała, by Fari zaglądała na nie swój teren. Może przyjaciel Shazzie pomoże? Tylko, że ona nie wie gdzie poszedł. Przekrzywiła łeb.
- No cóż. - Westchnęła cicho - Szybciej.
Chciała już, by lekarka nie była taka wolna. Musiała wracać do domu, więc pospieszała ją lekko.

Marley

Przybiegł tu z powrotem po swoim zapachu. Nie znał Fari, lecz podbiegł do Shazzy z małym kotkiem w pysku. Chciał ją jakoś pocieszyć, podczas gdy lekarka ją opatruje. Położył obok niej kotka, który zaczął mruczeć na jej widok. Najwidoczniej już polubił Shazzę. Uśmiechnął się i polizał lekko zakrwawiony nos. Położył się i patrzał na lekarkę, która opatrywała rany Shazzusi.

Berenika

Kociak pocieszył Shazzę. Wlazł jej na brzuch i się patrzał w jej oczy.
- Nazwę Ciebie... - Powiedziała - ... Winter.
Wymyśliła to imię, bo znała nieźle angielski i nie tylko. Wymyśliła je, bo Wiatr zwiał jej grzywkę na oczy lekko. uśmiechnęła się do kociaka. On się zaś położył i mruczał. Był całe biały z niebieskimi ślepkami. Takie kotki to Shazz lubiła.
- Gdy on dorośnie... - Pomyślała - ... Gdy dorośnie to go nauczę zwalczać Fari.
Na tą myśl się tylko uśmiechnęła jeszcze mocniej.

Marley

On znów spojrzał na lekarkę. Trochę mu tu się nudziło, lecz dalej siedział. Dziwił się, jak można tak długo opatrywać rany. Już i tak długo czekali. Sam chciał podać lekarce maść, lecz nie wiedział gdzie jest. Westchnął cicho. Niedługo tu się zanudzi, lecz musi pilnować Shazzy. Przekrzywił łeb.

Berenika

Shazz znów wyczuła Fari. Wiatr ciągle słał jej woń, a ona się teraz oddalała. Shazz warknęła, a kot schował się w jej skrzydle.
- Higer. - Powiedziała - Pomóż.
Ostatnie słowa wyszeptała. Nie mogła patrzeć, jak lekarka to długo robi. Chciała wracać. Była zniecierpliwiona. Chciała, by przyjaciel jej szybciej opatrzył rany, lecz lekarz to lekarz. Shazz pisnęła jak szczeniak.

Marley

Higeri nie wiedział, co zrobić. Wyczuł jednak, że jego przyjaciółka odzyskała już trochę wzrok. Tylko znalazł okulary z pomarańczową obróbką. Założył jej je na oczy.
- Nie mogę nic więcej zrobić. - Powiedział do niej - Reszta to sprawa lekarzy.
Tak chciał Shazzie pomóc. Jednak nie mógł nic więcej, bo nie wie, jak to jest być lekarzem. Złapał ją za łapę. Próbował ją jakoś pocieszyć.