Magiczna Wyprawa Na Sam Koniec Tęczy

Kaji Meyit

Jej oczyska zrobiły się jeszcze większe, lecz Kajinkuśkusieniuczulkusia szybko otrząsnęła się z szoku i z okrzykiem radości poderwała na łapy. Zaraz wskoczyła - w miarę delikatnie, naturalnie - na grzbiet rogatego konia i wtuliła się w jego białe futro. Zachichotała do samej siebie, przyglądając się ciekawie jego tęczowej grzywie.
Była zachwycona; była wniebowzięta; była w siódmym, wspaniałym niebie.
- Do boju! - wykrzyknęła w przypływie natchnienia, strzygąc swymi dziurawymi, długimi uszyma.

Eskarina

- Witaj. - skłoniła głowę. - Mistrzyni, słyszałam od Caro, że ten lis zabił młodą samicę z mego stada. To straszne. - odwróciła się do swej mentorki. - Ta wyprawa dobrze mi zrobiła zrozumiałam, że magowie mogą czerpać energię z nurtów ziemi.Poczułam czystą magię, ach! - powiedziała zachwycona.
Uśmiechnęła się perliście po czym ruszyła za swą nauczycielką i mistycznym koniem.

Seuta

Jednorożec spokojnie poprawił siedzącą na jego grzbiecie waderę i powolnym truchtem ruszył w stronę złocistej bramy. Po drodze skinął głową na resztę wycieczki i rzucił ostatnie spojrzenie na swoją różnobarwną magiczną krainę. Nie wiedział ile czasu minie, nim uda mu się tutaj wrócić, jednak ciekawość i chęć rzecz jasna czynienia dobra była silniejsza.
- Do boju... - powtórzył z uśmiechem słowa magiczki i przekroczył złotą bramę. Powoli szedł przez tęczowy most, nie chcąc, aby reszta wycieczki się zgubiła.

Anexia

A ta ze zdziwieniem i zachwytem przyglądała się całej sytuacji, nadal uśmiechając się szeroko. To miejsce tryskało magią, Is wyraźnie czuła magiczne 'nurty', jednak nie umiała ich określić. Przybliżyła się do konia. - Jak to jest być jednorożcem? - Zadała dość banalne pytanie, uśmiechając się głupkowato.

Seuta

Jednorożec spojrzał na młodą, różową wilczycę, która się doń ozwała.
- No, właściwie to tak jak być wilkiem, tyle że jesteś jednorożcem. - odpowiedział spokojnie i uśmiechnął się, bowiem właśnie dochodzili do końca tęczy. Pod kopytami magicznego konika tęcza zyskiwała kolorów, po czym bladła natychmiast, gdy Gerard zabierał nogę. Kiedy jednorożec zszedł całkowicie z wielobarwnego mostu, ten zaczął blednąć i powoli znikać. Koniczek rozejrzał się ciekawie po krainie, do której dotarł. Więc tak wygląda świat...

Kaji Meyit

Kajeczuczkuleczunieczulkusieniuczulkuśka była całkowicie zachwycona jazda na grzbiecie jednorożca - i może jej nowego przyjaciela? - i rozkoszowała się w pelni tą chwilą. Raz nawet podniosła się wyżej i rozpostarła przednie łapy, parodiując Titanica. Ach, te uczucie wiatru w sierści! Niezapomniane, hontou!
- Witamy w prawdziwym świecie! - wykrzyknęła entuzjastycznie, kiedy tylko dotarli na drugi kraniuszek tęczy.
Przytuliła się przy tym do grzywy jednorożca, szczerząc się szeroko i wesoło.

Seuta

Gdy tylko wszyscy przekroczyli próg tęczy (?) ta zniknęła z niewiadomych przyczyn, a polana znowu wyglądała normalnie, jak każdego słonecznego dnia...

- Prawdziwy świat... - powiedział jednorożec rozglądając się. - No dobrze, my tu gadu-gadu, a trzeba robotę wykonać! - zawołał z entuzjazmem. - [i]Więc gdzie znajdę tego niedobrego liska, który to spustoszył waszą piękną krainę?[/o] - spytał rozglądając się, jednak żadnego ziejącego ogniem zwierza nie dostrzegł w zasięgu swojego jednorożcowego wzroku.

Kaji Meyit

Zlazła z grzbietu jednorożca i siadła koło niego, dalej szczerząc swe cudne, białe zębiska. Można było wyczuć dziwną falę energii, kiedy tylko jednorożec cały stanął na polanie, a magiczna tęcza zniknęła. Moc ta, która się wtedy pojawiła, była czysta oraz przeciwna tej, jaką rozsiewał wszędzie Ninetails. Przynosiła ulgę, spokój oraz ukojenie. Już sama obecność rogatego konia niezwykle pomagała.
- Sami nie wiemy, gdzie teraz jest. Wyruszyliśmy po Ciebie i... cóż... nie jesteśmy na bieżąco. - Wyszczerzyła się niewinnie, czochrając swoją granatową grzywę.

Eskarina

- Ja za to wiem. - powiedziała cicho. - Chwilą temu był, na polanie wojowników Ognia i Nocy, W dżungli i nad wodospadem szeptów. Źródła zostawiam dla siebie. - mruknęła niepewnie.
No i jak widać wilczyca się przydała. Błyszczące oczy spojrzały na Kajię, a później na Xytha

Xythuel

Czemu więc Xythu się nie odzywał? Ach, magiczna kraina jednorożców i innych dziwadeł mu nie służyła. W końcu, zaczął się zastanawiać, jak mógłby smakować taki jednorożec... W ostatniej chwili powstrzymał się, przed ukąszeniem tęczowego okazu. W końcu miał im pomóc, nie?
- Atakuje też w obrzeżach mej watahy...
Dodał oschle, mierząc jednorożca, zaiste podejrzliwym wzrokiem.

Kaji Meyit

Mrugnęła raz, spoglądając kątem oka na Eskę oraz Gzyta-kun. Czy ta dwójka była jakimiś medium? O ile wiedziała, to nic się nie zmieniło i nie byli Szamanami. Więc skąd wiedzieli o tych rzeczach, skoro cały czas byli tutaj, a żaden posłannik, Szpieg, Młodszy czy ptaszek z karteczką tutaj nie przybył. Zmarszczyła delikatnie swój nosek ciekawa, czy też ona coś może przegapiła...
Wzruszyła ramionami, na powrót uśmiechając się radośnie i z powrotem spoglądając na rogatego koniczka.
- I co zamierzasz zrobić z lisiem? - zapytała, szczerząc swoje ząbki w szerokim wyszczerzu.

/No właśnie - skąd o tym wiecie, skoro cały czas jesteście na wyprawie, hn?/

Seuta

Jednorożec głębiej nie zastanawiał się nad tym, w jaki sposób powstrzyma liska, a był już najwyższy czas na takie decyzje... No cóż.
- Zobaczymy co się da zrobić. - odpowiedział spokojnie, zerkając na Xytheriana również. Widać miał uraz do tęczy, biedny, nieszczęśliwy wilczek... No bo jak można mieć uraz do tęczy? W każdym razie Gerard zarzucił swoją różnobarwną grzywą Aaaaah! i ozwał się:
- Więc prowadźcie.

Eskarina

Spojrzała na Kaji, po czym wzruszyła ramionami. Wiedziała to od Caro, od siebie, od wielu osób.
- Oczywiście. - uśmiechnęła się perliście.
Ruszyła za jednorogiem.
- Gdzie zatem, wyruszymy? Może na granice Nocy? - zapytała.
Skierowała wzrok w stronę terenów Nocy. Tak to chyba było najlepsze wyjście.

//Eska widziała lisa i wiedziała gdzie wcześniej przebywał, po rozmowie z nim ustaliła, że Foux, raczej szybko z miejsca się nie ruszy. Z tąd wiedziała. Noc była później więc ominęłam ten fakt. No i trochę dowiedziała się na obradzie.//

Anexia

- A czy róg w czymś przeszkadza? - Zadała kolejne, dziwne pytanie, uśmiechając się przy tym. Chciała dowiedzieć się jak najwięcej o magicznych stworzeniach, kiedyś może się jej to przydać. Miała też notatnik, w razie jakiś ważnych wiadomości. Jeżeli chce kiedyś zdać na maga, to musi się do tego porządnie przygotować, a co!
O lisie nie wiedziała za dużo, jedyne co utrwaliło się jej w pamięci, to to, ze jest niezwykle niebezpieczny. Yh, to raczej oczywiste.

Xythuel

//Kajinka - naginanie praw 'fizyki'. ^3^'

- Chodźmy, obojętnie gdzie, byle szybko.
Ozwał się, dreptając w miejscu. Chciał jak najszybciej odejść z tego miejsca. Za ślicznie, za ślicznie... Krzywiąc się i raz po raz strzelając swym zacnym ogonem, krążył.
- Idziemy?
Dodał zaraz zniecierpliwiony. Im bardziej się pośpieszą, tym mniej ofiar.

Kaji Meyit

Skinęła głowa na słowa Xytheriana, podnosząc się na łapy i spoglądając na jednorożca. Niezwykle cieszył i ciekawił ją widok tegoż niezwykłego stworzenia w ich Krainie. I byłaby jeszcze bardziej podekscytowana, gdyby nie cała ta sprawa z Hono-no. Tak, nawet ona czuła lekką, natarczywą iskierkę zmartwienia w sercu - w końcu Retes jest Wojownikiem Nocy, więc skoro ich tereny są atakowane... Szmaragdowe ślepia rozszerzyły się delikatnie, a ciało spięło niewidocznie.
- Pójdę przodem - zakomunikowała, nim zerwała się do biegu.
Chwilę później zniknęła z tej cudownej polanki, nawet nie oglądając się za siebie.

z.t.

Seuta

Jednorożec imieniem Gerard skinął głową i ruszył powolnym krokiem za Kaji Meyit. Chciał wreszcie zobaczyć tegoż lisa, który to niesie takie zło do tego świata. Zaraz też Tęczowy koniczek zniknął w ślad za Magiczką, tym samym opuszczając tą magiczną polanę, która teraz zdawała się całkiem normalną polana.

zt.

Eskarina

Tak więc i ona ruszyła za swą mentorką i jednorożcem. Nie miała ochoty czekać, o nie. Zatarła pazurami ziemię, tworząc dym i szybkim susem znalazła się dalej. Sunęła po ziemi szybko niczym gepard. Dlatego też gdy dym opadł, Eskariny już nie było. Jeszcze przez parę sekund w oddali widać było cienistą postać wilczycy, po
chwili ona jak i jej właścicielka, zniknęły gdzieś za horyzontem.

z.t

Anexia

Myślała by poczekać na swego mentora - Xytheriana i wyjść dopiero, kiedy on to zrobi, ale ciekawość była silniejsza. Bez zastanowienia pognała za magicznym kucem, ona nie morze przegapić tej walki! Znaczy, może się na coś przyda...
Choć na jej twarzy malował się uśmiech była lekko zdenerwowana. A co jeśli Gerard przegra? Okaże się zbyt słaby, dla wielkiego Lisa? Mogło by być źle.
Przez chwilę była jeszcze widoczna, lecz zaraz zniknęła za horyzontem.

Xythuel

OMFG, to Xythuś jeszcze stąd nie wyszedł? o,O'

A Xythuś? Ten nieco się zaciął. Niechętnie podążył za tęczowym kucem, próbując uświadomić sobie, że to jedyne, słuszne rozwiązanie. Zanim jednak ruszył, wszyscy już sobie poszli, ot tak, zostawiając go samego. Nie robiąc sobie z tego nic a nic, powoli powędrował za nimi, z nadzieją, że jednorożec do czegoś się przyda.

z.t.