Chata Brendy Szkarłatnorękiej

Brenda

- Polowanieeee? - Spytała.
Usiadła na sofie, a jej męska klatka piersiowa uniosła się lekko ku górze.
- A nie wystraszysz zwierzyny? - Spytała Aschley patrząc na nią wielkimi oczami.

Ashley

- Zapewniam cię , że nie . - odpowiedziała ironicznie . - Najlepszy na polowanie jest Las . Ja polecam ci Świerkowy . - rzekła i obróciła się nia pięcie . Ruszyła do drzwi i wyszła do wyżej wymienionego .

Brenda

Jakiś bachor wparadował jej do chaty i żąda od niej ruszenia się z kanapy i pójścia z nią na polowanie?
Brenda nie podniosła się z sofy, jedynie zamknęła oczy i usnęła. Pierwszy raz o wielu dni.

Keena

Ni miała pojęcia gdzie jest. A przecież znał ta krainę. Była tu od kilku miesięcy. Po protu się zamyśliła. Starała się ignorować fakt że czuje zapach wilków z watahy Nocy. Wedy ujrzała chatę co ją trochę zaskoczyło.

Brenda

A Brenda odpłynęła do krainy snu.
Siedziała na wielkiej, mosiężnej skale. Dookoła jej stóp walały się resztki wilków. Krew barwiła wszystko wkoło, a Brenda jak to dziwne dziecko z reklamy Bobowita chichrała się na siedzisku. Czuła rozpierającą ją radość. Kilka wilków pogrążonych w męczarniach próbowało wstać, jednak Brenda zeskakiwała ze skały i podbiegała do nich z szerokim uśmiechem na twarzy. Ciach! Wymalowana bólem głowa wilka lądowała wśród innych ciał, a Brenda zakręciła się pod wpływem zamachu wokół własnej osi promieniejąc ze szczęścia jak dziecko, które dostało cukierka...
Trzask! Co jest? Łowczyni nieprzytomnie otworzyła powieki. Wciąż leżała na plecach na sofie, a jej męsko klatka piersiowa unosiła się rytmicznie to w górę, to w dół. Zapewne znowu ktoś się wprosił w jej skromne progi.
Nie raczyła nawet rozpoznać zapachu.
- Kim jesteś? - Spytała tylko odgarniając włosy z twarzy i przyzwyczajając wzrok do jasności światła.

Keena

- Keena. - przedstawiła się. - Przepraszam jeśli zakłóciłam ci spokój. - powiedziała nie dodając że tu zaszła pogrążona w myślach. Przyjrzała się nieznajomej.

Brenda

- Keena. - Mruknęła, lecz jej podświadomość nie przyniosła jej żadnych zapomnianych obrazów, zatem owa wilczyca była jej nieznana. Podniosła się z sofy. Zaczynało zmierzchać. Zatem przespała prawie cały dzień...
- Eh, teraz to co chwila mi ktoś przeszkadza. Przyzwyczaiłam się. - Wzruszyła ramionami, które okazały się zadziwiająco spięte.

Keena

Podświadomie się uśmiechnęła. - Nie to co ja. Spokój dwadzieścia cztery godziny na dobę. - powiedziała. Miała już dość tego sennego spokoju. Dlatego właśnie wyrwała się na dłuższa wędrówkę. I oto gdzie doszła.

Brenda

Była już dość przebudzona, by rozpoznać zapach wilczycy. Świeży aromat wiosennego wiatru... No tak, Wiatr...
- Trafiłaś tu z konkretnego powodu, czy też trafiłaś tu przez przypadek? - Spytała opierając łokcie na kolanach. W głowie wciąż majaczyły jej obrazy ze snu. A było tak pięknie...

Keena

- Bez powodu, przez przypadek. Tak to bywa jak się wilk zapomni. - powiedziała z lekkim rozbawieniem na pysku. Rozejrzała się dookoła.była na tyle mało przytomna że nie zauważyła że nie poznała jeszcze jej imienia.Z resztą to nie miało dla niej znaczenia.

Brenda

Slaughter wygrzewający się do tej chwili pod pobliskim dębem zbudził się usłyszawszy szur łap na piasku. nie był to zapewne odgłos łap jego dwunożnej pani. Feniks podniósł się powoli i poczłapał do drzwi chatki. Jak się spodziewał, zastał tam nieznaną psinę. Czemu to te mizerne i żałosne ofiary musiały się tutaj plątać? Feniks wypuścił obłoczek ognia z dzioba, który poszybował w stronę Keeny podpalając jej czubek ogona. Slaughter zamachał skrzydłami.

Trixiy

Zapukała i czekała czy pozwoli jej ktoś wejść.Zaczęła rozmyślać o dzisiejszym dniu.Co się zdarzyło i co ma się zdarzyć.No ale uśmiechała się żeby wszystko było ok

Brenda

Feniks spojrzał na przybyłą. Kolejna kupa łajna i futra. Brenda zapewne jej nie zapraszała, a Slaughter nie lubił nieproszonych gości. Zwłaszcza tych, którzy nie znaczyli nic dla niego i jego pani.
Również wypuścił małą kulę ognia która lekko podjarała ogon psiny. Co tu kryć, uwielbiał tu robić. Zgotował jej ciepłe powitanie. ciekawe, czy się przestraszy i ucieknie?

Keena

Uśmiechnęła się widząc feniksa. Nie przejęła się ani trochę podpalonym końcem ogona. Szybko stłumiła ogień. Wtedy usłyszała pukanie.
- Chyba rzeczywiście masz często gości. - zauważyła z niezmąconym uśmiechem.

Brenda

Brenda wstała i wsiadłwszy na Slaughtera oddaliła się znikając za nierówną linią horyzontu. Niestety, były sprawy, które trzeba było załatwić i które nie mogły czekać.

24.10.10r
Ognisty feniks wylądował na glebie wprawiając nędzną chatkę w wibracje. Wiedział co miał zrobić i szybko wypuścił z pyska płomień ognia, który pochłonął chatkę. Slaughter spokojnie czekał, aż jesienne wiatry rozdmuchają ogień pozostawiając jedynie podłogę, kilka sterczących desek i przypieczoną wannę.
Ach, wspomnienia. To tu Brenda wychowała swe szczenie i poznała kilka ciekawych osobowości. Czas zerwać z przeszłością. Feniks odleciał pozostawiając zwęglone ruiny nawiedzonej chatki.

[NMGT]