Cichy zakątek Zoe

Zoe · Wysłany: Pią 16:54, 04 Mar 2011 Temat postu:

Zoe uśmiechneła się do wilka tajemniczo.
-Takie zmiany temperatury, nie są normalne, gdy się nie żyje mój drogi. Nie zaszkodzą ci.-powiedziała i spojrzała na wilka dziwnie.

Nefär · Wysłany: Pią 18:09, 04 Mar 2011 Temat postu:

Nef dopiero po chwili, gdy już złożył koc 13 razy-x]-spojrzał na wilczycę. Na jego pysku zastygł wyraz zdziwienia i... przestrachu? Cóż... nie spotkał nigdy ducha, który był dziewczyną, więc nie ma pewności, czy to jest normalne, czy nienormalne zachowanie wśród trupiego towarzystwa. Przejechał łapą po przedziałku i spojrzał na podłogę. Jednak jego oczy po chwili powędrowały ku wilczycy. I tak, wręcz sparaliżowany, on również wbił dziwne spojrzenie w ducha.

Zoe · Wysłany: Pią 18:12, 04 Mar 2011 Temat postu:

Zoe uśmiechneła się ciepło do wilka i poprawiła grzywkę spadającą jej na oczy. Czy duch umie kochać ducha? O tym się chyba nasza Zoe nie dowie. Ale patrzyła mu w te piękne oczy...

Nefär · Wysłany: Pią 20:50, 04 Mar 2011 Temat postu:

W Nefie coś tknęło. Nie, to na pewno nie było normalne zachowanie wśród duchów. W ogóle, wśród istot zarówno martwych jak i żywych.
-E...-wyjąkał, szukając dziury w podłodze, do której mógłby się schować. W końcu jednak, gdy nie znalazł żadnej nawet na suficie, poddał się i znów spojrzał na duszyczkę. W jego oczach jarzyła się wszelkimi kolorami, a poświata dookoła niej obejmowała całe pomieszczenie. Nef nie mógł się już bronić. Jeśli ona jest w nim zauroczona, to pewne jest, że on też.
Ponownie przejechał łapą po przedziałku i poprawił przepaskę na oku. Rozejrzał się i natrafił na żywą, która najwyraźniej zapadła w letarg. Albo umarła. Albo dopadła ją śpiączka, czy coś takiego.
Uśmiechnął się nieśmiało do duszyczki, pokazując barwne kiełki.

Zoe · Wysłany: Sob 12:12, 05 Mar 2011 Temat postu:

Zoe widziała, że wilk czuje się jakoś nieswojo i dziwnie. Czemu? Nie wiadomo. Ale ona także czuła się dziwnie. Patrzyła to na jego piękne oko, to na zabawne kolorowe ząbki. Uśmiechneła się lekko. Jej srebrne włosy, otoczone były jakąś jasną poświatą. Same za to były wyjątkowo ładne. Niczym pajęczynki w babie lato deliikatnie opadały na jej smukłe ramiona. Wiele wilków zakochało się w tym wyglądzie, ale co on znaczy po śmierci? Kompletnie prawie nic.
-Eee...-wyjąkała także i przybliżyła się do wilka. Nie ufała miłości, po tym, co jej zrobił poprzedni. Ale ten na takiego nie wyglądał. Czy poczuł wobec niej choć małe zauroczenie?

Nefär · Wysłany: Sob 14:16, 05 Mar 2011 Temat postu:

Uśmiechnął się i po raz enty zarzucił grzywę do tyłu. Gdy lepiej przyjrzał się duszyczce, zauważył, jaka była ładna. I te włosy... Nawet piękniejsze od jego kudłów, które wciąż zsuwały mu się na jedno oko. I cóż ma teraz robić, biedna zbłąkana dusza, w obliczu tak pięknej istoty? Co sprawiło, że zaszczyca go ona swym spojrzeniem? Co czynić, czym się kierować?
-Jesteś bardzo ładna.-powiedział w końcu, bez ogródek, i poczuł, jak powoli unosi się w powietrze. Jego oko biło purpurą, a różowe włosy robiły się coraz jaskrawsze.

Zoe · Wysłany: Sob 14:54, 05 Mar 2011 Temat postu:

Zoe uśmiechneła się nieśmiało i popatrzyła na wilka, spod białej grzywki.
-Dziękuje, ty także masz wyjątkowe włosy, zęby i piękne oko.-powiedziała nadal się uśmiechając do przybysza. Zerkneła na Mizu. Co się z nią stało? Zasneła?

Nefär · Wysłany: Sob 19:11, 05 Mar 2011 Temat postu:

-Zęby?-zapytał Nef, wracając z nicości swego umysłu. Niezbyt to była ciekawa uwaga. Po co poruszać temat zębów? Nef wolałby, żeby były białe. Po chwili jednak uśmiechnął się, choć nie pokazał już kiełków.

Zoe · Wysłany: Nie 16:35, 06 Mar 2011 Temat postu:

-Tak. Ogólnie. Jesteś wyjątkowym wilkiem.-powiedziała i usiadła na kanapę.
-Zawsze zastanawiam się, jakby wyglądało moje życie gdybym żyła.-powiedziała cicho i okryła się kocem, który przedtem dała wilkowi do okrycia.

Nefär · Wysłany: Pon 13:44, 07 Mar 2011 Temat postu:

Nef przysiadł obok duszyczki i przytulił do siebie.
-Myślę, ze w każdej postaci byłabyś piękna.-szepnął jej do ucha. Wyglądała na zmartwioną, a Nef w takim razie ma obowiązek pocieszyć ją.

Zoe · Wysłany: Czw 11:20, 10 Mar 2011 Temat postu:

Zoe usmiechneła się do wilka.
-Dziękuje. Sądze, ze ty też.-powiedziała i spojrzała na Mizu. Co jej jest? Zasneła? Ale nieważne tym lepiej dla niej i Nefär'a.

Nefär · Wysłany: Czw 12:20, 10 Mar 2011 Temat postu:

Nef poprawił koc, który zsunął się z ramion Zoe i objął ją w talii. Spojrzał na nią swoim niebieskim okiem, które migotało wyraźnie. Przez chwilę wahał się. Przysunął się do niej bliżej i delikatnie pocałował ją w policzek.

Zoe · Wysłany: Czw 12:25, 10 Mar 2011 Temat postu:

Zoe uśmiechneła się do wilka i pogłaskała go po czuprynie. Cóż Mizu chyba zasneła, bo się nie rusza ani nie podzywa prawda? Może tak wylać na nią zimną wodę to się obudzi co?

Nefär · Wysłany: Czw 16:28, 10 Mar 2011 Temat postu:

Nef westchnął i odwrócił wzrok. No, teraz to już chyba ją pocieszył. Mogło się to wydawać dziwne, ale on też był nieco weselszy. Nie śmiał jednak spojrzęć na Zoe. Czuł się głupio, bo ją pocałował. Co on zrobił? I to jeszcze bez pytania...(lolz) Podrapał się po czuprynie, po której przepłynęła łagodnie tęcza, nieco jaskrawsza niż ostatnio i zamruczał pod nosem.
-Jesteś aniołem
Jesteś moim aniołem
Wreszcie osiągnąłem
to czego pragnąłem
Jesteś jak złoto
lub nawet cenniejsza
jesteś dla mnie
najważniejsza...-śpiewając, kołysał się lekko na boki. Znów westchnął i spojrzał na sufit. Nadal nie było tam żadnej szpary, do której mógłby wlecieć.

Mizu · Wysłany: Czw 15:43, 17 Mar 2011 Temat postu:

A Mizu nie spała, co to to nie. Otóż... to gorzej dla tu zebranych? Nie, cały humor, który miała za sobą teraz tak nagle... zniknął. Na jej pyszczku nie było już takiego uśmiechu, w oczach tyle radości, nawet iskierki zafascynowania, którą posiadać powinna. Przecież właśnie widzi dwa duchy w naturalnym środowisku, prawie jak badania xd. Spuściła łeb w dół, grzywka opadła jej na oczy. Co się z nią działo? Miała jakieś wahania humoru, ale nie... w ciąży nie była. Po prostu... nie wiedziała co ze sobą zrobić i w pewnym momencie dochodziło do niej wiele informacji i przemyśleń, wspomnień też nie zabrakło.
- Przepraszam, ale... muszę iść. - Powiedziała cicho, wręcz szeptem. Odwróciła się i poszła przed siebie...

zt.

Nefär

Nef wstał. Czuł się nieco... skrępowany. Tutaj. Teraz. Klaustrofobia. Rozejrzał się dookoła, jego świat zaczął jakby blednąć. Spojrzał niewidzącymi oczyma na Zoe.
-Wybacz mi, muszę wyjść odetchnąć świeżym powietrzem...-wyszeptał, chwytając się za głowę i kołysząc lekko na boki. Odwrócił się i wyszedł na tylnych łapach, potykając się co chwila.

z/t

Zoe

Zoe patrzyła, jak wszyscy wychodzili i jak zostawała sama. Usiadła na łóżku i westchneła ciężko. Jej życie zrobiło się takie trudne. Zero miłości, brak przyjaciół i wieczny ból...

Tod

Sandsea wyłonił tu się powoli. Zaczął się rozglądać. No i w końcu coś zobaczył. Jaskinię. Z uśmieszkiem pomaszerował do środka. Ciekawe, kogo spotka. Nagle usłyszał coś, co go przeraziło. Był to głośny ryk pobliskiego niedźwiedzia. Jednak Sand nie wiedział o tym i wbiegł do jaskini jak burza. Zaczął się turlać i zderzył się z łóżkiem Zoe.

Zoe

Zoe spadła z łożka i popatrzyła przestraszona na wilka. Powoli się podniosła i podeszła do niego.
-Wybacz, nic ci się nie stało?-spytała schylając się nad nim.

Tod

- Nie, nic. - Odpowiedział na jej pytanie i wstał. Pomasował se grzbiet. Przynajmniej nie pod włos, co jest zawsze nieprzyjemne. Spojrzał na nią. Nieco się zdziwił. Owa wilczyca wyglądała tak, jakby mieszkała w Watasze Wiatru. Jednak mimo wszystko się uśmiechnął. - A tak w ogóle to część. Jestem Sandsea. - Przedstawił się, po czym usiadł.