Legowisko Dashy i Wrednego

Dasha

- Yhy... Czyli ja jestem ta następna, tak?! - spuściła wzrok i oddaliła się nieco od wilka.

Wredny

PS No nie wytłumaczyć coś to zaraz jakieś podejrzenia i oskarżenia ;]

Podszedłem bliżej Dash. Trąciłem ją łepkiem. - Ty jesteś ta pierwsza i jedyna... - wymamrotałem

Dasha

- Tak mówisz każdej? - mruknęła, mierząc go chłodnym spojrzeniem ^^.

Ps. xD

Wredny

Nie... choć widzę, że mi ni wierzysz. - spuściłem nieco wzrok

Dasha

Spojrzała Wrednemu prosto w oczy, milcząc.

Wredny

Spojżałem w stylu czy te oczy mogą kłamać?;]

Dasha

Oderwała od Niego wzrok, wstała i zniknęła we mgle oO.

Wredny

Dash... - zakrzyknąłem za nią.

Kazan

wujuś widziałem twoje rysunki powiedział są ładne ,gratuluje pomysłuXD

Wredny

Dziękuję ci Kazan. - smile ;]

Wpatrywałem się we mgłę starając się dostrzec Dash xD

Savar

Przyszła powoli i usiadła gdzieś przy drzewie niedaleko wilków.
Wiesz, nie sądziłam, że tak to zostawisz.. - mruknęła obojętnie. - dowiedzieć się po tylu latach, że z rodziny którą ty zabiłeś przeżyła tylko jedna osoba i do tego twoja siostra, a ty nawet nic sobie z tego nie robisz, heh... doprawdy żenujące... - ziewnęła przeciągle.

xD

Wredny

Odwróciłem się w kierunku wilczycy. - Savar... - powiedziałem cicho sam do siebie. Spuściłem wzrok. Faktycznie, jestem żenujący... pomyślałem.

Savar

Tylko tyle potrafisz powiedzieć? - zapytała z nutką ironii w głosie wyraźnie słysząc swoje imię wypowiedziane przez "brata".

Wredny

A co mam powiedzieć? Cześć siostra, fajnie, że żyjesz. - zdobyłem się na ironię

D-Moll

Przyszedłem wesoło pogwizdując

Savar

Zaśmiała się z tą swoją ironią x]
Wiesz, kiedy dowiedziałam się o tobie i o tym, że ty zabiłeś prawdziwą rodzinę chciałam cię zabić, niestety los cię uchronił... - mówiła spokojnie. - teraz mam ochotę zabić siebie - dodała tym samym tonem nie zwracając uwagi na właśnie przybyłego wilka.

Gość

Przyszłam i spojrzałam na obecne wilki. Potem przekierowałam wzrok na D-Molla.

D-Moll

Przyglądałem się tej scenie

Wredny

Zabić siebie?! - stałem przerażony.

Savar

Ja i tak jestem już stracona - mruknęła. - życie mam spaprane... już od samego urodzenia, najpierw od rodziny do rodziny, potem nawet do bandytów, gdzie stałam się zabójczynią, potem tu, potem ty... wszystko jest do bani - powiedziała obojętnym tonem.