Legowisko Ciemnofutrej

Seele

Legowisko nie jest duże, ale bardzo przytulne. Jest chłodno, ale nie zimno. Panuje tu przyjemna cisza. Po ziemi walają się resztki z wczorajszego posiłku...

Heroine

Tsahaylu cicho weszła do legowiska. Nikogo nie widziała. Wiedziała, że Ciemnofutrej nie będzie przez kilka dni. Zostawiła jej wiadomość, którą zostawiła na młodym liściu klonowym. Był nią symbol oznaczający Zapraszam do siebie. Liść delikatnie przykryła małym kamieniem, by nie porwał go wiatr. Wychodząc upewniła się, że wiadomość nie odleci i wyszła znikając w lesie.

Seele

Ciemnofutra wróciła z długiej i męczącej wyprawy. Zakradła się do legowiska i dostrzegła pozostawioną dla niej wiadomość. Odpoczęła chwilę i poszła obejrzeć schronienie Tsahaylu.

Heroine

Przyszła do legowiska gdzie zobaczyła Ciemnofutrą i swoją wiadomość.
Witaj. Wybacz, że mnie nie było. Właśnie wracałam do legowiska. Powiedziała do wilczycy.
Długo cię nie było.Powiedziała po chwili.
Nagle Renn wpadła do jaskini i zderzyła się z Ciemnofutrą. Potrząsnęła głową i zaczęła biegać dookoła wilczyc.

Seele

Ciemnofutra była zaskoczona szybką wizytą Tsahaylu.
-Witaj, właśnie miałam ciebie poszukać. Może spotkamy się później w twoim legowisku?

Heroine

Cześć. Nie wiem. Znowu mnie gdzieś poniesie. Chciałam tutaj porozmawiać. Odpowiedziała Tsahaylu. Była trochę głodna, a jej głód bardzo szybko się wzmagał.
Miałam zamiar iść a polowanie gdy skończymy rozmowę. Może tutaj pogadamy? Spytała spokojnie. Nastawiła uszu czekając na odpowiedź Ciemnofutrej.

Ps: Sorry, że tak urwałam rozmowę. Teraz muszę dzielić internet. Jestem u babci i to komp wujka. Zaraz jadę nad jezioro i mnie nie będzie do 18-19, a wtedy i tak wujek przejmie internet. :(

Seele

Może być dzisiaj się trochę najadłam. Zając i jeszcze ten dzik...-powiedziała Ciemnofutra-co ostatnio jadłaś? Tylko nie próbuj mojego kruka, jest ciężkostrawny.

Heroine

Dwie sarny wczoraj zdążyłam upolować. A się tak Ciebie szczerze spytam. Jak ty tego dzika upolowałaś i gdzie go wcisnęłaś? Nawet ja bym się najadła i by pół go zostało. Spytała mierząc Ciemnofutrą podejrzliwym spojrzeniem. Renn zdążyła kilkukrotnie zderzyć się z krukami. Na jednego już się czaiła.
Renn! To jest ciężkostrawne! Ostrzegła wilczyca. Margaj spojrzał na Ciemnofutrą wielkimi, brązowymi ślepiami. Prosił chyba o jedzenie. Ale to nie było pewne. Wtedy z Renn wydobyło się głośne "błurrrk". Więc to była prawda.
Masz Powiedziała Tsahaylu rzucając spory kawałek mięsa do margaja. Zostało jej z tych saren.

Seele

-W lesie, chciał mnie zaatakować, ale byłam pierwsza.-powiedziała Ciemnofutra-Kruka z twojego sklepu nazwałam Rip. Ten drugi to Rek. A co u ciebie?

Heroine

Nic ciekawego. Poluję, jem, łażę, śpię i tak w kółko. Odparła smętnie. Dni zlewały się ze sobą coraz to bardziej. Wstała i przeciągnęła się leniwie.
Ja już chyba pójdę. Cześć. Powiedziała i zniknęła gdzieś w lesie. Renn powolnie szła za nią.

Seele

Pewnie znowu poszła do swojego legowiska lub sklepu. Pomyślała Ciemnofutra.
-I znowu jestem sama-powiedziała do siebie zrezygnowana i zaczęła jeść wczorajszego dzika, którego po chwili wypluła. Zepsuty. I poszła sobie połazić po lesie.

Heroine

Przyszła cicho i delikatnie jak zjawa, niczym duch. Zdawała się płynąć, lecieć nad ziemią. Tylko cichy oddech wilczycy towarzyszył jej ruchom. Usiadła trzymając jelenia w pysku. Dopiero wróciła z polowania. Krew kapała z jej pyska roznosząc swój zapach po jaskini. Jeleń delikatnie opadł na ziemię.
Jesteś tu? Spytała szeptem. Szeptem zbyt cichym by ktokolwiek poza nią i Ciemnofutrą mógł go usłyszeć. Usiadła nad ciałem jelenia. Zlizała jego krew z pyska. Głód już długo nie dawał jej spokoju. Siedziała nieruchomo z zamkniętymi oczyma. Zbędne myśli już opuściły jej umysł. Czekała na odpowiedź Ciemnofutrej mimo, że wiedziała, że ona jest już w jaskini.

Seele

Ciemnofutra wyłoniła się z mroku jaskini.
-Wiedziałam, że przyjdziesz. Co u ciebie?-Głodnym wzrokiem popatrzała na sarnę.-Może pójdziemy na polowanie? W lesie jest dużo zwierzyny, a mój dzik jest już niedobry.

Heroine

-Dopiero co ją upolowałam. Chcesz?- Spytała i rzuciła Ciemnofutrej połowę sarny. Gdy zjadła swoją część podniosła się, przeciągnęła i zawołała Renn.
-Wybacz, że tak szybko się zrywam, ale mam kilka spraw do załatwienia. Cześć.- Powiedziała i wyszła z jaskini z margajem u boku.

Seele

Ciemnofutra pamiętała wychodzącą Tsahaylu tak, jakby to było dziś. Potrzebowała towarzystwa jakiejś wadery. "Pójdę kogoś poszukać" pomyślała w duchu i szybko odeszła.