Grób Ekke

Lea

Jest tu dół, do którego złożone przez szczeniaki jest ciało ich rówieśniczki. Nawet tak młode rozumieją czym jest śmierć i przyszły pożegnać koleżankę. Na kamieniu obok napisane dziecinnym pismem: Wybacz, Ekke, że nie udało nam się Cię uratować.

Lea przyniosła ciało Ekke i położyła je na ziemi. Chciała chwilkę odsapnąć. Zastanowiła się, czy inne szczeniaki też przyjdą pożegnać swoją rówieśniczkę. Mała powoli złożyła zwłoki do grobu.
- Żegnaj, Ekke. Szkoda, że się nie poznałyśmy. Może byłoby fajnie się razem pobawić - rzekła, po czym zaczęła zakopywać dół.

Naomi

-Smutno mi z powodu jej śmierci. Kto jak kto, ale raczej śmierć w zimnej wodzie, to nie jest najlepsza śmierć. -powiedziała Ada i spojrzała smutno na grób. Na zawsze zapamięta tę sytuację. No ale trudno.. W końcu każdego to spotyka, tylko szkoda, że w tak młodym wieku.
-Żegnaj-Powiedziała i spojrzała smutno na Lee.

Ines

Przyszłą i Anabell ze spuszczonym łebkiem, przystanęła obok Ady i usiadła. Spuściła łebek tak aby widzieć dół a w nim ciało Ekke. -Żegnamy... na Halloween postaramy się coś zrobić..- rzekła przyciszonym głosem. Rzeczywiście fajnie by było się z nią poznać i pobawić, ale los.. chciał inaczej..

Naomi

-Ale przecież ona nie odeszła tak do końca. Jeszcze jest duchem. Możemy jeszcze się z nią bawić. Szkoda tylko, że nie możemy jej już dotknąć, więc gra w wypychanie na zamarzniętym jeziorze odpada.-powiedziała Ada by rozweselić trochę Anabell. Zauważyła, że jest bardzo przygnębiona.

Lea

Lea spojrzała na wilczyce i uśmiechnęła się. To dobrze, że nie tylko ona przyszła pozegnać Ekke. Zasmuciło ją tylko nieobecność Schatta. Miała nadzieję, że on także w końcu się zjawi...

Naomi

Ada podeszła do Lei i przytuliła ją ciepło i czule. -Nie martw się na pewno się zjawi. -powiedziała pocieszając Lee. -Albo i nie-pomyślała. Ale nie chciała mówić tego Lei. Nie chciała by była jeszcze bardziej przygnębiona.

Dante de Cossa

"Trafiłem" pomyślał Schatt i usiadł przed grobem. Westchnął. Żałował, że nie poznał wcześniej tej wilczycy. Musiała być przyjacielska, tak przynajmniej mu się zdawało. Kiwnął głową do przyjaciółek. - Żegnaj - powiedział do Ekke.

Naomi

-O tak.! Miałam rację... ZNOWU.-pomyślała Ada. Następnie mrugnęła do Lei.
-I po co tyle zmartwień Lea?-spytała Ada.

Lea

Lea spojrzała na Schatta. Więc nie tylko nią wstrząsnęła śmierć Ekke. Zaciekawiło ją gdzie jest teraz duch wilczycy... Hmmm... ciekawe... może ma zamiar przyjść na własny pogrzeb, albo nie... Na tę myśl Lea uśmiechnęła się nieco. Chociaż nie chciałaby widzieć tutaj na cmentarzu ducha.
- Heej... Schatt. - powiedziała do wilka. - Fajnie, że przyszedłeś.

Dante de Cossa

Kiwnął głową do Le'i. To był dla niego wstrząs. Myślał, że chociaż tu nie będzie musiał oglądać śmierci. Pomylił się. Śmierć była wszędzie. Nieważne, gdzie się nie udał, wszędzie zbierała swe żniwo.

Lea

Lea westchnęła. Właściwie nie było jej przykro z powodu śmierci Ekke, bo Ekke gdzieś tu jest jako duch, chociaż oczywiście wstrząsnęło nią to. Była smutna, bo Ekke zmarła w jej ramionach. Może gdyby zrobiła coś innego, albo zauważyła to wcześniej, albo skoczyła za nią to być może wilczyca by przeżyła. Tylko, że Lea nie umiała pływać... ale może...
- Powinnam była za nią skoczyć, zamiast czekać na Viktorię - powiedziała trochę za głośno swoją myśl. Taka była: nie wierzyła w siebie i zadręczała się wszystkim. "To dlatego Schatt mnie nie chce" - pomyślała.

Dante de Cossa

- To by nic nie dało. Było już za późno. Trzeba było zareagować dużo wcześniej. - Wypowiedział smutną prawdę Schatt. Dla Ekke było już za późno. Trzeba było nie dać jej tego zrobić. Prawda była smutna, a jednocześnie mogła choć trochę ukoić nerwy Le'i. To przecież nie była jej wina. Nie mogła tego przewidzieć.

Lea

Lea wiedziała, że to nie jest jej wina, jednak czuła inaczej. Rozum i serce. Zawsze w niezgodzie... - pomyślała i uśmiechnęła się do Schatta. Gdy skończyła zakopywać grób usiadła obok wilka i westchnęła.
- Nie zastanawialiście się, czy Ekke przyjdzie na swój pogrzeb? - palnęła zanim się powstrzymała. Zaraz zasłoniła pyszczek łapą i zarumieniła się. - To znaczy... chodziło mi... że jej duch... No wiecie! - poddała się.

Naomi

-Jeśli będzie miała taką ochotę, na pewno.-Powiedziała Ada i uśmiechnęła się do Lei. Następnie zerwała kilka kwiatów rosnących opodal i ułożyła je w kształt imienia Ekke.
-Ej nawet całkiem ładnie wyszło...-pomyślała Ada i spoczęła obok Lei i Setha.

Ekke

Z grobu wyłoniła się zielonawa poświata. Przez chwilę krążyła nad zebranymi, a potem zaczęła przybierać znajomy kształt. Wilka. Postać opadła na ziemię. Widać było zarysy pyska, jednak dopiero po chwili ukazały się jasnozielone oczy i szelmowski uśmiech.
-Ekke... - mruknął duch.
Obiegł wzrokiem wszystkich zebranych. Ada. Lea. Anabell. Schatt.
-Czeeść... - zasyczała kpiącym głosikiem.
Podeszła do jedynego basiora, jakiego tu widziała. Gdyby nie jej niematerialność, ich nosy zetknęłyby się.
-S... Schatt? Ty jesteś?

Lea

Lea spojrzała zdziwionym wzrokiem na ducha wychodzącego z grobu.
- Cześć... Ekke... - powiedziała trochę przestraszonym głosem. - Więc jednak... przyszłaś..? Miło mi cię widzieć... znaczy, szkoda... szkoda, że w takiej postaci... - plątała się wilczyca. Rzadko, czyli nigdy nie widziała jeszcze ducha.

Naomi

-O.! Ekke, jesteś. Myślałam, że nie przyjdziesz. Ciesze się, że jesteś.- powiedziała i uśmiechnęła się do ducha. Chciała dotknąć Ekke, jednak bała się wykonać jaki kolwiek ruch.

Ekke

Uśmiechnęła się, patrząc na Adę.
-Czeeść... - wyszczerzyła zęby w upiornym uśmiechu.
Cofnęła się i skierowała w stronę dziewczyn.

Dante de Cossa

- Tak, jestem Schatt, a ty Ekke. - Powiedział do niej spokojnie. Już nie bał się tak duchów. - Przyszłaś na swój pogrzeb? - Stwierdził, lecz wolał być pewny. Tego był pewny.

Viktoria

Witaj Schatt - Szepnęła Viki. Podeszła do grobu Ekke i spuściła kilka łez na ziemię, pod którą było ciało. Schatt wybacz, że mówię Ci o tym w takim miejscu, ale jak chcesz to zapraszam Cię na imprezę w moim domku. Jesteś tam mile widziany. Inne wilki też tam będą. Ja muszę już iść. Jak by co to jestem Watasze Wody. - Powiedziała Viki i wyszła.