Grób Ekke

Zorza

Zorza pojawiła się zaraz za Ekke.
- Gotowa? - spytała spokojnie. - Nie bój się. - dodała z przyjaznym uśmiechem. - Jeżeli naprawdę chcesz powrócić do świata żywych, zdradź mi proszę, jak ci na imię. - powiedziała wolno stając nad grobem.

Ekke

Przez chwilę jeszcze przyglądała się swojemu całemu minionemu życiu. Odwróciła się do wilczycy dopiero po minucie.
-Ekke.-powiedziała tęsknie. Nie słyszała swojego imienia od dawien dawna. Zapomniano o niej. Koniec i kropka. Raz się żyje. Raz się umiera. Raz się zmartwychwstaje.

Zorza

- Ekke. - powtórzyła Zorza spokojnie. - Ja, Pośredniczka Dusz, stojąca na straży Zaświatów, opiekunka zmarłych w krainie pozwalam duszy młodej Ekke na ponowne zawładnięcie swoim ciałem, co uczyni ją mieszkanką świata żywych i żyć wśród nich będzie. Jednak nigdy nie opuści do końca świata zmarłych i nigdy nie będzie taka sama jak ci, w których przyjdzie jej mieszkać. - przemówiła czystym głosem, bez choćby jednego zająknięcia. Zielone światło pojawiło się znienacka i objęło grób oraz duszę Ekke. - Twoje ciało będzie w takim samym stanie, w jakim się aktualnie znajduje. - zwróciła się do duszy. Jeszcze duszy. Zaraz też powróci do swojego ciała, bowiem ziemia nagle zaczęła wykopywać się, sama z siebie, aż w głębokim dole widać było szczenięce truchło. - Możesz powrócić do siebie. - dodała.

Ekke

Duch uśmiechnął się i podpłynęła do swojego ciała. Zniknęła w nim, rozbłysnęło światło. Ożywieniec wyczołgał się z grobu pełen niezgrabnych ruchów. Spojrzał na siebie, potem na wilczycę.
-Dziękuję.-rozradowała się.

Zorza

- Teraz żegnaj, młoda zombie. - powiedziała Zorza spokojnie. - Żyj wśród żywych, lecz pamiętaj, że nadal po części należysz do zaświatów. - ozwała się cicho, po czym zaczęła rozpływać w powietrzu. Chwilę później miejsce, w którym stała Pośredniczka było puste, a po duszy nie został ani jeden ślad, który świadczyłby, że odwiedziła kiedyś to miejsce. Może prócz rozkopanego, pustego już grobu szczeniaka.

zt.